...που μαζί παλέψαμε σε οδοφράγματα και αντικατοχικές πρωτοβουλίες. Φίλος αληθινός.
Παραμονές της 25ης Μαρτίου του 1990 στο Οδοφραγμα του Λήδρα Πάλας όλοι προβληματιζόμαστε για την απόφαση της Κυβέρνησης Βασιλείου να απαγορεύσει την συνέχιση της εθνικής παρέλασης με πορεία προς το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας όπου από τον Φεβρουάριο στηννόταν ένα αντικατοχικό πανηγύρι μέχρι τις πρωινές ώρες.
Οι πιέσεις από διάφορες πλευρές πολλές.Προειδοποιήσεις να προσεχουμε τα βράδυα ιδιαίτερα. Ψιθυροί για στοχοποιήσεις και συλλήψεις.Από την άλλη ο κόσμος καζάνι που έβραζε.Μετα τη σύλληψη και του Πέτρου από τους εισβολείς στο κίνημα και τους δρόμους ήταν και χιλιάδες μαθητές.Η Αστυνομία ξεκαθάριζε πως ήταν αδύνατο να ελεγξει το πλήθος στους δρόμους.Είχε στηθεί και ένα τεράστιο δίκτυο στήριξης από το ζωντανό τότε προσφυγικό κίνημα από ένα ολόκληρο αυθμητο κόσμο από τους συνοικισμούς από ενα φορέα Οργανώσεων με
επικεφαλής συντεχνίες και Οργανώσεις ποικίλες
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κρίσιμη συνεδρίαση στη νοσηλευτική σχολή όπου όλοι μαζί μονόβουλα αποφασίσαμε φοιτητές και μαθητές πως η παρέλαση θα συνεχίσει πάσει θυσία προς το Οδοφραγμα .Ήταν από τις στιγμές που ένοιωθες πως ο τόπος είχε ελπίδα Λευτεριάς
Η παρέλαση έγινε και συνέχισε παρά τους προπηλακισμούς και την περιφρουρηση ασφαλείας από εντεταλμένους λειτουργους του Υπουργείου Παιδείας.
Έχω στη μνήμη μου τη σκηνη της της ένταδης με τους καθήγητες που επέμεναν και τον Πάμπο Χαριλάου που ήταν μπροστά μου να επιμένει και τέλικά να επιβάλεει τη θέληση ενός νεανικού ποταμού πόθου για αγώνα κόντρα στην Κατοχή. Το τι ακολούθησε στο Οδόφραγμα ήταν ένα μεσημεριανό αντικατοχικό πανηγύρι λόγου και μουσικής.
Καθόμουν σε μια γωνιά ανακουφισμένος για μια μικρή έστω νίκη ενάντια στους παλατιανούς που εχθρέυονταν οτιδήποτε κόμιζε αντίσταση στην Κατοχή.Είμαστσν όλοι ανακουφισμένοι.Ξάγρυπνοι.Με το Γιάγκο κοιμηθήκαμε στις 24 Μαρτίου γύρω από τη φωτιά του Οδοφράγματος παρέα με τους πενήντα δικους μας που περιφρουρούσαν μπας και μας μπαγλαρώσουν αν πάμε σπίτι.Στις τρεις ή ωρα εκατοντάδες της ΜΜΑΔ πλακωσαν από παντού .Όταν πήγα να ανασήκωθω ένας Αστυνομικός με πολίτικά μου είπε.Τζοιμήθου δάσκαλε.Μεν έσιεις έννοιαν.Ήταν το μήνυμα πως δεν θα μας μάζευαν.
Στην εκδήλωση γύρω στις μια .μετά μεσημβρία στο Οδόφραγμά του Λήδρα Πάλας τον είδα να χαμογελά ενθουσιασμένος.Ήταν πρόσφυγάς ξεριζωμένος καθως έμαθά μετά .
Εκείνες τις μέρες κατάλαβα πόσο σημαντική ήταν η παιδεία ελευθερίας.Το ένοιωθα όταν άκουγα τα παιδιά της Συντονιστικής να αποφασίζουν.Γράφω όσους δεν ξεχνώ.Τον Πάμπο Χαριλάου που σήκωσε πολλή βάρος τον Σπύρο Δημοφάνους τη Νίκη Παντελή τον Κύπρο Κυπριανού τον Τάσο τον Αχεριώτη τον Κωνσταντίνου.το Θρασο τα παιδιά του ΑΤΙ την ομάδα την ομάδα της Νοσηλευτικής τους ηρωικους της ΣΕΜΕΛ όλοι μαθητες δεκαεπτα δεκαοκτω και το μικρό αεικίνητό της Συντονιστικής Γυμνασίων .Νομίζω τον έλεγαν Σαμμούτη.
Εκείνη η Εικοστή Πέμπτη Μαρτίου του 1990 ήταν σίγουρα κόντρα στην Κατοχή κόντρα στη Διχοτόμηση και κόντρα στους ανέμους.....
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ..
