Δημητρίου Ανδρέας, ετών 23 εξ Αγίου Μάμαντος. Απαγχονίστηκε στις 10 Μαΐου 1956 αφού καταδικάστηκε εις θάνατον επειδή πυροβόλησε και τραυμάτισε Άγγλο στρατιώτη στην Αμμόχωστο.
"Η ώρα του θανάτου μου πλησιάζει. Θελω να θυμάστε τα τελευταία μου λόγια. Το μόνο που λυπάμαι είναι που δεν θα δω την Κύπρο μας ελεύθερη. Πριν φύγετε από κοντά μου, θα σας ζητήσω μια χάρη. Όταν στην Κύπρο μας ανατείλει η μέρα της Λευτεριάς, να μεταφέρετε τα κόκκαλα μου στο χωριό που γεννήθηκα, που ανατράφηκα και που έζησα τα παιδικά μου χρόνια. Να τα βάλετε κοντά στα κόκκαλα του πατέρα μου, που θα με περιμένει. Γειά σας."
Καραολής Μιχαλάκης, ετών 22 εκ Παλαιχωρίου. Απαγχονίστηκε στις 10 Μαΐου 1956 με την κατηγορία ότι εφόνευσεν αστυνομικόν στην Λευκωσία.
"Με απόλυτον ψυχικήν γαλήνην σας απευθύνω τον ύστατον αποχαιρετισμόν. Ελπίζω ότι όλοι θα κρατήσουν την ψυχραιμίαν των και ότι το κουράγιο δεν θα λείψει. Θα ήτο πραγματική ικανοποίησις για μένα εάν όλοι, και ιδίως η μητέρα μου, τα καταφέρουν να αποφύγουν τους θρήνους και τους σπαραγμούς για μένα. Εμένα δεν πρέπει να με λυπάστε, διότι και εγώ δεν βλέπω να είμαι και τόσον αξιόκλαυστος και, εφ'όσον εγώ δεν βρίσκω λόγο για να κλαίω τον εαυτό μου, τότε ούτε και οι δικοί μου δεν πρέπει να κλαίν.........
Ούτε ο χρόνος, ούτε και ο χώρος μου επιτρέπουν να εκφράσω όλας μου τα σκέψεις και τα συναισθήματα αγάπης που νιώθω τώρα. Ούτε το θάρρος, ούτε και οι ελπίδες με εγκαταλείπουν, η δε ψυχική μου γαλήνη είναι ακμαιότατη.
Ένα θερμότατο χαιρετιστήριο φιλί στέλλω εις όλους τους προσφιλείς μου συγγενείς και φίλους και απευθύνομαι εις πάντας να μου συγχωρέσουν όλα εις όσα έφταιξα προς αυτούς, όπως κι εγώ συγχωρώ όλους όσους με αδίκησαν.
Χαίρετε λοιπόν και είθε ο πανάγαθος Θεός να χαρίσει εις όλους σας κάθε ευτυχίαν."
