Ύστερα γνώρισες τους αληθινούς ποιητές.Ένας απο τους πρώτους έγραφε :Στον ίσκιο μιας βελανιδιας χωράνε τα όνειρά μου"
Από κοντά και ο Μιχάλης της Λευκωσίας που έγραφε για τον αρχαίον τρόπο της Κύπρου και τους πρωτινούς της. Ο Θεοδόσης Νικολάου ο βιω και λόγω ποιητής που με συνέτιζε πάντα με τους στίχους του και τη μορφή του.
Έτσι είπα να στραφούμεν πίσω στα αληθινά για να ζήσουμε το παρόν περιπατώντας στο μέλλον αργά αργά αλήθινα και ρωμέικα.
Βάλτε έναν κρασίν να πιούμεν εις υγείαν των σκολείων των γειτονιών μας της φιλίας των αισθημάτων της χαρμολύπης...Εις υγείαν των δασκάλων των ευεργετών μας...
Στρώστε έναν τραπεζι εορτής να συγχωρέσουμεν να συγχωρεθούμεν να βάλουμεν μιαν αρκήν αληθείας και αγάπης..
Άτε αρκεψεν πάλε να φλυαρεί.Ετο εκαταφεραμεν τα κουτσα στραβά .Να πορευτούμεν καλλύτερα τωρα τζιαι να πάει .Να αθθυμούμαστεν να λαλούμεν μιαν ευχήν για τους διπλανους για τους δυσκολεμένους σαν την αφεγγιάν μας...
Ενεφανέν που τα ποτζιει τζι ειπά του να κοπιάσει...Καλως μας ήρτες φίλε μου που ήρτες που τα ξένα...Είδες τους ούλλους που ποτζιει ε πε μου το τζιαι μέναν...Να αθθυμηθούμεν τζειντο
Φως που μας εκράτεν πάντα...Να πνάσουμεν αληθινά να εβρουμεν αμάνταν...
