Ο Άγιος Νεκτάριος ή Νεκτάριος Αιγίνης είναι ένας σύγχρονος άγιος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας. Καθόλη τη διάρκεια της Χριστιανικής δράσης του, υπήρξε λαοφιλής, ιεράρχης, ποιμενάρχης και παιδαγωγός.
Ο Άγιος Νεκτάριος θεωρείται θαυματουργός, διότι σύμφωνα με μαρτυρίες, πραγματοποίησε θαύματα ενώ βρισκόταν ακόμα στη ζωή.
Η ζωή του Αγίου ήταν από το ξεκίνημα της δύσκολη, γεμάτη κακουχίες και πολλές δοκιμασίες. Παρόλα αυτά, τίποτα δεν πτόησε τον Άγιο Νεκτάριο, που έμεινε σταθερός στην πίστη του μέχρι το τέλος. Η κλίση του στο λόγο του Θεού και τη μάθηση, τον οδήγησαν μετά από κάποια χρόνια στη Θεολογική Σχολή, όπου και διέπρεψε.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν δύσκολα και φτωχικά, ανέδειξαν όμως ακόμα περισσότερο τον ταπεινό και σεβάσμιο χαρακτήρα του Αγίου Νεκταρίου.
Η μόρφωση και ο χαρισματικός χαρακτήρας του Αγίου, μπορεί στην αρχή να τον έστρεψαν προς τον κοσμικό κλήρο, αλλά ποτέ δεν απέβαλε την επιθυμία του για το μοναχικό βίο. Έτσι, το 1908 έφυγε από τη Ριζάρειο Σχολή, στην οποία διετέλεσε διευθυντής για 14 συναπτά έτη και εγκαταστάθηκε στο νησί της Αίγινας.
Σε ένα παλιό εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στη θέση Ξάντος, βρήκε το μέρος που ήθελε να εγκατασταθεί μέχρι το τέλος της ζωής του. Υπό την καθοδήγηση του Αγίου Νεκταρίου το μοναστήρι άρχισε να επαναλειτουργεί με 4 νέες και 3 παλαιότερες μοναχές που ήδη μόναζαν εκεί.
Ο ερχομός και η εγκατάσταση του Αγίου Νεκταρίου στο νησί, συνδέθηκαν με δύο θαυματουργά περιστατικά που σημάδεψαν από την αρχή την παρουσία του Αγίου στην Αίγινα.
Αυτά ήταν:
Η βροχή μετά από εκτεταμένη ανομβρία. Οι Αιγινήτες παρακάλεσαν τον Άγιο Νεκτάριο να πραγματοποιήσει λειτουργία και δέηση στο Θεό για να βρέξει, μιας και η ξηρασία είχε καταστρέψει τις καλλιέργειες του νησιού. Την επόμενη μέρα μετά τη λειτουργία ξεκίνησε να βρέχει, γεγονός που οι ντόπιοι θεώρησαν σημαδιακό.
Τα δύο αυτά περιστατικά που θεωρήθηκαν από τους ντόπιους θεϊκά σημάδια, καθώς και η χάρη του Αγίου, έκαναν το μοναστήρι σχεδόν αμέσως λαοφιλές. Τα θαύματα σύμφωνα με τις μαρτυρίες ήταν πολλά και αξιοσημείωτα. Έτσι σταδιακά, άρχισαν να συρρέουν στην Αίγινα πιστοί από όλη την Ελλάδα, που ενίσχυαν με τις δωρεές τους την ανέγερση της Μονής αλλά παράλληλα βοηθούσαν το φιλανθρωπικό της έργο.
Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης ο Προστάτης.
Αν και ο Άγιος Νεκτάριος δεν είναι ο πολιούχος του νησιού (είναι ο Άγιος Διονύσιος ο Ζακυνθινός), σίγουρα οι ντόπιοι τον θεώρησαν προστάτη τους από την πρώτη στιγμή. Το ήθος και η διάθεση του να προσφέρει έγιναν σημείο αναφοράς.
Όταν ο Άγιος Νεκτάριος Αίγινας εγκαταστάθηκε στο νησί, παρά την προχωρημένη ηλικία του, δεν έπαψε ποτέ να εργάζεται είτε πνευματικά υπέρ της εκκλησίας και του τόπου, είτε και χειρωνακτικά.
Το έργο του είχε χαρακτήρα ποιμαντικό, λειτουργικό, λατρευτικό, εξομολογητικό και παρηγορητικό.
Οι Αιγινήτες θεωρούσαν πως ο Άγιος Νεκτάριος ήταν ένας εν ζωή Άγιος. Τα γεγονότα που περιγράφουν μέχρι και σήμερα οι μοναχές του μοναστηριού, επισκέπτες, πιστοί, φίλοι, ιερείς αλλά και οι κάτοικοι της Αίγινας, είναι πραγματικά μυστήρια και σίγουρα δικαιολογούν τη σημερινή δημοφιλία του μοναστηριού. Η μονή του Αγίου Νεκταρίου είναι σημαντικό και ιερό σημείο για τους Αιγινήτες.
ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΙΣΩΣ ΜΥΣΤΗΡΙΟ, ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΑΡΑ ΤΙΣ 3 ΤΑΦΕΣ ΚΑΙ ΕΚΤΑΦΕΣ, ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΟ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ 30 ΧΡΟΝΙΑ!
Σήμερα ο τάφος και η κάρα του Αγίου, βρίσκονται στο νέο ναό στην Αίγινα και η φήμη τους ξεπερνούν γεωγραφικούς και θρησκευτικούς περιορισμούς.
Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί, πως ο Άγιος ανακηρύχθηκε και προστάτης Άγιος των γυμναστών, μιας και πίστευε πως η σωματική άσκηση και η πνευματική ανάπτυξη, είναι οι δύο πόλοι γύρω από τους οποίους στρέφεται η τελεία μόρφωση και αγωγή.
