Η Λεμεσός των ποδηλάτων, ερευνητικά ευρήματα από το αρχείο του Μανώλη Γεωργιάδη
Το εμπόριο ποδηλάτων στη Λεμεσό, αμέσως μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι σίγουρα μια κερδοφόρα ενασχόληση, αλλά και ένα κυνηγητό δόσεων, εισπράξεων, επιδιόρθωσης,
μεταχειρισμένωνποδηλάτων. Είναι επίσης και η ανάπτυξη ενός δικτύου συνεργασιών ( η ταχυδρομικήεπικοινωνία με τη Καλαβασό, την Πάφο λιγότερο, με τη Λευκωσία, αποτελεί
καθημερινή ρουτίνα).
Ένας άλλος συναφής τομέας είναι το εμπόριο εξαρτημάτων. Διεξάγονται μάχες για την έγκαιρη άφιξη των ελαστικών και των εξαρτημάτων. Οι προσφορές πηγαίνουνκαι έρχονται
στην Πάφο. Τηλέφωνα για ανταλλαγές, παζάρια για μείωση τωνχοντρικών τιμών.
Όλα αυτά βέβαια χωρίς να σταματά ποτέ η μάχη με τα κατάστιχα,τις καθημερινές εισπράξεις, το ένα σελίνι, το ενάμισι πλάι στη λίρα και σπάνια,πολύ σπάνια το πεντόλιρο. Η
προσεχτική τήρηση ενός εκτενούς καταλόγου οφειλετών διαφαίνεται στα σωζόμενα έγγραφα.
Η Λεμεσός η ποδηλατοκρατούμενη χρεωστεί σχεδόν όλη δόσεις σε συμβόλαια ενοικιαγοράς. Ταυτόχρονα ο αγαπητός ΜανώληςΓεωργιάδης αγοράζει συνεχώς μεταχειρισμένα ποδήλατα. Για παράδειγμα την 1ηΑπριλίου 1951 αγοράζει ένα ποδήλατο Ρόγιαλ Έμφιλτ από το Δημήτρη Βαγιάνο με αριθμό 177096, «προς δύο λίρας και 10 σελινιών». Στο πρόχειρο πωλητήριο ο Βαγιάνος υπογράφει ότι τις έλαβε τοις μετρητοίς.
Οι ποδηλατάδες της πόλης μαζί με τους έμπιστους βοηθούς, αλλά και ένα σμήνος μαθητευομένων, επιδιορθώνουν επιμελώς τα αγοραζόμενα με καταιγιστική συχνότητα
μεταχειρισμένα ποδήλατα. Οι δυσκολίες στις εισαγωγές κατά το Β’Παγκόσμιο Πόλεμο φαίνεται πως ενίσχυσαν μια σειρά από πρακτικές επιδιόρθωσης,παραγωγής εξαρτημάτων,
μετακίνησης ποδηλάτων από πόλη σε πόλη, από τη Λεμεσό σε αγροτικά κέντρα.
Οι πρακτικές αυτές εδραιωμένες πλέον διευκολύνουν και ενισχύουν το εμπόριο ποδηλάτων στη Λεμεσό και στην Κύπρο γενικά. Η προσφορά διευκολύνει τη φτωχολογιά της πόλης
στην απόκτηση ενόςποδηλάτου. Ταυτόχρονα όμως η προσφορά μεγάλου αριθμού μεταχειρισμένων ποδηλάτων ισχυροποιεί τους ποδηλατάδες και ορισμένους από τους
εισαγωγείς ποδηλάτων.
Για παράδειγμα το 1951 ο Μανώλης; Γεωργιάδης θέτει όρους στη μεγάληεταιρεία Philips στο Birmighan και όταν αυτή αδυνατεί να ανταποκριθεί ακυρώνει την παραγγελία.
Ένα πρόβλημα που προσπαθούσε να διαπραγματευτεί ήταν η καθυστέρηση στην αποστολή και παραλαβή των εξαρτημάτων τους.
Στην περίοδο, από το 1944 μέχρι το 1960 όταν συζητούμε για τα ποδήλατα στην Κύπρο αναφερόμαστε σε βρετανικά ποδήλατα. Είναι τέτοιοι οι περιορισμοί και τα εμπόδια στις
εισαγωγές από άλλες χώρες εκτός Βρετανικής Κονοπολιτείας πουκαθιστούν σχεδόν ανέφικτη την παρουσία γαλλικού ή γερμανικού ποδηλάτου στηνΚύπρο αυτή την περίοδο.
Από το ύφος μιας επιστολής της εταιρείας Philips προς το Μανώλη Γεωργιάδη φαίνεται καθαρά πως η αγορά ποδηλάτου της Κύπρουδεν ήταν καθόλου ευκαταφρόνητη. Τα
βρετανικά εργοστάσια θα πρέπει να διακινούν μεγάλες παρτίδες εξαγωγών προς την Κύπρο.
Το εμπόριο ποδηλάτων στη Λεμεσό είναι σίγουρα μια κερδοφόρα εργασία. Το ποδήλατο και η πώληση του ήταν ένας ασφαλής τρόπος για να πλουτίσει κάποιος στα δύσκολα χρόνια
του πολέμου, αλλά και στην εικοσαετία που ακολούθησε.
Σε πωλητήρο έγγραφο που διασώθηκε ο Μιχάλης Νικολάου εκ Λεμεσού δηλώνει «ότι επώλησε εις τον εκ Λεμεσού ΜανώληΓεωργιάδη ένα αυτοκίνητο μάρκας Austin 10 αλόγων
με αριθμό εγγραφής 2848 τα οποία χρήματα έλαβον σήμερα τοις μετρητοίς καθώς και το αυτοκίνητο εις οίαν κατάστασην ευρίσκεται σήμερον».
Βασικός συνεργάτης του Μανώλη Γεωργιάδη αυτά τα χρόνια είναι ο έμπορος αντιπρόσωπος Χρίστος Παράκας στην Καλαβασό ο οποίος φαίνεται να διαθέτει ποδήλατα με δόσεις στην ακμάζουσαν, λόγω των μεταλλείων κοινότητα. Συνεργάτη εντοπίζουμε στα Λεύκαρα,ένα Τουρκοκύπριο στα Πυργά. Ποδήλατα διαθέτει επίσης σε υπαλλήλους κοντρακτόρων που επιτελούν έργα στο στρατόπεδο Πολεμιδιών.
Τελειώνοντας αναφέρω μια σειρά ονομάτων που στους παλαιότερους ξυπνούναναμνήσεις.
Ο Μανώλης Γεωργιάδης αγοράζει όλα αυτά τα χρόνια και διαθέτει προςπώληση ποδήλατα B.S.A, Φίλιπς με δύναμον, Άρμστογκ με δύναμον, κάσιαν και σκάλαν, Rudge γυναικεία
σπόρτ Μάθρον κομπλήντ, ποδήλατον τρεις ασπίδες,Έλσουικ Σπορτ, Άρμστρογκ με δυναμον, Rudge παλαιόν 24 ιντζών, Τόουζ γυναικείο Κομπλήτ.
Όλα έχουν νούμερα στο σασί, ή στο τιμόνι. Και κάποια αριθμόναστυνομίας, όπως ένα Ρόγιαλ Εμφιλτ. Όλα είναι βρετανικά εκτός από ένα ισπανικό παλαιόν 24 ιντζών με αριθμό
αστυνομίας 8635 το οποίον αγοράζει από τον Παναγιώτη Κουβά στις 17/3/1951 μαζί με ένα 22’’ B. S. A παλαιόν έναντι δύο λιρών.
Αυτά είναι τα πρόσθετα ερευνητικά ευρήματα από το διασωθέν μέρος του αρχείου του Μανώλη Γεωργιάδη.
