Δεν νομίζω να ξέχασα πρόσωπα. Ήταν όμορφα ευγενικά αγαπητικα χωρίς κάτι το ψευτικο. Ο Θράσος αν δεν ξεχασα το όνομα και οι κοπελλες με τις γαλάζιες μπλούζες. Προσκοπίνες όδηγοι. Πάντα είχαν ένα ζεστό τσάι κάτι να μας φιλέψουν στις δύσκολες νυχτερίνες βάρδιες της. Η Συντον. ΣΕΦΕΚ που σήκωσε το μεγάλο βάρος. Η επιτροπή της ΣΕΜΕΛ που δέχτηκε πολλές πιέσεις μα άντεξαν μήνες οι μαθητές. Πλάι τους και ο μικρός των επιτρόπων των Γυμνασίων μόλις δεκαπέντε ετών ο Σαμμούτης αεικίνητος. Οι πολυάριθμοι των εκδοτικών στο μέσα αριστερά. Τα συνεργεία για τα πανώ πιο μέσα. Οι μουσικοι και οι μικροφωνάδες. Κάθε βράδυ πρόγραμμα. Ύστερα τα συνεργαζόμενα σωματεία. Ένα ολοκληρο κίνημα με χιλιάδες στους δρόμους.
Αφάνης ηρωας ο μάστρε Νίκος ο τυπογράφος που μας εξερευνά δωρεάν τις Φυλλάδες. Πήγαμε με τον Γιάγκο μας έστειλε ο Κωστής ο Βαλανίδης που επέτυχε δωρεάν το έργο της σελίδας φωτοσύνθεσης. Μας ζύγισε και τους δυο. Τον Γιάγκο τον ήξερε από τις βραδιές. κάποια στιγμή με έμπασε σε ένα γραφείο. Μόνοι οι δυο μας συστηθήκαμε. Τον έβλεπα στα καθάρια του μάτια. Δάσκαλε με ρώτησε Πίσω που τουτην δουλειά υπάρχει κόμμα; Απάντησα με θάρρος. Ο ι μαστρε Νίκο μόνον η Κύπρος, η ελευθερία. Τα μάτια του. φως και δάκρυ. Εχω χαρτι απο εφημερίδες που έκλεισαν. Ωσπου την ετοιμαζετε θα σας εκδιδω. Για την Κύπρο μας. Μας την ετοιμασε τεσσερεις φορες. Με μερακι λες και ειμασταν παιδια του. Τη φορτωναμε με το Γιαγκο και νοιώθαμε βασιλιάδες ταπεινοι. κυπρι ωτικης ρωμεικης λευτεριας. Και παντα ο μαστρε ο Νικος να μας χαιρετα τα παιδια του με εκεινο το χαμογελο. Τυχη Αγαθη μας αξιωσε εμας να τον ανταμωσουμε...Κι ας ηταν πεντε αλλα παλληκάρια στα τουρκικα κελλια.
Μεσανυχτα και τετοια Μαρτηνη μηνα που να σε αφηκουσιν πναστον οι φωνες απ τις οδους της Κηρυνειας καρτζιν που το ΓΣ Πραξανδρος.
