Έφυγε ο δρυς της Κύπρου. Ο γέροντας της νήσου.Ο άνθρωπος των ολίγων λόγων,της περισσής προσευχής και του φωτεινού βίου. Ο πρωτινός μοναχός , ο αγρότης, ο διάκονος των μετοχίων, ο καλλιεργητής της γης του μοναστηριού, ο φύλακας της Μονής του Σταυρού. Ο ακούρατος λετουργος του Υψίστου.Ο μεσονυχτικός ικέτης για τα τέκνα της Κύπρου, για την Ελλάδα και τους μοναστές και τις μονάζουσες της για την ΟΡΘΟΔΟΞΊΑ ΟΛΌΚΛΗΡΗ.
Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Σταυροβουνίου Αθανάσιος έζησε εκ του σύνεγγης τους θρυλικούς παλαιούς γέροντες της Μονής ηγούμενο Βαρνάβα,Διονύσιο τον Β, και τους Μακάριο Σταυροβουνιώτη και Θεοδόσιο Σταυροβουνιώτη ,αυτούς τους κρουνους ευγενειας και κοινωνικού χαρίσματος.Εζησε τον πνευματικό Κυπριανό Σταυροβουνιώτη ενώ παρά τους
πόδας του σοφού και ταπεινού Γερμανου Σταυροβουνιώτη μαθητευσε επί δεκαετίες.
Πόσες φορές δεν μας έσωσε με τις προσευχες και τις σοφες του νουθεσίες.Πόσες μεταστροφες φωτός δεν δώρησαν οι δεήσεις του οι κεκρυμμένες.Δεν επεζήτησε δόξες.Δέχτηκε με τη σοφία του αρχαίου ήθους τα σφάλματα και τις έριδες των τελευταίων δεκαετιών.Δεν είχε στρατηγικές ,μεγάλα σχέδια.Είχε πίστην μεγιστην ,έγνοια για τους απλούς ανθρώπους,ελεημοσύνην και φιλοξενίαν που άσκησεν επι εβδομήντα τόσα ετη σε καιρούς δύσκολους.
Κράτησε το νησί στους ώμους του πλάι στον Γέροντά Αθανάσιο της Τροοδίτισσας και τον Γέροντα Γαβριήλ του Αποστόλου Βαρνάβα καθως μούλεγε ενας σοφός πρόσφατα.Με τρόπον μυστικόν παραμένοντας επιοικης και καταδεκτικός και φιλόξενος σε όλους τους διακόνους του Ευαγγελίου.
Αυτός εκεί σε επαλξη προσευχής , μάρτυρας των θαυμάτων του Σταυρού να κρατεί ενα μοναστήρι των παλαιών πρωτινών τρόπων.
Ειναι πολλά που μπορούν να γραφούν. Δεν εχομε τη δύναμη και την εμπειρία. Μόνον την αγάπην του μαρτυρούμεν ,το μοιρασμα του λιγοστου του φαγητού.Την έγ νοια του για τους φτωχους και τους αναγκεμένους.Τους λευκους φακέλλους που με ιλαρον τρόπο εκρυβε στις τσέπες των εν ανάγκη όντων εμπλεους χαρτονομισμάτων -που τα οικονομούσε με κόπους πολλούς.Την μέριμναν του να βρουν τον δρόμον τους οι πολλοι μεταστραφέντες από τα χρόνια του ογδόντα.Την πατρική του αγάπη για οσους πληγωμένοι από τις περιπέτειες της Κύπρου από το πενήντα μεχρι το ογδόντα εφταναν κοντά του για να ξανασταθουν στα ποδια τους.Και κατάφερνε να τους εμπνεύσει να γίνουν κουζες μετανοίας,κρουνοι αγωνιστικότητας και φιλανθρώπίας.
Έφυγε ο δρυς της Κύπρου. Ο γέροντας της νήσου.Ο γέροντας των γερόντων.Το αγκωνάρι το πρωτινό το αρχα ι κο, το της πρώτης εκκλησίας καντήλιν που φεγγεν ακαταπαύστως και διακριτικώς τα βήματα της νήσου και των τέκνων της.Παραδίδει μονήν ακμάζουσαν και τέκνα κατά παντου της Κύπρου.Προσεύχεται τώρα πλά ι στον παππού μας τον Γερμανόν για τον πονεμένον μας τόπον και για μας τους αναγκεμένους.
Γέροντα της Κύπρου μας καλέ και φωτεινέ..
Χαιρε και αγάλλου εις τας μονας του Κυριου μας που τόσον αγάπησες παιδιωθεν...
