Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Παύλου του Θηβαίου, του Οσίου Ιωάννη του Καλυβίτη, του διά Χριστόν πτωχού, και του Αγίου Πανσοφίου.
Ο Όσιος Ιωάννης, ο λεγόμενος Καλυβίτης, έζησε στα μέσα του 5ου μ.Χ. αιώνα στην Κων/πολη και ήταν γιος του συγκλητικού Ευτροπίου και της Θεοδώρας. Ο Ιωάννης δε θέλησε ν’ ακολουθήσει το δρόμο των δύο μεγαλύτερων αδελφών του, πού κατέλαβαν λαμπρά αξιώματα, αλλά προτίμησε την υπηρεσία της χριστιανικής πίστης. Για το λόγο όμως ότι οι γονείς του επέμεναν, έφυγε από το πατρικό του σπίτι και πήγε στη Μονή των Ακοιμήτων, όπου έγινε μοναχός. Αργότερα, όταν πληροφορήθηκε τη μεγάλη πίκρα της μητέρας του, επειδή ο πατέρας του διήγε κοσμική ζωή, αποφάσισε, με τη συγκατάθεση του ηγουμένου της Μονής, να επιστρέψει στους γονείς του.
Παρουσιάσθηκε στο σπίτι του ως ένας άγνωστος μοναχός. Οι γονείς του δεν τον αναγνώρισαν. Ήταν όμως τόση μεγάλη η ευγένεια της φυσιογνωμίας και των λόγων του, που τον παρακάλεσαν να τους επισκέπτεται καθημερινά. Δέχθηκε το θέλημά τους, με τη συμφωνία, να του κατασκευάσουν μια καλύβα στο βάθος του περιβολιού της πατρικής του οικίας. Εκεί ο Ιωάννης έστησε το ασκητήριό του, και μέσα σε τρία χρόνια κατάφερε, με τη χάρη του Θεού, να φέρει στο σωστό δρόμο τους γονείς του. Την ήμερα όμως πού τους αποκάλυψε πώς ήταν γιος τους, ο Θεός παρέλαβε τη μακάρια ψυχή του.
Όπως ένας ύμνος της ακολουθίας του Αγίου αναφέρει, ο Ιωάννης υπήρξε ένας θησαυρός ντυμένος με φτωχικά ρούχα, αλλά η εσωτερική του θεϊκή στολή ήταν τόσο λαμπρή, που τον οδήγησε στον άνω νυμφώνα της βασιλείας του Θεού.
Ακόμη ένα παράδειγμα ψυχικής ωφέλειας και προβληματισμού σε μια εποχή σύγχυσης και αποπροσανατολισμού. Πόσες φορές διαπιστώνεται στη ζωή μας ότι παιδιά γίνονται ευεργέτες των γονέων τους, οι οποίοι για διάφορους λόγους αμελούν τη σωτηρία τους;
