Την ώρα που εκοφκετουν ο τραχανάς ακούες τες πιο όμορφες ιστορίες.Εμαθθεννες για τους προγονους σου.Τες συγγενείες,τους μεταναστες,τοτες που πηαν που τη Δρουσιαν στον Αμιαντον να δουλέψουν τζιαι ήτουν τζι ο θκείος μας ο Βοσκός πουσιεν ύστερα τον μυθικον καφενεν εις το καμπιν της ΔρουσιαςΕπηεν με τες αρφαες του στον Αμιαντον.Τοτες το μεταλλειον ήτουν πολιτεία ολακερη με σπίθκια, μαχαζιά,ΜΑΕΙΡΚΑ να τρων οι αρκατες, οι υπαλληλοι.Σαλες για τους Δανους τζιαι τους μηαλους υπαλληλους.Οσοι επήαν τοτες έφεραν ριαλλια προσαυκον εκάμαν δουλειές.Εφυτεψαν αππηες...
Έκαμνες μάππες τον τραχανά για να τον κόφκουν οι θκειαες σου, η γιαγιά σου τζιαι το μισόν χωρκόν...
Τζιαι που πάνω τα άστρα να τραουδούν την αγαπην των παλιων συγγενων,των χωρκων μας τοτες που εμαθθεννες την παράδοση του χωρκού δια ζωσής.Πουπανοθκιον η εκκλησία πουκατοθκιον η βρύση ετραγουδούσαν τζιαι κοφκαν τραχανάες πρωτινους παστους τσεστους τους όμορφους...
