ΤΑ ΡΟΥΧΙΝΑ ΤΙΜΑΛΦΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑ Ι ΩΝ
Απλώννε τη θκιαλεχτην ελλιαν στον ήλιον μες τον τσεστον για να φύει η υγρασία.Ετσι ελάλεν η γιαγιά της γειτονιάς μας.Αφου οι κλαδί ελαιας και τα μυριαδες φύλλα ετοιμαζοντο, η μαστορισσα της γειτονιάς ανεφωνει γλυκητατα .Γιώρκο έλα γιε μου να γράψεις τα μαξυλαροντυματα για τες ελλιες μας,για τα καπνίστηρκα μας.Ο Γιωρκος αιφνης άφηνε ο,τι έκαμνεν τζιαι τρεχτος εμπαιννεν έσσω δια το ευλογημενον διακονημαν.Εγραφεν καλλιγραφικα με τον μαρκαδορον τον καλον το όνομα της γιαγιάς του Καλλισθενη ΓΕΩΡΓΙΟΥ.Ητα ανεγραφεν τα άλλα δύο ρουχινα εμορφα σακκουλλια.Δια ετη όμως ικανα ουδεποτε απεκαλυπτεν τα δυο αλλά ονόματα. Ητο εικαζω το μόνον μυστικον που ΕΙΧΑΜΕΝ με τον λιαν αγαπητόν παιδικόν μου φίλον. Παντα στην αγωνιωδη ερώτηση μου. Φιλουιν θυμμωννει η γιαγιά μου. Εν γίνεται να σου πω.
Βράδυ της Κυριακής των Βα ι ων την ώρα πουταν να φκει ο Νυμφιος ο Γιωρκος με ταπεινόν ΦΡΟΝΗΜΑΝ μου ελεγεν "Φίλε μου πκιασε εσύ τον σταυρον που σαι ψηλός." Ο ίδιος αδραχνε ένα των εξαπτερυγων και εδραμεν διά την σημαντικοτερην πορείαν χαρμολυπης που επορευομεθα εις την παιδικήν μας ηλικία. Ιδου ο Νυμφιος έρκεται....
Η γιαγιά του ψιθυριστα εβαλλεν μας ευτζιες.
