ΔΩΡΗΜΑΝ στον Κωστην Κοκκινοφταν διδασκαλον και αδερφόν...
Οι νύχτες κάποτε σου ομιλούσαν και η Χώρα στον Αή Δεμέτη
προ του ορθρινού φωτός σου χάριζε χαιρετισμούς μες τη σιωπή το κρύο τις μυρωδιές των εποχών.
Οι γειτονιές που περπατούσαν οι Ρωμιοι της Λευκωσίας και οι χωρικοί απ αλλού φερμένοι
Πιότερο Ομηρικοί από της Αμαθούντας τα περιχωρα και τα χωριά της Πάφου.
Δεν ήταν οι πλούσιοι που μας εντυπωσίαζαν στην πρώτη νιότη μια εφηβεία αργοπορημένη
Προτίστως εθαυμασεν και αθαμβωθην ποξαρκής στον Άην Γιάννην της Αρχιεπισκοπής
Δίπλα ο δάσκαλος ο Διαμαντής και το μουσείον των χειρών του και του κόσμου της Κύπρου πουμουσιάρικόν
Δίχα καυγάδες ειρηνική η προσφορά εκ των χωρίων και των πρωτινών χειρών
Των παλαιών ναμάτων οι τεχνίται και οι ανυφάντρες βεβαίως
εμερίμνησαν να χουν οι Άγιοι κοντά τους
έργα τιμίων χειρών παρηορκάν
τζιαι έναν ποκούμπιν ορεινού ξυλοκόπου και ταπεινού ξυλογλύπτου τέμπλων μες των δασών τες αναμεσιές τα ξέφωτα αλλού νοός άλλου φωτός της Κυρίας των Αγγέλων οι ναοί κτισμένοι κωσταντινουπολίτικα
Με μαστορκάν που φέρναν οι των επάρχων ακολούθοι και οι συνεργοί αυτών της Πόλης της πρωτόθρονής ζωγράφοι θείας χάρης.
Οι νύχτες κάποτε σιγά σου ομιλούσαν σαν του Τζυπριανού το σιγομίλημα εν έτει δεκάτο μέτα της εισβολής
Αρχές χειμώνος καρδιά εφηβου αφελής αφελεστάτη
Μα καταδέχτην ο μαρτυς ιερός να του συντύσιει
Νύχτ αν Παρασευκόνυχταν ποττέ σου μεν τρομάξεις
Ο,τι καλόν ο τόπος μας το θάρρος μες τις φλέβες
Εν η ψυσιή που μας κρατεί το δίτζηον που μας δείχνει
Τζιαι μιαν αυκήν καλήν αυκήν λυχνάφης πριν να βρουν τα ξηφώθκια
Αγγελος πον Αρκάντζιελος τη στραταν καλοδείχνει
Εν ποξαρκής ανηφορκά μα φέγγει φως ν αμπλέπεις
Που πέρα στην Τρεμετουσιάν γωνιάν της Αμαθούντος Εγκλείστραν Πάφου τωμ βουνών
Νάκραν του Αποστόλου τ Άη Ντρηκά αγίασμα δρόσος της ποστασιάς σας
Ακρόστου του Τζυπριανού τζιαι μεν λλιοψυσιήσεις
Με τες τραμούντες με σιονιές με τόσες κακοσύνες
Εσιει πουτότες παρπατώ κουτσα κουτσα γιανίσκω
Τζιαι που τες ακρες των βουνών ως πέρα τα ακρογιάλλιν της Σαλαμίνος η θωρκά κοντα τ Αη Βαρνάβα
Απόστολου τζιαι Παρακλήσεως υιού
χρυσού καλογνωμου πολλά
Την τραουθκιάν εν παρετώ ως την καλήν ημέραν
Αρκοντες ακροαστειτε φτωσιοι μεν αμελάτε το λόον τον ελληνικόν μηδεν τον αγνοάτε
Στη Χώραν έσιει Εκκλησιάν μηαλον μοναστήριν τζιαι δίπλα ν ο Τζυπριανός που ξέρει το Ψαλτήριν
Τες νύχτες κράζει του Θεού του Πλάστη των Αγίων
Να μας ησσοέπει ούλλους μας τη νήσον των Κυπρίων
Οι νύχτες κόμα ομιλούν κόμα σιοτσιαττίζουν
Τζιαι το Θεόν παρακαλούν την προσευχήν πλουμίζουν....
