Γεννήθηκε στο χωριό Τεμβριά, της επαρχίας Λευκωσίας, στις 27 Αυγούστου 1938.
Σκοτώθηκε στις 3 Αυγούστου 1958 στην τοποθεσία Μερσίνια της Τεμβριάς, από έκρηξη βομβών τις οποίες μετέφερε.
Γονείς : Μιχαήλ και Ελένη Αβρααμίδου
Αδέλφια : Άννα, Περσεφόνη, Αθανασία, Βασιλική
Ο Ανδρέας Αβρααμίδης φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Τεμβριάς και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Σολέας. Ως μαθητής του Γυμνασίου Σολέας πρωτοστατούσε στις μαθητικές εκδηλώσεις και συνελήφθη από τις αγγλικές αρχές για οργάνωση “παράνομης παρέλασης”. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών μηνών και μετά την αποφυλάκισή του συνέχισε τη δράση του με μεγαλύτερο ενθουσιασμό, αναπτύσσοντας πρωτοβουλία και αναλαμβάνοντας στην Οργάνωση (ΕΟΚΑ) επιπρόσθετες ευθύνες και καθήκοντα, μεταξύ των οποίων και τη διανομή φυλλαδίων στα γύρω χωριά, την αναγραφή συνθημάτων και την παρακολούθηση πρακτόρων των Άγγλων.
Το 1958, όταν πολλοί Τούρκοι συγκεντρώθηκαν με την ανοχή των Βρετανών στη Λεύκα, ο Διγενής έδωσε οδηγίες στον τομεάρχη Κακοπετριάς – Γαλάτας για προετοιμασία αντιμετώπισης τυχόν δραστηριοτήτων τους. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ετοιμάστηκαν βόμβες επιτόπιας κατασκευής, με προορισμό την ενίσχυση των ομάδων της ΕΟΚΑ στα χωριά του τομέα. Τις βόμβες αυτές μετέφερε ο Ανδρέας Αβρααμίδης με το συναγωνιστή του Ανδρέα Έλληνα. Στη διαδρομή αυτές εξερράγησαν προκαλώντας το θάνατό του.
Αναφέρει σχετικά ο Ανδρέας Έλληνας : “Τη νύχτα της 3ης Αυγούστου 1958 μεταφέρναμε 27 βόμβες από την Τεμβριά και συγκεκριμένα από ένα αυλάκι στην τοποθεσία “Μερσίνια”, όταν έγινε η τρομερή έκρηξη. Τη στιγμή εκείνη τις κρατούσε ο Ανδρέας. Είδα το φίλο μου γονατιστό στο έδαφος, έτρεξα κοντά του και τον άγγιξα. Του μίλησα. Δεν μου απάντησε. Ήταν νεκρός. Ένα χαμόγελο ήταν ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Κάτι λέγαμε και γελούσαμε την ώρα εκείνη. Πέθανε με το χαμόγελο στα χείλη και με το χαμόγελο τον στείλαμε στο καλό”.
