.jfif)
Εκ των πλέον ευγενών μορφών της Κύπρου, αγαπήθηκε και τιμήθηκε ακόμα και από τους πολιτικούς του αντιπάλους, οι οποίοι του αναγνώριζαν τη μεγαλοσύνη του.
Γεννήθηκε στη Λεμεσό. Ο πατέρας του ήταν ο Σώζος Λοϊζου, ο οποίος πολέμησε ως εθελοντής στην Κρήτη το 1866 και του οποίου ο πατέρας Αντώνης Ιακώβου Λοϊζου, νεαρός μετέβη στην Ελλάδα και υπηρέτησε υπό τον Φαβιέρο, κατά δε τη μάχη της ακρόπολης πληγώθηκε στο χέρι.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών νομικά (1888-1892). ΄Όταν επέστρεψε στην Κύπρο εργάστηκε ως δικηγόρος στην Κερύνεια (1892-1894), κατόπιν στο Κτήμα (1894-1898) και από το 1898 και εξής συνεχώς στη Λεμεσό μέχρι το θάνατο του.
Ως φοιτητής ήταν συνεργάτης της Ακροπόλεως Αθηνών αι από εκεί έστελλε ανταποκρίσεις στην εφημερίδα ΄Ενωσις της Λάρνακας.
Μέλος Νομοθετικού Συμβουλίου (1901-1906, 1907-1911). Μετέβη για επτά μήνες με δικά του έξοδα στο Λονδίνο όπου εργάστηκε κοντά σε αγγλικούς πολιτικούς κύκλους υπέρ των κυπριακών συμφερόντων (1906), καθώς και επί τρίμηνο αργότερα στην ίδια πόλη για τον ίδιο σκοπό (1912).
Μέλος Εκτελεστικού Συμβουλίου (1911-1912), έφορος Ελληνικών Εκπαιδευτηρίων Λεμεσού.
΄Ηταν εκ των ιδρυτών του Λαϊκού Ταμιευτηρίου Λεμεσού (1901).
Παντρεύτηκε την εκ Λευκωσίας Ερμιόνη Ιωάννου Ζαχαριάδη, μεγαλεμπόρου. Απέκτησαν ένα γιο.
Ο Χριστόδουλος Σώζος ανέκαθεν θεωρούσε την Ελλάδα ως μητέρα – πατρίδα και δεν δίστασε να δώσει τη ζωή του στο Μπιζάνι, στη μάχη για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων το 1912. Με το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων, ο Σώζος είχε ήδη διαγράψει λαμπρή πορεία ως δικηγόρος και βουλευτής. Όντας εν ενεργεία δήμαρχος, επέλεξε να ταξιδέψει στην Ελλάδα κρυφά από την οικογένεια του και να καταταγεί στον ελληνικό στρατό ως εθελοντής. «Πραγματικοί ηγέται δεν είναι εκείνοι που μονάχα υποκινούν τον λαόν αλλά εκείνοι που προκινδυνεύουν μαζί του», είχε πει σε ένα γιατρό φίλο του, όταν προσπάθησε να τον αποτρέψει.
Η επαφή με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και η κατάταξη στο στρατό όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος πληροφορήθηκε για την άφιξή του στην Ελλάδα, θέλησε να έρθει σε επαφή μαζί του. Έτσι κι έγινε. Τον δέχτηκε στο γραφείο του και του πρότεινε τιμητική θέση στο επιτελείο του στην Αθήνα. Με αυτόν τον τρόπο, δεν θα διακινδύνευε τη ζωή του στο μέτωπο. Ο Σώζος ωστόσο αρνήθηκε. Δεν δέχτηκε να ακούσει λέξη. Απαίτησε να σταλεί ως απλός στρατιώτης στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
Κατετάγη στο Α’ Σύνταγμα πεζικού του Διαδόχου.
Ο Χριστόδουλος Σώζος έφυγε κρυφά από την οικογένειά του για την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της μάχης του Μπιζανίου για την απελευθέρωση της πρωτεύουσας της Ηπείρου, πολέμησε γενναία.
Στις 6 Δεκεμβρίου του 1912, ο Χριστόδουλος Σώζος σκοτώθηκε, ενώ πυροβολούσε όρθιος, στο ύψωμα «Προφήτης Ηλίας». Η εφημερίδα της Λεμεσού «Σάλπιγξ» είχε δημοσιεύσει την επιστολή του Σίμου Μενάνδου, συμμαθητή του Σώζου, στην οποία ως αυτόπτης μάρτυρας, περιέγραφε τη στιγμή του θανάτου του: «Ο Σώζος έπεσεν εμπρός μου. Εκ των 70 στρατιωτών της ενωμοτίας μου ελάχιστοι έμειναν άτρωτοι. Άλλοι εφονεύθησαν και άλλοι ετραυματίσθησαν. Οι νεκροί ετάφησαν αμέσως. Ο Σώζος επολέμησεν γενναιότατα, όταν είδε πλησιάσαντας εις τα χαρακώματά των τους Τουρκαλβανούς, ανεσηκώνετο και επυροβόλει όρθιος, τότε δε τον επήραν σφαίραι ταχυβόλου», έγραφε χαρακτηριστικά το απόσπασμα.
Μετά το πέρας του πολέμου, η πόλη των Ιωαννίνων έδωσε το όνομά του σε δρόμο της και έστησε την προτομή του, αναγνωρίζοντας τη θυσία, τη μεγαλοσύνη και τον ηρωισμό του.
Η προτομή του Χριστόδουλου Σώζου στα Ιωάννινα δίπλα στη λίμνη.
Ο Χριστόδουλος Σώζος είναι ο μόνος δήμαρχος του ελληνισμού, ο οποίος έπεσε σε μάχη όντας απλός στρατιώτης....
