Ένας από τους 12 ελάσσονες προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, που αγιοποιήθηκε από τη Χριστιανική Εκκλησία, επειδή προείδε την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, γι’ αυτό και καλείται «Προφήτης της Πεντηκοστής».
Είναι συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης, γνωστό από την περιγραφή της τρομερής επιδρομής των ακρίδων στην Ιουδαία, που θεωρήθηκε ως προμήνυμα της ημέρας της κρίσης του Θεού. Η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 19 Οκτωβρίου και την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Ιωήλ.
Ο Ιωήλ (Γιοέλ = ο Γιαχβέ θεός στα Εβραϊκά) ήταν γιος του Βαθουήλ. Δεν είναι εξακριβωμένο πότε έζησε. Οι περισσότεροι ερευνητές συγκλίνουν στην άποψη ότι έζησε μετά τη βαβυλώνιο αιχμαλωσία, μεταξύ 500 και 400 π.Χ. κι έδρασε στην Ιουδαία με επίκεντρο την Ιερουσαλήμ.
Συνέγραψε το ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, που διαιρείται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος (κεφ. α’ και β’), με ζωηρές εικόνες, κτυπητές περιγραφές και ποιητικές εκφράσεις, ιστορεί τη φοβερή επιδρομή των ακρίδων στην Ιουδαία και παρακινεί ιερείς και λαό σε ειλικρινή μετάνοια και θερμή προσευχή προς τον Θεό για να επιτύχουν απαλλαγή από τη μάστιγα και καιρούς ευημερίας.
Στο δεύτερο μέρος (κεφ. γ’ και δ’) προαναγγέλλει την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος «επί πάσαν σάρκα» (σε κάθε άνθρωπο). Στη συνέχεια προαναγγέλλει την κρίση όλων ανεξαιρέτως των εθνών, την οποία ο δίκαιος Κριτής θα κάνει στην κοιλάδα Ιωσαφάτ, τη λύτρωση του Ισραήλ και τη συντριβή όλων των εχθρών του.
Την προφητεία του Ιωήλ περί εκχύσεως του πνεύματος του Θεού ως προαγγελία της έλευσης του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, συνέδεσε σε κήρυγμά του στην Ιερουσαλήμ, ο Απόστολος Πέτρος, παρουσία και των λοιπών έντεκα Αποστόλων (Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. β’ 16-21).
