37 χρόνια από το βράδυ της 14ης του Νιόβρη του 1983 που ο Ραούφ Ντενκτάς με καθοδήγηση της Τουρκίας ενίσχυσε τα φυλάκια κατά μήκος της «Πράσινης Γραμμής», απέκοψε κάθε επικοινωνία με τα κατεχόμενα και κάλεσε τους «βουλευτές» του σε δείπνο στο γραφείο του, όπου τους ανακοίνωσε την απόφασή του να ανακηρύξει το ψευδοκράτος του.
Η απόφαση του Ντενκτάς και της Τουρκίας προκάλεσαν αντιδράσεις και το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε., καταδίκασε την ανακήρυξη του ψευδοκράτους.
37 χρόνια μετά και οι τουρκικές προκλήσεις συνεχίζονται. Με διάγγελμα του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ερσίν Τατάρ και με ρίψη 21 χαιρετιστήριων βολών ξεκίνησαν το Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2020 οι εορτασμοί στα κατεχόμενα για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους όπου και ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του Δρ. Φαζίλ Κιουτσιούκ και στο μνημείο της ΤΜΤ.
Σήμερα Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2020, αναμένεται στα κατεχόμενα ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Τούρκος Πρόεδρος θα φθάσει στο παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου στις 11 το πρωί, ενώ στις 12 το μεσημέρι θα μεταβεί στο μνημείο του Ατατούρκ στην κατεχόμενη Λευκωσία.
Στις 12.30 θα πραγματοποιηθεί στρατιωτική παρέλαση στην λεωφόρο Δρ. Φαζίλ Κιουτσιουκ, ενώ κατόπιν ο Ρ. Τ. Ερντογάν θα μεταβεί στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου.
Ιστορική αναδρομή
Η παρουσία της Τουρκίας στο νησί μας, που αρχίζει εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Η Τουρκία ήρθε στην Κύπρο το 1570 και έφυγε ύστερα από τρεις αιώνες περίπου, αφού παραχώρησε το νησί στη Βρετανία το 1878. Ο πληθυσμός του νησιού ήταν μόλις 186,173 κάτοικοι, από τους οποίους οι 45, 000 μόνο ήταν οι Τούρκοι.
Στις 10 Αυγούστου 1920, με τη συμφωνία των Σεβρών, η οποία επικυρώθηκεαργότερα με τη συνθήκη της Λωζάνης στις 23 Αυγούστου 1923, η Τουρκία εγκατέλειπε κάθε
δικαίωμά της πάνω στην Κύπρο και αναγνώριζε την προσάρτηση της νήσου στην αγγλική επικράτεια. Τα χρόνια κυλούσαν και το νησί μας βρισκόταν υπό αγγλική κατοχή.
Στη δεκαετία του 1950, οπότε άρχισε ο αγώνας της ΕΟΚΑ 1955–59. Οι Κύπριοι ήθελαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και η Τουρκία να προσπαθούσε να αποκτήσει δικαιώματα στο νησί. Έτσι, ξεκίνησε έναν αγώνα αναγνώρισης κάποιων δικαιωμάτων, ενώ ο τουρκοκύπριος ηγέτης Φαζίλ Κουτσιούκ, που πηγαινοερχόταν στην Τουρκία για οδηγίες,
επιθυμούσε τον χωρισμό της Κύπρου, δηλαδή τη διχοτόμηση του νησιού, που δεν ήταν τίποτε άλλο από μια γραμμή που χώριζε στα δυο το νησί, κάτι περίπου όπως είναι σήμερα η γραμμή Αττίλα.
Ταυτόχρονα με την καθοδήγηση της Τουρκίας άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτες διακοινοτικών συγκρούσεων το 1963, ανάμεσα σε Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους. Οι
Τουρκοκύπριοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα 103 χωριά τους και να εγκατασταθούν σε «καταυλισμούς» σε διάφορα μέρη της Κύπρου. Βασικά η Τουρκία προσπαθούσε να
παρουσιάσει ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι δεν μπορούσαν να συμβιώσουν.
Τον Αύγουστο του 1964 η Τουρκία εισέβαλε στην περιοχή Τηλλυρίας, στην Πάφο, όπου τα αεροπλάνα της σκόρπισαν την καταστροφή και τον θάνατο. Τα σχέδιά της ολοκληρώθηκαν με την τουρκική εισβολή, στις 20 Ιουλίου 1974. Αξιοποίησε την ευκαιρία που της δόθηκε με το προδοτικό πραξικόπημα που έγινε πέντε μέρες νωρίτερα, στις 15 Ιουλίου 1974. Έτσι, εισέβαλε στην Κύπρο από τις ακτές της Κερύνειας, αφού σκότωσε αθώους, λεηλάτησε τις εκκλησίες και τα σπίτια μας, έδιωξε με τη βία τους κατοίκους, εγκατάστησε το στρατό της στο νησί, που ελέγχει με τη βία των όπλων του το 36% του εδάφους μας. Η Τουρκία δικαιολογήθηκε ότι ήλθε στην Κύπρο για να αποκαταστήσει τον Νόμο και την τάξη. Όμως, απόδειξε τους πραγματικούς της σκοπούς με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους του Ντενκτάς. Σ’ αυτό το ψευδοκράτος, που μόνο η ίδια αναγνώρισε, μετέφερε τότε 120, 000 και πλέον εποίκους, τους εγκατέστησε στα σπίτια μας και τους έδωσε ψευδοϋπηκοότητα.
Κάθε χρόνο στις 15 Νοεμβρίου, καταδικάζουμε με διάφορες εκδηλώσεις την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους
