ΜΝΗΜΗ ΑΝΔΡΟΣ ΣΠΑΝΙΑΣ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟΥ
Στο απογευματινό μας σκόλασμα του Ζ’ Δημοτικού Σχολείου το έτος 1977 μόλις βγήκαμε στην χωράφα της γωνίας Πιττακού και Αποστόλου Βαρνάβα κοντοσταθήκαμε έκθαμβοι μπροστά στην απέναντι βιτρίνα Διαβάσαμε την νέα ταπέλλα «ΖΑΧΑΡΟΠΛΑΣΤΕΙΟ ΣΤΑΥΡΟΣ». Εκ του μακρόθεν σχηματίζοντο τα νέα εντελώς νέα δωρήματα της γειτονιάς μας. Πάστες, κοκ, σοκολατίνες, σιαρλόττες, γαλατοπούρεκκα, ένας άγνωστος παιδικός παράδεισος γλυκός και ισότιμα αλμυρός, όπως απεδείχθη λίαν συντόμως.
Το είχα προσέξει πως κάτι συνέβαινε στο μαχαζι που στις μέρες μετά την εισβολή είχε γίνει καφενείο για τους πρόσφυγες του καταυλισμού που λειτούργησε στο σχολείο μας. Πρώτος μπήκε ο Άντρος ο Παππαρίδης και εξήλθε θριαμβευτής με μια πάστα ινδοκάρυδο. Περάσαμε όλοι απέναντι κατεβάσαμε τις βαλίτσες και αφού θαυμάσαμε τον ζαχαροπλαστικόν πλούτο της βιτρίνας, εισβάλαμε ως απογευματινό τάγμα επιστρέφον πεινασμένον εκ πορείας. Η συνέχεια ήταν έμπλεη αγάπης γεύσεων μύησης εις την ζαχαροπλαστική τέχνη της πολυθρήνητης Αμμοχώστου.Ελατε μωρά πάρτε ο,τι σας αρέσει...
Ο κύριος Σταύρος, το στολίδι κατόπιν της γειτονιάς μας η κυρία Λέλλα και τα τρία τους παιδιά (ο Γιώργος, ο Πάμπος και η Χριστίνα) ήταν οι ξεριζωμένοι συνιδιοκτήτες του μυθικού Βαρωσιώτικου Ζαχαροπλαστείου «ΚΥΨΕΛΗ» με τη θρυλική του σάλα και το ιστορικό του τζουκ μποξ. Εκεί στην όμορφη μας Αμμοχωστον......
Μαζί τους θα μεγαλώναμε. Εκεί θα μαζευόμασταν. Τα καλοκαίρια κατάκοποι από τις δουλείες στα κάθε λογής συνεργεία εδώ ερχόμασταν για βραδινή παρηγοριά μια σιαρλόττα με το παγωμένο νερό της και το δωρεάν αστείο του κυρίου Σταύρου.
Εδώ άνθησαν φιλίες που κρατούν δεκαετίες. Εδώ επιστρέφουν όλοι των χωραφων, όλοι του Κατηχητικού, του Κυρίου Έλληνα που μας έμαθε τόσα και την αγάπη για την Κύπρο, την Εκκλησία, τη γειτονιά, το βιβλίο. Εδώ και όλη η ομάδα αρχοντιάς του 61ου Συστήματος. Βασιλόπιττα πάντα από του Σταύρου τρώγαν οι πρόσκοποι. Το ζαχαροπλαστείο μας ήταν και σχολή γευσιγνωσίας, διδακτήριον αρχοντιάς και τιμιότητος, τράπεζα αρίστων γεύσεως και αρετης.
Το δεύτερο μας σπίτι στην γυμνασιακή και λυκειακή μας περιπέτεια. Ακόμα και σήμερα μπαίνεις στου κύριου Σταύρου και μαζί με την αγάπη και τις αγκαλιές σε περιμένουν πάντα οι πλέον ευτυχείς συναντήσεις.
Ο κύριος Σταυρός ως ένας αγαπητος μας θείος μας διδάξεν αρχοντια και φιλότιμο. Μας προστατέψε και μας νουθετησε. Ανδρας σπανιας αρετης και φιλοτιμου κοσμησε την ενορια μας με ζηλευτην οικογένειά ως αμπελος ευκλιματουσα. Χαρηκε με τις χαρες μας και μας παρασταθηκε στις λυπες με την ατερμονη αισιόδοξια του.
Λιγοι γνωριζουν την πολυκυμαντη ζωή του από το Φτερικουδι στη βιοπαλη της Αμμοχωστου από τα χρόνια του τα αγουρά. Ποτε δεν επαραπονεθει,δεν γογγυσε. Ανθρωπος γλυκός της αγάπης του Χριστου της οικογένειας. Ηταν πάντα το παράδειγμα και το λιμανι μας.
Καλον ταξίδι στον Παράδεισον πολυτιμε μας Αρχοντα ευγενικε γλυκητατε κυρίε Σταυρό. Ηρωα των ΠΑΙΔΙΚΩΝ και νεανικων μας ετων με την μεγάλην σου κεκρυμμενην φιλανθρωπία και την χρύση σου καρδια.
