Είκοσι επτά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπέρμαχου της ελευθερίας των λαών, Θεόφιλου Γεωργιάδη.
Γύρω στις 10:00 το βράδυ της 20ης Μαρτίου 1994, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης επέστρεφε από το αεροδρόμιο Λάρνακας στο σπίτι του στη Λευκωσία. Αφού στάθμευσε το αυτοκίνητό του στο πρόχειρο υπόστεγο που χρησιμοποιούσε ως γκαράζ, σε ένα χωράφι δίπλα από το σπίτι του κατέβηκε και κίνησε προς την είσοδο. Πέντε σφαίρες από πολύ κοντινή απόσταση τον βρήκαν στο στήθος και το κεφάλι και τον σκότωσαν ακαριαία. Ο δολοφόνος ανέβηκε και πάλι στη μηχανή του και απομακρύνθηκε με μεγάλη ταχύτητα. Ο αγωνιστής Θεόφιλος Γεωργιάδης βρισκόταν νεκρός έξω από το σπίτι του. Γύρω από τον θάνατό του ακούστηκαν πολλά. Κυριότερο σενάριο αποτελούσε η άποψη πως ο Θεόφιλος δολοφονήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας ΜΙΤ ενώ τη σκανδάλη πάτησε Ελληνοκύπριος ο οποίος πληρώθηκε για αυτή τη δουλειά.
Ο Θεόφιλος γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1957 στην Ευρύχου. Αποφοίτησε το 1975 από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και κατετάγη στην Εθνική Φρουρά όπου υπηρέτησε 32α Μοίρα Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Ακολούθως, εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού και στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθοδόξου Πολέμου. Στην Κύπρο συνέχιζε να υπηρετεί ως έφεδρος και υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά και δραστήρια μέλη του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με εξειδίκευση στην τουρκολογία, ενώ συνέχισε τις σπουδές του σε Γαλλία και Γερμανία. Με την επιστροφή του στην Κύπρο προσελήφθη αρχικά στην Αστυνομία ενώ συνέχεια ανέλαβε τη θέση του λειτουργού στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βαθύς γνώστης των τουρκικών θεμάτων έδωσε εκατοντάδες συνεντεύξεις και διαλέξεις γύρω από την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας.
Το 1988, ένα βράδυ στη Λευκωσία η παρέα και οι σύντροφοι του Θεόφιλου αποφάσισαν την ίδρυση της Κυπριακής Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Σκοπός ήταν η στήριξη του κουρδικού αγώνα. Αρθρογραφούσε και έδινε διαλέξεις σχετικά με το κυπριακό, το κουρδικό, τη γενοκτονία των Ποντίων, το αρμενικό και φρόντιζε να μην λησμονηθούν οι τουρκικές βαρβαρότητες. Το 1992 σχολίαζε τις συμφωνίες Μακαρίου-Ντενκτάζ το 1977, για λύση του κυπριακού γράφοντας: «…πάνω στη βάση της εκδίωξης των 200.000 νομίμων κατοίκων της περιοχής, των ομαδικών τάφων πάνω από 6.000 σφαγιασθέντων ή πεσόντων της εισβολής και 1619 αγνοουμένων (83 Ελλαδίτες) στηρίζεται τόσο το δίκαιο όσο και η βιωσιμότητα της λύσης αυτής».
Ένθερμος υποστηρικτής της αποκατάστασης της ελευθερίας στην Κύπρο και πρωτοστάτης στην ανεύρεση των αγνοουμένων δήλωνε: «Όσο ζω θα επιμένω ότι οι αγνοούμενοι βρίσκονται εν ζωή. Δεν θα δεχτώ να θαφτούν ζωντανοί κι’αν χαθώ, η ψυχή μου από ψηλά θα αγωνίζεται γι’αυτούς». Το επίγραμμα αυτό συνοδεύει τη φωτογραφία του στο Λήδρα Πάλλας.
Μία εβδομάδα πριν τη δολοφονία του, διοργάνωσε συνέδριο στις Βρυξέλλες στο οποίο πήραν μέρος 200 σύνεδροι μεταξύ των οποίων πανεπιστημιακοί, Τούρκοι διανοούμενοι και 50 βουλευτές από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Το διήμερο συνέδριο, είχε ως κεντρικό θέμα την αλληλεγγύη προς τους Κούρδους. Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης κατηγόρησε ανοιχτά την Τουρκία για τις βιαιοπραγίες της εναντίον του κουρδικού πληθυσμού.
Το πρωί της 20ης Μαρτίου, παρέδωσε στον δημοσιογράφο Γιώργο Σπανό ένα άρθρο σχετικό με τη γιορτή του «Νεβρόζ», η οποία είναι ταυτισμένη με την εξέγερση των Κούρδων ενάντια στους Τούρκους. Αργότερα, κατευθύνθηκε προς το αεροδρόμιο Λάρνακας για να παραλάβει τον κ. Γιάτο Ροζ, εκπρόσωπο των Κούρδων στην Ευρώπη, οποίος επισκέφθηκε την Κύπρο για να έρθει σε επαφή με την Επιτροπή Αλληλεγγύης. Όμως, ο Θεόφιλος δεν θα προλάβαινε να διαβάσει το άρθρο του την επόμενη ημέρα. Την ίδια νύχτα του είχαν στήσει καρτέρι οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
Σύμφωνα με όσα ήλθαν στο φως μετά τη δολοφονία του και τα σενάρια που ακούστηκαν, η ΜΙΤ είχε έρθει σε συνεννόηση με Τούρκο λαθρέμπορο ο οποίος δραστηριοποιείτο στα κατεχόμενα εδάφη και είχε επαφές με τον υπόκοσμο της Κύπρου. Μετέβη μέσω της Πύλας στη Λεμεσό. Με 4.000 κυπριακές λίρες και τέσσερα κιλά ηρωίνης που του είχε εξασφαλίσει η ΜΙΤ, προσπάθησε να δελεάσει ένα Ελληνοκύπριο του υποκόσμου, ο οποίος όμως αρνήθηκε και έσπευσε να γνωστοποιήσει την τουρκική πρόθεση στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Κανείς όμως δεν έσωσε σημασία, ούτε στην προειδοποίηση αυτή, ούτε στις αναφορές που έκανε ο Γεωργιάδης για τις τηλεφωνικές απειλές που δεχόταν. Ωστόσο, όπως ειπώθηκε, βρήκε ανταπόκριση από άλλο Ελληνοκύπριο ο οποίος μια εβδομάδα μετά βρέθηκε νεκρός σε ορεινή περιοχή της Λεμεσού.
Η δολοφονία του αγωνιστή Θεόφιλου καταδικάστηκε από ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο και συγκλόνισε ξανά την κυπριακή κοινωνία.
Στην κηδεία του, Κούρδοι έκαψαν την τουρκική σημαία στον δρόμο από τον οποίο πέρασε η πομπή με τον νεκρό Θεόφιλο.
Στο σημείο που δολοφονήθηκε έχει στηθεί προτομή ενώ «Θεόφιλος Γεωργιάδης» έχει μετονομασθεί το αμφιθέατρο του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας. .
