_large.jpg)
Ο Κύπρου Κυπριανος είχε προτάσεις για να σωθει.Το ζεμενον αμαξιν ,τα κουσουλατα στη Σκάλαν που είχαν ασυλιαν.Ηταν όμως ανηρ άλλου μεταλλου.
Όσο ήταν στο χεριν του πασκιζει να σώσει τον λαον του από τη σφαγην.Δεν επέλεξεν το ατομικόν ούτε ο ίδιος,ούτε οι λοιπόν ιερωμενοι και λα ι κοι.Αυτη η επιλογή δεν βολευει πολλούς από τους σημερινους βολεμενους της προαποφασισμενης,ενιοτε προπληρωμενης ποικιλοτροπως ιστοριοαμπελογραφιας της αποδομησης και της αμφισβητησης των παντων πλην των κομμματων η των εμμονων της η των κρυφιων χορηγων τους.Ευτυχως έγραψε δι αυτά εγκαιρως ο σοφός δάσκαλος ημων Σαββας Παυλου.
Το πνεύμα της καταφασης της προσωπικης θυσιας όπως το διασωζει ποιητικα και ευρηματικα ο Βασίλης Μιχαηλίδης είναι όντως ηρωικον και απελευθερωτικον από τον φοβον του θάνατο. Αποτελει δε ορισμον του πεφωτισμενου ηγετου
«Δεν θέλω, Κκιόρ-ογλου, εγιώ να φύω που την Χώραν,
γιατί αν φύω, το κακόν εν' να γινή περίτου.
Θέλω να μείνω, Κκιόρ-ογλου, τζι ας πα' να με σκοτώσουν,
ας με σκοτώσουσιν εμέν τζι οι άλλοι να γλυτώσουν.
Δεν φεύκω, Κκιόρ-ογλου, γιατί, αν φύω, ο φευκός μου
εν' να γενή θανατικόν εις τους Ρωμιούς του τόπου.
Να βάλω την συρτοθηλειάν εις τον λαιμόν του κόσμου;
Παρά το γαίμαν τους πολλούς εν' κάλλιον του πισκόπου"
Ο Κυπριανος ως ποιμην καλός δεν φυγομαχει ,δεν καταβαλλεται από φοβον.Αγαπα την ελευθερία.Διακινδυνευει δια αυτην και παραμενει αποφασισμενος για την θυσιαν για μιαν πορεία εως της ακραιας οδου που την ορίζει η αγχονη. Συνοπτικα ορίζει την πορεία των γεγονοτων η Μαρία Χριστοδουλου.
Παρόλο που ο ίδιος είχε προσωπική επικοινωνία με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, συναντήθηκε με Φιλικούς και μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από το 1818 ή το 1819, μυώντας, με τη σειρά του, κι άλλους Κύπριους πρόκριτους, αποφάσισε πως δεν ήταν σοφό να λάβει η Κύπρος ενεργά μέρος στην Επανάσταση. Αντ’ αυτού περιόρισε τη συμβολή του νησιού σε υλική βοήθεια. Αυτό δεν εμπόδισε την Πύλη από το να διατάξει τον Διοικητή της Κύπρου, Κουτσιούκ Μεχμέτ να θανατώσει τον Αρχιεπίσκοπο, μαζί και τους Επισκόπους και άλλους προύχοντες του νησιού.
Την 9η Ιουλίου 1821 οι Πύλες της Λευκωσίας έκλεισαν νωρίτερα. Πρώτοι καρατομήθηκαν οι τρεις Επίσκοποι· o Πάφου Χρύσανθος, o Κιτίου Μελέτιος και ο Κυρηνείας Λαυρέντιος. Το ίδιο απόγευμα, ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός απαγχονίστηκε σε μία συκαμινιά στο Σεράγιο, αφού πρώτα προσευχήθηκε και ευλόγησε το σχοινί που θα του έπαιρνε τη ζωή. "
Ητο ανηρ ΑΝΔΡΕΙΟΣ,ποιμην θυσιαστικος.
