ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΛΗΟΡΗΝ ΤΟΝ ΜΑΣΤΡΟΝ ΜΑΣ
Ανταν εξημέρωνεν η μέρα τζιαι το λεφούσιν έφτανεν στο Μασιαιραν.
Εκατσες τζιαι εξανατραούδησες το παλιον τραούδιν του Μακρυγιάννη
Η πατρις εν καλόν να μάθει ήντα θάνατος τερκάζει της ελευθερίας.
Ήντα θάνατον θκιαλέει ο Ελληνας σαν ζυάσει τη ζωήν του με τον τρόπον που πολοήθειν ο Λεωνίδας
Των Σπαρτιατών τον τρόπον αγάπησα τον που μιτσης
Τζιαι των βουνίσιων της Κύπρου μας τους τρόπους αγάπησα τους
Παφής εξέβημαν εις τα βουνά αντάρτες...
Τζιαι άψα τους λαμπάδαν σαν έμαθα του φίλου μου τ Αντρέα τα κάστια.
Του μαρτυρίου του τον τρόπον
Στις Πλάτρες αλυσωμένος ,σιωπητός, σύννους στους βασανισμούς
Αρωτούσαν τον Που εν ο Ζήδρος, ο Γληόρης που την Λύσην
Επότιζεν την γης το γαίμαν του φίλου μου
Τζι είπαν πως μου χαμογέλαν πριν να αποθάνει
Εναν χαμόγελον που λάλεν εννα βρεθούμεν πάλε μάστρε
Τράβα τη στράταν μας ελάλεν τζιαι ενοιαν μεν έσιεις
Ο φίλος σου μόνον μιαν λέξην τους είπεν "Ελευθερία"
Τζιαι μιαν προσευχήν κόμα πριν των βασάνων το τέλος
"Παναϊα μου εγλεπε τον μάστρον μας"
Πέτε μου τωρά εμπόρηεν ο μάστρος, ο αρφός του Αντρέα Παναγιωτου
Ο μάστρος του πατρός τέκνων εκ Πολυστύπου
Μες τες πεζίνες καλολουσμενος που ελικόπτερα ξενικά
Μες τους τόπους που πολέμησεν της αντζιελοκάμωτης χάριν
Αφο'δωκεν την ευτζιήν του στους τέσσερεις τους αρφούς του
Πέρκιμον ζήσουν τζιαι με τα αμμαθκια τους αγρονήσουν
Καράφκια νάρτουν της ποσπασιας
Εμπόρηεν..
Εν εμπορηεν παρά πάντας αλλον να πραξει πιο ιερόν
Ωρες ολόφωτες που ξηφόθκια ως τες συβράσεις τούντων βουνών
Να πολεμήσει να τραουδήσει τζιαι μια θυσία μες το λαμπρόν
Πέρα στους κάμπους να τους μηνύσω εις τα τραπέζια της Μεσαρκάς
Ο αρφός ο μάστρος τουντου βουνίσιου ένας αντάρτης καθηαυτόν
Εν το εκήαρεν το κορμίν του μήτε καρδίαν ελληνικήν
Να τους το δώκει να το κραούσειν με μίαν άλυσον ξενιτζήν
Ανταν ενύχτωνεν τρεις του Μαρτη τζει πάνω όμορφα ουρανοί
Μεσα στα φώτα με καλόδέχτειν του Πολυστυππου γρουσόν παιδίν.
Καλως το μάστρον των αδερφών μου Καλως το μάστρο της Λευτερκάς.
Κάτσε να πνάσει μάστρε Γληόρη επολοήθειν τζι ο Γιωργαλλάς
Ήμουν χαρούμενος νεπαμένος Έκαμα σηκωσες του Ουρανού.
Μονο γυρεύκω σας κόμα χάρην θκυο λέξεις μόνον του μνημοσύνου
Μέραν τζιαι νύχταν ν αγαπάτε
Ν α αγαπάτε διχα ψευκιάν
Ελευθερίαν τζιαι λευτερκάν...
Η Παναγία να σας ηγλέπει
Η Δέσποινα μας του Μασιαιρά...
Αντα εξημέρωσεν η ημέρα ακούσα ύμνους χερουβικούς
Είπα ακόμα εν εξηάσαν εμάς τους γέρους τους πρωτινούς.
ΣΗΚΩΣΕΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ
