Χρόνια τώρα ο βίος της καρδίας εις χώραν μακρινήν αφιλόξενην πονετικήν.Και η δραπέτευσις δύσκολη και μόνος και τα εμπόδια πολλά και καθως έλεγε ο Ταρκόφσκι να μην βρίσκεις έναν δάσκαλον να τον ακολουθήσεις στην καθημερινότητα.Να προσπαθεις με δυνάμεις ανθρώπινες να προσεγγίσεις τον Χριστον και πάλι από την αρχη εν εξορία ευρισκόμενος...Και ο σόφος εμιγκρες να επαναλαμβάνει στο παλαιο βιβλίο που πρωτόδες φοιτητης τότε που τόφερε ο Λουκάς στο Στέκι των φοιτητών και το φωτογράφισες στη μνλημη και πολλές Σαρακοστες προσπάθησες να το διαβάσεις κια ολίγον να το ζήσεις...
΄΄Μια μακρινή χώρα! Είναι ο μοναδικός ορισμός της ανθρώπινης κατάστασης που θα πρέπει να αποδεχτούμε και να τον οικειοποιηθούμε καθώς αρχίζουμε την προσέγγιση μας στο Θεό. Ένας άνθρωπος που ποτέ δεν είχε αυτή την εμπειρία, έστω και για λίγο, που ποτέ δεν αισθάνθηκε ότι είναι εξόριστος από το Θεό και από την αληθινή ζωή, αυτός ποτέ δε θα καταλάβει τι ακριβώς είναι ο Χριστιανισμός΄΄ π. Αλεξανδρος Σμέμαν
Και ξαναρχεται του ΑΣΏΤΟΥ για να πάρουμε κουράγιο πως ενας Πατέρας μας περιμένει εμας της χώρας μακρινης και της πονεμένης......
΄ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΌΣΕΣ ΠΟΥ ΠΆΝΩ ΠΟΎΠΑΜΕ ΠΩς ΒΡΉΚΑΜΕ ΜΙΑ ΓΩΝΊΑ ήρθε η καταιγίδα και πήρε πολλά και ολίγον σίγουρα και μας κρατά ο Αγιος ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ που είπε για τα αλητάκια του Χριστού και έχουμε μιαν ελπίδα πως ένα βράδυ ένα σουρουπο θα μας φωνάξει σε ένα δείπνο και θα τα αφήσουμε όλα και πίκρες και καημους και αποτυχίες και προδοσιες και όσους μας πουλήσαν σε τιμήν ακριβην ή ευκαιριας και τα λάθη μας τα γνωστά στον Κύριον και τις αποτυχίες και τα πάθη μας και τα μεράκια μας .Για το δείπνον θα πάμε υποβασταζώμενοι αρκετοι αλητηριοι. Κουτσα κουτσα να πάμεν να στραφούμεν ας ειν και νύχτα του Ασώτου προ της Μεγάλης Σαρακοστης....
Στη μνήμη του πατρος Αναστασίου Χαραλάμπους που τόσο μας αγάπησε εμάς του ασωτους και πονεμένους
