Η Πίτσα Γαλαζη, η Πίτσα που άκουα στις διηγησεις της μητερας μου. Η Πίτσα σύντροφος ακριβη του Πανικου, φίλου του πάτρος μας από τα χρόνια αμέσως μετά την ΕΟΚΑ αφού και οι δύο θυσιασαν πολλά για το ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ,την Κύπρο και την Ελλάδα τη μεγάλη τους αγαπη.
Η Πίτσα Γαλαζη μετα το βαπτισμα και τον αγώνα της εξεγερσης κατά του δυναστή. Μετά τα βιωματα της επαναστασης εζησε τις όμορφες εκεινες ενωτικες παρόικιες Ελλήνων φοιτητων της Κύπρου στην Αθηνα. Μορφες μυθικες σχεδόν και με μιαν αυθεντικοτητα και τον πόνο της ματαιωσης του μεγάλου ονειρου ελευθεριας.
Υστερα μεγαλωνοντας ολιγον συνάντησα την γραφη και την ποίηση της. Το φως και το αδιαμφισβητητο ταλέντο της. Σκεφτομουν πως αν ζουσε σε οποιαδήποτε ευρωπα ι.κη πρωτεύουσα. Αν δεν άφηνε την Αθήνα για το νησί που πλερια αγαπησεν. Δεν θα περνουσε ολες εκεινες τις ηθελημενες σιωπες,τις προγραφες των ιδεολογικων στρατευμενων υπαλληλων...
Και έμεινε εδώ μαζί μας να ισοκρατει τους δύσκολους καιρους. Με έναν τρόπον ολοδικον της απροσκυνητον. Φωτεινον αγαποντα πρωτινα.
Το πρώτον της βιβλίον δεν ητο μια απλή πρώτη συλλογή. Ητο μια αποκαλυψη για κριτικους και αναγνωστες. Η δεύτερη έξοδος αυτης της κοπελλιας που τόσον αγαπησεν τον Ευαγοραν μας φωτισε μιαν αλήθειαν. Δεν ητο μια εκλαμψη μια πρώτη και υστατη ΠΟΙΗΤΙΚΗ μονομαχια η γραφη της. Θα συνεχίζε ανταρτικα.... Εστω κι αν στην Κύπρο θα σταυρωνοταν. Και ποια οντως ποιητρια δεν εσταυρωθει,δεν εζησεν ξένη,εξοριστα .
Μας εδωρίσεν πολλά θυσιαστικα και με Πλούτο θυσιαστικον κι ας μην τ αξιζαμεν.....
"Στα περιθώρια των καιρών "(Αθήνα, 1968), «Άσπρη Πολιτεία (Αθήνα, 1969), «Δέντρα και Θάλασσα» (Αθήνα, 1969), Ψηφιδωτό (Αθήνα, 1973), «Η Αδελφή του Αλέξανδρου (Αθήνα, 1973), «Υπνοπαιδεία» (Αθήνα, 1978), «Σηματωροί» (Αθήνα, 1984), «Τα πουλιά του Ευστόλιου και ο Έγκλειστος» (Αθήνα, 1997), «Τα έψιλον της Ελένης» (Αθήνα, 1998), «Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου» (Αθήνα, 2005), «Η φωνή» (2017)
Και ξεχωρα η αγάπη που σκορπουσε σε νέες και νέους που την πλησιαζαν. Η στηριξη η αρχοντια το φιλεμαν εκ του πλούτος της καρδιας της.
ΚΑΛΟΝ ΤΑΞΙΔΙΝ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ
