Είχαμεν έναν μισταρκόν βρακάν εις τον Ακάμαν.
Βρακάν καλοσυνάτον γλυκομίλητον που μέτραν τους λόους του.Απόδειπνα εφευκέν νάκκον μακρα που την τεραυσιάν που τρώαμεν τζιαι εστρώναμεν τη νύχτα τζιαι επέφταμεν.
Μιαν νύχταν αλούππα αλούππα εκλουθήσαμεν του εμεις οι μιτσιοι να δούμεν ήντα κάμνει.
Ήταν σ ενα ξήφωτον έναν αλώνιν μοναξιαδμένον γονατιστός.Επροσευχετουν χαμηλόφωνα γλυτζιά.Αντράπηκα.
Επροσευχετουν τζιαι για μας.
Τζι εμείς οι πολλοπάητοι εκρυφοθωρούσαμεν.
Ένας βρακας γωνατιστος λουσμένος μεσσέναν αλλοσπως φως του φεγγαρκου.
Ωρες ώρες ελάλεν εναν γρουσόν ΔΟΞΑΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ
Είσιεν τζι ο Ακάμας τους γρυσαφένους τους μαλαματικούς του τους πρωτινούς.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΣ ΣΥΝΟΙΚΊΑΚΟΝ ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ ΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ
