Του Σαράντη Ι. Καργάκου
Ἡ φράση ἤ μᾶλλον ὁ στίχος δέν εἶναι κάποιου σύγχρονου ποιητῆ. Ὤ, οἱ σύγχρονοι προβεβλημένοι ποιητές κρατοῦν πάνω στά μεγάλα ἐθνικά θέματα αἰδήμονα σιγή, φοβούμενοι μπάς καί κάποιο κομματικό ἤ δημοσιογραφικό τσόφλι τούς πεῖ ...ἐθνικιστές. Ὁ στίχος, λοιπόν, εἶναι τοῦ Κων/νου Καβάφη πού λίγα χρόνια πρίν πεθάνει εἶχε δηλώσει εὐθαρσῶς: «Κι ἄν μέ ποῦν σωβινιστή, καθόλου δέν θά μοῦ κακοφανεῖ. Τόσο τό καλύτερον»! Σέ τί ὅμως ἀναφέρεται ὁ στίχος αὐτός πού τόσο πολύ ταιριάζει στόν παρόντα κακό μας καιρό;
Ὁ Καβάφης, καί ὅταν ἀναφερόταν στό παρελθόν, σάν στόχο εἶχε τό παρόν. Στή συγκεκριμένη περίπτωση μέ τό ποίημα «Ἡ μάχη τῆς Μαγνησίας» πού ἔγραψε τό 1915, ἤθελε κατά τήν προσωπική μου ἐκτίμηση νά στιγματίσει τόν ἀρχόμενο τότε διχασμό, πού ἐπέτρεψε στούς Ἀγγλογάλλους νά κάνουν τσιφλίκι τους τή μέ τόσες θυσίες πρόσφατα ἀπελευθερωθεῖσα Μακεδονία. Καί βρίσκει σάν προκάλυμμα ποιητικό τήν ἀρξάμενη ἀπό τούς Ρωμαίους κατάληψη τῶν ἑλληνικῶν περιοχῶν.
[...]
Ὅλα αὐτά, κατά περίεργη τῆς μνήμης συντυχία, ἔρχονταν στή σκέψη μου, καθώς τό πρωί τῆς 17ης Ἰουνίου ἔβλεπα στήν τηλοψία τήν Πρέσπα νά μετατρέπεται σέ μιά ἄλλη Λίμνη τῶν Κύκνων, ὄχι σάν αὐτή τοῦ Τσαϊκόφσκι ἀλλά σάν αὐτή πού ἀπό καιρό προετοίμαζε ὁ φιλόμουσος Πολυμεττερνίχος τοῦ ὑπουργείου μας τῶν Εξωτερικῶν. Ἔβλεπα τά σκάφη σάν τούς κύκνους νά σχίζουν τά γαλάζια νερά τῆς λίμνης καί νά μεταφέρουν τό πολύτιμο φορτίο τους ἀπό τή μίαν ὄχθη στήν ἄλλη. Στήν ἑλληνική ὄχθη ἡ ὑπογραφή, στήν ἀπέναντι «βορειο-μακεδονική» πλέον ὄχθη ἡ τροφή. «Ν’ ἀρχίσει τό τραπέζι». Δέν χρειάζονταν Σκοπιανοί δοῦλοι. Ὑπῆρχαν ἄφθονοι Ἕλληνες ἐπίσημοι. Ὑπῆρχε ἀκόμη καί ὁ πολύς Νίμιτς πού ἔπαιξε ἐπιτυχῶς –τόσα χρόνια στήν πιάτσα!– τό ρόλο τοῦ προαγωγοῦ. Ὑπῆρχε καί μιά ὁλόξανθη μορφονιά, ἐκπρόσωπος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, πού μοίραζε τούς ἐπαίνους ὅπως οἱ Ἕλληνες ὁδηγοί μοιράζουν τά ...φάσκελα!
Εἰλικρινά ποτέ Ἕλληνας πολιτικός δέν ἔδρεψε τόσους ἐπαίνους ὅσους ὁ κ. Τσίπρας ὡς κορυφαῖος τῶν κύκνων στό μπαλλέτο τῆς Πρέσπας. Δέν ξέρω βέβαια ἄν ἔχει ἀκούσει τίποτα γιά τόν κάποτε πασίγνωστο Γερμανό σοσιαλιστή ἡγέτη Αὔγουστο Φερδινάνδο Μπέμπελ (1840-1913). Αὐτός κάποτε ἀγορεύοντας ἄκουσε πολλά χειροκροτήματα ἀπό τή μεριά τῆς Δεξιᾶς. Σταμάτησε τότε τήν ὁμιλία του καί ρώτησε: «Κύριοι, τί κακό εἶπα;». Ὁ κ. Τσίπρας σήμερα ἐπαινεῖται ἀπό ὅσους κάποτε ἔβριζε καπηλικώτατα σάν ὀνηλάτης. Μήπως κάποια στιγμή πρέπει νά ἀναρωτηθεῖ τί κακό ἔπραξε; Γιατί θά περάσει στήν ἱστορία σάν ὁ μοιραῖος ἄνθρωπος πού ἔκανε τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας πολιτικό σκουπίδι.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 24/6/2018
