Σκοτώθηκε πολεμώντας στη «Μάχη της Λεμεσού
Ο ήρωας Πανίκος Πουργουρίδης γεννήθηκε στο χωριό Μονιάτης της ηρώΛεμεσού, στις 4/4/1942. Πατέρας του ήταν ο Αγγελής Παναή Πουρκούρη, τροφοδότης της αντάρτικης ομάδας της ΕΟΚΑ, στην περιοχή Σαϊττά – Μεσαπόταμου.
Φοίτησε στην Σχολή Μιτσή Λεμύθου. Το 1958, αν και ήταν μαθητής 16 χρονών, έδειξε αξιόλογη δράση στη ΕΟΚΑ, και συνελήφθηκε δυο φορές από Άγγλους αποικιοκράτες και θεωρήθηκε από τους πρωτεργάτες για τις μαθητικές διαδηλώσεις του Σχολείου του.
Το 1961 σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία, από την οποία απεφοίτησε το 1963. Διεκρίνετο για τη φιλοπατρία, τον ακέραιο του χαρακτήρα, τη βαθιά προσήλωσή του στο Χριστό και την Ελλάδα και ήταν σε όλους αγαπητός.
Πήρε μέρος εναντίον της Τουρκανταρσίας, στη Λεμεσό και μετά κατετάγη σαν εθελοντής στα νεοσύστατα τάγματα εθνοφυλακής όπου υπηρέτησε έξι μήνες, σαν υποδιοικητής του Λόχου, εκπαιδευθείς κατά τα διαστήματα από 1-18/6/1964 και από 1-17/9/1964 στο κέντρο εκπαιδεύσεως Κακομάλλη.
Τον Οκτώβριο του 1964 καταταγεί στην Εθνική Φρουρά, όπου υπηρέτησε με το βαθμό του ανθυπολοχαγού στην 32η Μοίρα Καταδρομών. Στο διάστημα αυτό, συνδέθηκε στενά με τον Αρχηγό Γρίβα Διγενή και αποτέλεσε μέλος του ολιγομελούς πυρήνα που περιστοίχιζε τον αείμνηστο Στρατηγό. Επίσης συνδέθηκε στενά με το Διοικητή των Δυνάμεων Καταδρομών Συνταγ. Καρούσο και με το Διοικητή της 32ης Μοίρας Καταδρομών και μετέπειτα Αρχηγό ΓΕΣ αντισυνταγμ. Κούρκαφα.
Διετέλεσε ιδρυτικό μέλος της κίνησης Εθνικής Αποκαταστάσεως (ΚΕΑΚ) και του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Λεμεσού (ΣΕΑΛ).
Με την απόλυσή του από την Εθνική Φρουρά, το 1965, συνέχισε την εθνική του δράση και διαφώτιση. Η γνωριμία του με το Στρατηγό Γρίβα Διγενή, είχε αποτελέσει για τον ήρωα Πουργουρίδη, ορόσημο για την μετέπειτα ολιγοετή ζωή του.
Διορίστηκε δάσκαλος το 1965 και υπηρέτησε σε δημοτικά σχολεία της επαρχίας Λεμεσού. Ασταμάτητα εργαζόταν για τα Ελληνοχριστιανικά ιδανικά και τη διαφώτιση, μέσα του έκαιγε η φλόγα του αγώνα για Ένωση με την Ελλάδα.
Το 1967 φεύγει για τη Λυών της Γαλλίας όπου σπούδασε οικονομικές επιστήμες στο ομώνυμα πανεπιστήμιο και επιστρέφει στην Κύπρο το 1972.
Ο έφεδρος ανθυπολοχαγός Πανίκος Πουργουρίδης 32 χρονών έτρεξε από τους πρώτους στο κάλεσμα της κινδυνεύουσας Κύπρου και με ακράτητο ενθουσιασμό, υψηλό φρόνημα και με αποφασιστικότητα, εντάχθηκε το 1974 στο τάγμα εφέδρων εθελοντών και πολέμησε εναντίον των Τούρκων που κλείστηκαν στην Τουρκική συνοικία Λεμεσού και με βαρέα όπλα έβαλλαν εναντίον της πόλης. Φορούσε τη στολή με τα διακριτικά του ανθυπολοχαγού και στα χέρια του κρατούσε ένα αυτόματο «καλασνίκωφ», το οποίο ήταν το προσωπικό αυτόματο όπλο του δοξασμένου Αρχηγού της ΕΟΚΑ, Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή. Το όπλο αυτό εφυλάσσετο από οικογένεια αγωνιστή μετά το θάνατο του Διγενή.
Σύμφωνα με μαρτυρία που υπάρχει, ο ήρωας Πανίκος Πουργουρίδης, βρέθηκε χωρίς όπλο και παρακάλεσε και πήρε τιμητικά το προσωπικό αυτόματο του Διγενή, για να πολεμήσει.
Ο συναγωνιστής του ήρωα Πανίκου Πουργουρίδη, Λάκης Παπασταύρος (γιος του εξόριστου από Άγγλους στις Σεϋχέλλες, Παπασταύρου Παπαγαθαγγέλου), περιγράφει ως εξής, σε αφήγηση του, το θάνατο του ήρωα:
«Περί το μεσημέρι του Σαββάτου (20/7/1974) και την ίδιαν ώρα που αστοχούσε η ριπή του Τουρκικού Πολυβόλου εναντίον μου, ο Πουργουρίδης επικεφαλής ομάδος της ΕΟΚΑ, επιτίθετο εξ αντιθέτου πλευράς, εξ ανατολών κατά των εχθρικών θέσεων εις το Τουρκικό Γυμνάσιο». Σφύριζαν ακόμα τ’ αυτιά μου από τις σφαίρες που από εγγυτάτη απόσταση μας έρριψε το «μπρεν», όταν άκουσα να μου φωνάζουν από την αντίθετη πλευρά του κτιριακού συγκροτήματος, ότι σκοτώθηκε ο Πουργουρίδης. Τον είχε κτυπήσει από απόσταση 50μ. το «μπράουνιγκ» ενός αθέατου τουρκικού πυροβολείου.
Έτρεξα καλυπτόμενος κοντά του. Είχε κλειστά τα μάτια και μια ηρεμία ήταν χυμένη στο πρόσωπο του. Έπραξε το καθήκον του και τήρησε μέχρι θανάτου τον όρκο του. Σε λίγα λεπτά εξορμούσαμε κατά των εχθρών με περισσότερο πείσμα για να πάρουμε το αίμα του συναγωνιστή μας».
Ο ήρωας Πουργουρίδης, πέρασε στην αθανασία, στο πάνθεο εκείνο που ο Πανάγαθος στεφανώνει τους Νικητές. Στο Πάνθεο εκείνο που βρίσκονται οι θρυλικές μορφές των ηρώων και μαρτύρων που πότισαν με το αίμα τους τη γη μας και σφράγισαν την εθνικότητα της.
Ο Πανίκος Πουργουρίδης, όπως φαίνεται από την εθνική του δράση, αφιέρωσε τη σύντομη ζωή του στην υπηρεσία της πατρίδας και με τον ηρωικό του θάνατο σφράγισε τα όσα πίστεψε και για όσα αγωνίστηκε.
Πόση ανάγκη έχουμε πράγματι σήμερα να παραδειγματιστούμε από τη θυσία και τα διδάγματα που άφησαν οι ΗΡΩΕΣ της παλαιότερης και νεώτερής μας ιστορίας, πόση ανάγκη έχουμε πράγματι, όπως λέει ο ποιητής:
«Να πάρουμε μια σταγόν’ από το αίμα σου να καθαρίσουμε το δικό μας. Να πάρουμε μια σταγόν’ από το αίμα σου να μπολιάσουμε το δικό μας.
Να πάρουμε μια σταγόν’ από το αίμα σου να βάψουμε το δικό μας να μην μπορέσει ποτέ πια να ξεθωριάσει ο φόβος».
Πηγή: Αρχείο Κοινοτικού Συμβουλίου Μονιάτη
