Αμαν ακουσασην εις την Κύπρον
τζεινα τα βάσανα που σου κάμαν
Εν εμπορούσαν ναβρουσην ύπνον
που την Ορούνταν ως τον Ακάμαν
Μέσα στης Χώρας τις γειτονιές σου
εψάλλαν ήμερα τρεις ψαλτάες
τζιαι οι καμπάνες τις αρετές σου
εμελωδούσαν ως τις Ακράες.
All Stories
ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗ ΔΩΡΟΝ ΕΙΣ ΕΟΡΤΑΣΤΑΣ
Ο Κύριος Αντρεας ο Βλάσκος δε μίλησε ποτέ για την Καρπασία.
Ετοίμασε το αυτοκίνητο,ένα πολύ πράσινο Ντεκαβε. Κίνησε χάραμα με τη φαμελιά ολάκερη. Το ξημέρωμα [...]
Για χρόνια βασανιζόμαστε από την αίσθηση προδοσίας μερικής ή ολικής που νοιώθουμε για ανθρώπους, πρόσωπα, παλιές αγαπές, φίλους που μας ξέχασαν ή μας πούλησαν καθώς το λεν κάποιοι. Ο δρόμος αυτού του [...]
Η απόφαση των συλλογικών οργάνων του ΔΗΣΥ να επιτρέψουν στον Χριστοδουλίδη, παρά τις κραυγαλέες πολιτικές του ανηθικότητες, να παρουσιάζεται ως συναγερμικός, υπέσκαψε την υποψηφιότητα του Αβέρωφ [...]
Ήταν νομίζω στον πίνακα ανακοινωσεων του Ιδρυματος Παναγιδη που τον πρώτο είδα. Ενα αποκομμα εφημερίδας στα χρόνια του ογδοντα. Ο Ιερομαρτυρας Φιλούμενος από την Κυπρο.
Μπήκες στο μαγαζι. Στον πάγκο σε περιμενει τριών ειδων σαλάτα με λάδι ξύδι ή λεμόνι. Λουβάνα μαρούλλι ή ρόκκα. Η καλύτερη για μένα είναι η λουβάνα όλο πράσινο. Καπίρα ζεστή στα κάρβουνά. Ψωμί άλλης [...]
Η νηστεία θέλει τέχνη γιε μου... Ελάλεν τζιαι ο παπα Νικόλας για έναν καθηγητήν του που είσιεν αστραγάλια μες τις πούτζιες. Έτσι για λλίην παρηορκάν.
Όσον τζι αν σας κακοφανεί
η κληρονομιά η βαρετή
η αδρωπινή της Αμμοχώστού
εν τούτοι οι θκυο μαθητές
του μάστρε Κυριάκου
του δασκάλου που εδίδασκεν Εννάτην Ιουλίου
επί σκηνής και επι ζωής...
Στις 15 Νοεμβριου 1983 επεστρεφα σπιτι σκεφτικος. Ειχαν προηγηθει οι διαδηλωσεις εναντιον της ανακηρυξης του ψευδοκρατους. Στο σχολειο προσπαθησαν να μας συγκρατησουν τηρωντας μια σταση συνεσης χωρις [...]
Ας συνεχίσουμε να γράφουμε για την πολίτική εν Κύπρω και εν Ελλάδι.
Η κρίση ή οι κρίσεις της τελευταίας δεκαετίας ήταν για αρκετούς πεδίο προσθετης διευκόλυνσης των επιτηδείων.
Ο Κυριάκος ήταν και είναι ένας θυσαυρός μας ατίμητος. Ο στοχαστής αγωνιστής της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης .Δεν ξεχνώ τον Μιχάλη τον ποιητή μας τον μεγάλο να μου τονίζει προ δεκαετιών [...]
Tόν πιό παληό τρελλό, τόν πιό καλό,
θανόντα χθές κηδέψαμε στήν πόλη.
Ἕνα δυστύχημα ἦταν ξαφνικό
καί δέν προλάβαν νά τόν κλάψουν ὅλοι.