Γεννήθηκε στο χωριό Παλώδια, της επαρχίας Λεμεσού, στις 29 Μαρτίου 1941.
Έπεσε στις 5 Οκτωβρίου 1958 στο χωριό Φασούλα της επαρχίας Λεμεσού.
Γονείς : Ευαγόρας και Ευανθία Χριστοφόρου
Αδέλφια : Γεωργία, Αικατερίνη, Ανδρέας, Χαράλαμπος, Ειρήνη, Χριστόδουλος
Ο Νίκος Ευαγόρου φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Παλώδιας και αποφοίτησε από την Εμπορική Ακαδημία Λεμεσού. Ήταν δραστήριο μέλος του αθλητικού συλλόγου “Ερμής” Παλώδιας και των Κατηχητικών Σχολείων Αγίας Τριάδος Λεμεσού. Όταν ο αδελφός του Χαράλαμπος μετοίκησε από το χωριό τους, ο Νίκος, παρά το νεαρό της ηλικίας του, ήταν μόλις δεκαέξι χρονών, ανέλαβε την υπεύθυνη θέση που είχε ο αδελφός του στην ΕΟΚΑ, ως αρχηγός της τοπικής ομάδας Παλώδιας. Αναδιοργάνωσε την ομάδα, επιδόθηκε στην κατασκευή βομβών, ναρκών και κρησφύγετων και διενήργησε επιθέσεις εναντίον των Άγγλων.
Στις 4 Μαΐου 1958 συνελήφθη, διότι βρέθηκαν στην κατοχή του επιστολές της ΕΟΚΑ. Απολύθηκε μετά από οκτώ μέρες, αλλά κρυβόταν. Ήταν σίγουρος ότι με τη μετάφραση των επιστολών οι Άγγλοι θα τον συνελάμβαναν και πάλι, γι’ αυτό και ενώθηκε με ημιανταρτική ομάδα της περιοχής του.
Στις 5 Οκτωβρίου 1958 πήρε μέρος μαζί με δυο άλλους αντάρτες και τον αγροφύλακα του χωριού του σε ενέδρα εναντίον των Άγγλων στην τοποθεσία Λαρί, κοντά στο χωριό Φασούλα, κατά την οποία κτύπησαν φάλαγγα στρατιωτικών οχημάτων. Στην οπισθοχώρηση προς το κρησφύγετό τους δέχθηκαν τα πυρά των στρατιωτών από διερχόμενο στρατιωτικό αυτοκίνητο που ακολουθούσε τη φάλαγγα. Ο Νίκος Ευαγόρου βρέθηκε, μετά από εννέα μέρες, στην τοποθεσία Κάστρο της Φασούλας με φαγωμένη από τα όρνεα τη σάρκα στα χέρια και στο πρόσωπο.
Δίπλα του βρέθηκε χειρόγραφό του, απόσπασμα από το οποίο είναι και τα ακόλουθα λόγια: “Βρίσκομαι εδώ, στο καθήκον, πιστός στους νόμους της θρησκείας και της πατρίδας, γιατί με κάλεσε η φωνή της δούλης Κύπρου να αγωνιστώ, να πολεμήσω με τα άλλα παιδιά της για τη Λευτεριά! Ναι, γλυκιά μου πατρίδα. Θα πολεμήσω και θα πεθάνω για τη δικιά σου λευτεριά. Το λέει η πέννα μου, το λένε τα χείλη μου, το λέει η ψυχή μου”!
