H διεθνής καταδίκη της νεο-οθωμανικής επέλασης στα Βαρώσια είναι όντως θετική εξέλιξη, παρόλον που αποτελεί εκ των υστέρων διαχείριση ζημιών. Επιπρόσθετα, το πλέον θετικό για το παρόν και το
μέλλον θα αποτελούσε μια ορθολογική αναθεώρηση με ζητούμενο την διορατικότητα στην πολιτική μας η οποία βέβαια κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Με αυτό ως κριτήριο, η ακολουθούμενη πολιτική
με στόχο ένα επανενωμένο κράτος εντός της ΕΕ, δεν έχει απλώς αποτύχει, αλλά επισωρεύει διογκούμενες ζημιές. .
Για χρόνια προβάλλονται διάφορα για αντιμετώπιση της Τουρκίας, όπως «πρέπει να εμμένουμε στις συνομιλίες χωρίς όρους, για να κάμψουμε την αδιαλλαξία της Τουρκίας», «προέχει να θέσουμε
σωστά επιχειρήματα, για να πείσουμε την Τουρκία», «οι κυρώσεις στην Τουρκία δεν είναι αυτοσκοπός». Όλα αυτά εξανεμίστηκαν, διότι οι περιφερειακοί ανταγωνισμοί -όπως το Κυπριακό- δεν
λύνονται εκλιπαρώντας το έλεος του Σουλτάνου, ούτε με «φαιδρότητες» ως η Τουρκία να είναι … η ειρηνική Σουηδία. Είναι θετικό που υπό το βάρος της αποτυχίας, οι διαμορφωτές αυτής της μίζερης
πολιτικής τώρα …. αμπελοφιλοσοφούν αόριστα, ωστόσο το πλέον θετικό θα ήταν να εγκαταλείψουν το αφήγημα στο οποίο μας έχουν χαντακώσει.
Η «αλληλεγγύη» της ΕΕ περιορίστηκε στα … ψηφίσματα, ως εάν η επέλαση του νεο-οθωμανικού επεκτατισμού να μην αφορά έδαφος της ΕΕ. Μια σύγκριση με άλλες περιπτώσεις καταδεικνύει ότι η
αποτυχία επιβολής κυρώσεων αποτελεί αποτυχία δύο κρατών της ΕΕ, της Ελλάδας και ιδιαίτερα της Κύπρου. Ωστόσο, η αποτυχία επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία δεν προέκυψε επειδή χάσαμε την
μάχη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Απλούστατα μάχη δεν υπήρξε. Όταν απειλείσαι με εθνικό αφανισμό και παραβιάζονται θεμελιώδη κυριαρχικά δικαιώματα από την Τουρκία που κατέχει ήδη την μισή
σχεδόν Κύπρο, η μάχη δεν εξαντλείται «στις καλές προθέσεις» των εταίρων, όπως της Γερμανίας, αλλά παραμένεις άκαμπτος ασκώντας κάθε δυνατή πίεση. Χαρακτηριστικά, ο εποικισμός στο Βαρώσι
ξεκίνησε Οκτώβριο 2020, όπως αναφέρει τώρα και ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αλλά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης (με τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη) τον Ιούνιο 2021 εξέφρασαν την
ικανοποίησή τους για την «αποκλιμάκωση της έντασης στην Αν. Μεσόγειο» και συμφώνησαν στην περαιτέρω προώθηση της διαδικασίας για αναβάθμιση των εμπορικών σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας. Η
«αποτυχία» μας λοιπόν ήταν προδιαγραμμένη, αφού μάχη για κυρώσεις ουδέποτε υπήρξε.
Παρεμπιπτόντως, ευρισκόμενος στην Κύπρο ο Ερντογάν, μίλησε για την «ανάγκη λύσης του Κυπριακού.» Θετικό είναι ότι όποιος άλλος δηλώνει ότι «θέλει λύση» θα πρέπει να ξεκαθαρίζει αν
ευθυγραμμίζεται με την…«λύση» Ερντογάν ως οπαδός της όποιας λύσης.
Καταληκτικά, ο τουρκικός επεκτατισμός εκπορεύεται από το ανισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος, το οποίο παράγει την τουρκική εξωτερική πολιτική, η οποία δεν αντιμετωπίζεται με ψηφίσματα. Το πλέον
θετικό που θα μπορούσε να προκύψει σήμερα είναι να εγκαταλείψουμε τα παραμύθια και να προχωρήσουμε με τον ορθολογισμό της αποτροπής. Αυτό απαιτεί ενδυνάμωση όλων των συνιστωσών ισχύος μας, με ταυτόχρονη αποδυνάμωση του τουρκικού θηρίου, με σκοπό την προοπτική ειρηνικής επίλυσης των προβλημάτων.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
