Είχαμεν πάντα την έννοιαν τους .Ήταν το τμήμαν ΑΠΑΡ που εθκιάν τις ακριβεις θέσεις των εισβολέων.Πόσες φορές μας εσώσαν .Ήταν τζιαι πίσω τα πυροβόλα όσα εμείναν τζιαι εσυναχτήκαν κάπου πριν τη Ζώθκιαν προς Λευκωσίαν.Κάποτε έκαμνα τους τον μεσαίον για να ακούεί καλά η μονάδα βολής να μας σώσει.
Τούτοι οι παρατηρητές του Πυροβολικού εφεύκαν πάντα τελευταίοι.Έτσι το είχαν .Ήταν η εκπαίδευσή τους ,η ευελιξία τους.Εν εκαταλαβα ποττέ μου τουτον το συνηθειόν τους ούτε τζιαι ...πως τες πκιο πολλές φορες εγλυτώναν τζιαι εβρίσκαν κάλυψην τζιαι αρκέφκαν οδηγίες για βολές τζιαι διορθώσεις τζιαμε που ελάλες πάει εχάθημαν.Εμείναμεν μόνοι μας.
Στο τέλος της Δεύτερής Εισβολής εχάσαμεν τους τελευταίες στιγμές πριν την τυπικήν κατάπαυσην του πυρός.Τυπικήν γιατι ωστον Σεπτέβρην είχαμεν επεισόδεια πυροβολισμούς.
Αρώτουν τζιει αρώτουν δα ήτουν χασιμιοι τζιαι οι τρείς.Ο οδηγός, ένας ραλλιστας, πρωτος στους ελιγμούς.Ο λοχίας με το πρεν που τους εκάλυφκεν στα δύσκολά..Τζιαι ο Ανθυπολοχαγος ο λεβέντης ο σωτήρας μας.
Μιαν νύχταν που μουν μανηχός μου εις την Αθήνα το εβδομήντα εφτά καρτζιν σχεδόν που τον Αγνωστον Στρατιώτην ακούω μιαν φωνήν πόξω πόναν ταβερνείον ."Εγγυτερον λαλώ σου σε διαβιβαστή, πεζικάριε τζιαι διαβιβαστω γλήορα αδέρφιν πέρκει γλυτώσουμεν τους κοσπέντε της τριαντα δύο που υποχωρούν.Εν κρίμαν σειρα να χαθούν τα λιονταρκα του Κοτζακαγια."
Εδείκλησα κατα τζει. Ήταν ο μονάστερος, ο τσιάκκος ,ο σειράς μου, ο Παρατηρητής μας.
Μα εγλύτωσες σειρά;
Εγλύτωσαμέν τζιαι εμείναμεν τζιαι τριχρονήτες..σειρούιν μου......
Επκιαν με μες τες αγκάλες του τζιαι εν με εχάμναν.
Ελούστηκα των δαρκών...
Τζιεινος επαραμίλαν . "Εγλυτωσεν μας η Αγιά Βαρβάρα.Εν έπαιξεν το βλήμμα του όλμου.
Α τον λεβεντην τον διαβιβαστην πον ετζοιμάτουν με μέραν με νύχταν.Εγυρευκασας ρε κοπέλλια του θκυο πενήντα έξι..."
Εγυρευκα σας....
