Ένα ερώτημα που αλήθεια δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου γιατί πίστευα πως στα σχολεία μας εξακολουθεί να γίνεται η ίδια εκπαίδευση και διαδικασία όταν πριν κάποιες δεκαετίες ήμουν και εγώ μαθήτρια.
Δυστυχώς ακούγοντας χθες την συνομιλία δυο έφηβων μαθητριών αντιλήφθηκα πως τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Κάθε χρόνο και χειρότερα – μην αναφερθώ τώρα για τις μαθητικές παρελάσεις, θα επανέλθω για το θέμα – αυτό όμως έχει να κάνει αποκλειστικά με την ασφάλεια των παιδιών μας.
Η Κύπρος ως γνωστό παρουσιάζει σεισμική δραστηριότητα διότι βρίσκεται στη Μεσογειακή ζώνη διάρρηξης, η οποία αποτελεί το όριο σύγκρουσης της Αφρικανικής και την Ευρασιατική Πλάκα.
Επίσης είναι ευρέως γνωστό και γενικά παραδεκτό ότι η μείωση των επιπτώσεων των σεισμών μπορεί να επιτευχθεί όταν οι πολίτες έχουν ενημερωθεί σχετικά με τα μέτρα αντισεισμικής προστασίας που πρέπει να λάβουν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από έναν σεισμό.
Το σχολείο είναι ένας χώρος που φιλοξενεί σε καθημερινή βάση πολλούς νέους ανθρώπους και ως γνωστόν είναι αυξημένες οι πιθανότητες τραυματισμών ή και θανάτων πολλών ατόμων κατά την διάρκεια ενός σεισμού. Για αυτό είναι καθοριστικής σημασίας η ανάπτυξη αντισεισμικής συνείδησης και συμπεριφοράς στους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές με τη διαρκή ευαισθητοποίηση, ενημέρωση και εκπαίδευσή τους.
Η εκπαίδευση αυτή γίνεται όχι ως μάθημα από την έδρα και εντός της τάξης αλλά εφαρμόζοντας σχέδιο έκτακτης ανάγκης για σεισμό εκτελώντας ταυτόχρονα και ασκήσεις ετοιμότητας, έτσι ώστε να δημιουργηθεί στον χώρο της εκπαίδευσης αντισεισμική άμυνα των σχολείων. Οι μαθητές με επαναλαμβανόμενες ασκήσεις ετοιμότητας οι οποίες βασίζονται στο συγκεκριμένο σχέδιο θα κληθούν να τις εφαρμόσουν κατατοπισμένοι, ενημερωμένοι, έτοιμοι και ψύχραιμοι.
Ο σεισμός δεν προειδοποιεί, μπορεί οποιαδήποτε χρονική στιγμή, την ώρα που οι μαθητές βρίσκονται στην αίθουσα και κάνουν μάθημα, την ώρα προσέλευσης την ώρα του διαλείμματος…
Κατά την διάρκεια της δόνησης, οι μαθητές θα πρέπει να μπαίνουν αμέσως κάτω από τα θρανία και ο εκπαιδευτικός κάτω από το γραφείο για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί ο σεισμός. Ακολούθως περιμένουν ψύχραιμα οδηγίες από τον εκπαιδευτικό. Μετά το τέλος της σεισμικής δόνησης εκκενώνονται οι αίθουσες και ως χώρος συγκέντρωσης ορίζεται το προαύλιο του σχολείου αμέσως μετά την εκκένωση των αιθουσών.
Μετά λύπης μου έχω αντιληφθεί πως σε αρκετά σχολεία ίσως και σε όλα μετά από μια σεισμική δόνηση τίποτα από όλα τα πιο πάνω δεν εφαρμόζεται.
Ο σεισμός δεν προειδοποιεί αρά δεν μπορούμε να κρίνουμε αν η σεισμική δόνηση ήταν η τελευταία ή αν θα ακολουθήσει και άλλη, μεγαλύτερη ή μικρότερη. Οφείλουμε λοιπόν να τηρούμαι όλα τα μέτρα προστασίας πριν αναγκαστούμε να κλάψουμε θύματα όχι από τον σεισμό αλλά από την δική μας αμέλεια και αδιαφορία. Δεν γίνεται απ΄ την μια να κάνουμε εκπαίδευση των μαθητών πως να συμπεριφέρονται κατά την διάρκεια και μετά από ένα σεισμό αλλά την ίδια ώρα όταν είμαστε απέναντι από ένα σεισμό να μην εφαρμόζουμε τίποτα από τα όσα έχουμε μάθει.
