Η νύχτα του Θεοφιλου
Ήταν ένας ζηλωτης της ελευθερίας
Ακομη και όσοι αγαπουσαν την πεντασυλλαβη
Ανεραδα των ονείρων μας αγαπησεν ξω ψυσιης
Υπερβολικο σε βρισκαν και επιμονο αδερφέ
Και ξέρω πονουσες για το όνειρο που ξεχνουσαν
Πέτρα στην καρδιά είχαν οι εραστες του χρήματος
Και εσύ εκεί ονειροαναγιωτος καταδρομεας του φωτός
Νύχτες και ημέρες να σκαρφαλωνεις αναρριχασαι φωτεινος
Ελευθερία η Θάνατος ο φωτεινός σου δρομος
Γρηγόρη ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ η οδός σου η λαμπροστολιστη
Ολυμπος Τρόοδος το βουνό ημων
Για κέι ψηλά όπως ο Δράκος εταξίδεψες
Μέρα Μαρτιου χορευοντας με μουσικές
Ωσαν αυτες που ονειρευουνται στα Λευκα κελλια οι μαρτυρες
Ωσαν του Γρηγόρη το ηρωικο ελληνικό
αρχαιο ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ
Έχουμε ακόμα το αίμα σου να αντεξουμε
Τους μελλοντες ανηφοριες γεματους αιωνες
Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ
