Τα χαρχια λαλούν γιε μου πως άμαν ενεφανεν ο πυργος ο πολιορκητικος καρτζιν των τεισιων έβαλεν τα δυνατά του ο Ιουστινανης τζιαι ο Αυτοκρατορας ο καλός ο Κωνσταντίνος τζιαι επολεμησαν ανδρειως ενίκησαν τους Οθωμανους του Πυργου που έρκετουν κουντητος να φυλακωσει τα τειχη.Επηραν κάτι δαυλους δυναμενους τζιαι εβάλαν του φωθκιά τζιαι εν εμεινεν πηλε μια νεφκα του γερη.
Ο Μωαμεθ εθώρεν πο μακρα τζιαι εμεινεν ξηστικος .Εκαταλαβεν μες την πολιορκιαν ηνταλος οι εφτά χιλιαδες πολέμουν τα μιλιου νια των εκατοπενηντα χιλιαδων και το θερκον το κανονιν τον γίγανταν του Ουρβανου του μισταρκου των Οθωμανων του ππαραοπιστου.
Οι φυλλαδες λαλούν πως ο Μωαμεθ εν ύστερα που την πυρπολησην του γιγαντιου του Πυργου της επιθεσης που προτεινεντου Βασιλεα μας να τον αφήκεις να φύει να γίνει αρκοντας της Πελλοπονησου. Τζιαι τοτες εις την πρεσβειαν απαντησεν ο Αυτοκρατωρ ΤΟ ΔΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗΝ...
Είπεν του τζείντο αυτοπροαιρετως αποθανουμεν τζιαι έχουμεν φως να ζιούμε θκυο σιλλιαες χρόνια Ρωμιοι της Ρωμανιας της καλης...
