ΤΟ ΜΑΣΡΟΝ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟΝ ΤΖΙΑΙ ΠΑΡΗΟΡΗΤΗΝ ΜΑΣ
1.ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΣΙΑΡΔΗΣ
Είσαι τα αντρόσιν το καλόν μέσα στη δυσκολίαν
Στους στιχους σου κανοναρκείς αρχαίαν ευλογίαν
Που τη Τζερύνεια ερκεσσαι νύχταν με το Λιπέρτην
τζιαι τ αηδόνια τραουδουν τζειντο παλλιον το τέρτιν
2.ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΣΙΑΡΔΗ
ΤΟΝ ΟΔΟΔΕΙΚΤΗΝ ΜΑΣ ΣΤΑ ΠΕΡΒΟΛΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ
ΧΕΙΡ ΜΙΧΑΗΛ ΠΟΙΗΤΟΥ ΤΟΥ ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ
Στον Μιχάλη Πασιαρδή
Ο ποιητής με το δεξί του χέρι έγραφε το ωμέγα Καλλιγραφικά το έψιλον και το τραπέζι στες σήκωσες με περισσό μελάνι και μια υποψία από ύδωρ ή δάκρυ στο χειρογραφο
πολύ τον νεαρόν επροβλημάτισε
τον μελετητήν εννοώ που πολύ εκοπίασεν εις την Αλβιώνα
Πέριξ της Οξφόρδης αι πολλαί μελέται του περί του Γεωργίου Σεφεριάδη
έλκοντος την καταγωγήν εκ Βουρλών Μικράς Ασίας και αδελφόν θρηνούμενον
Άγγελόν ονομαζόμενον.Όλοι στη Ρωμιοσύνην έχουν έναν άγγελον να θρηνουν
Οι δάκρυα έχοντες και καρδίαν ολόκαρπην αψευδή
Στον κόσμόν τον ψεματινόν ο ποιητής μας ο πεφιλημένος
δρόσον εδωρησεν στους κεκοπιώτες και τους οδοιπορους της αρχαίας νήσου
Οίνον δωρήσας στα της Χώρας καντούνια τα κεντητά με Εκκλησιές
Με εναν παλιόν θκιολίν και το καλόν λαούτον εδιαχειμάσαμεν καταιγίδας ημών
Βακτηρίαν έχοντεςτον λόγον του τον λυχνάφην
καλόν στίχον μελισσογλύκαστον και ελληνογνώστην
Με την αγάπην γραμματέως οξυγράφου και ποιητού Ελλάδος και Κύπρίας νησου
Πρωτινής με της Γραφής το άροτρον και του Ομήρου τους άντρες βρακοφόρους.
Ο ποιητής με το δεξί του χέρι καλλιγραφίαν εποιούσεν
Χειρ του δούλου του Θεού Μιχαήλ του ελπιδοφόρου της Αληθείας.
3.Ο Μιχάλης Πασιαρδης και το αρχαιον κάλλος το ΠΡΩΤΙΝΟΝ φως της Κυπρου
Ο ποιητής Μιχάλης Πασιαρδής ,ο λόγος του μου ήταν οικείος από τα μικράτα μου.Σε αυτό συνέβαλε το σχολείο το ραδιόφωνο.Άκουσα διάβασα τον λόγο του και μετά τον συνάντησα .
Στα 1990 συναντιόμασταν στο καφενείο του Σύμη κοντα στην Πύλη Αμμοχώστου απογεύματα και βράδυα και γίναμε φίλοι .Μια σχέση μικρού και μεγάλου αδερφού .Θείου και αρφότεχνου.
Οι συνομιλίες εκείνες ήταν θυσαυρός .Ένας σοφός που αγαπούσε και αγαπά την Κύπρο που καρκιάς και την ξέρει καλά μα πολλά καλά μου αποκάλυπτε το φως και το θαύμαν της Κύπρου.
Οι καιροί εκείνοι καιροί ανήσυχοι για τον κόσμο και την Κύπρο και ο Μιχάλης ριζιμιός μια τερατσιά του Τσερκού τζιαι ένας ποταμός σιειμμαρος δυνατός τζιαι γλυτζής στο τζύλημα το τζιελάρισμάν .
Τον διάβαζα με αγάπη και στο δισάκι μου έκρυβα το φως του και με έκπληξη ανακαλύπτα τη δυναμική του να υπερβαίνει τα αγοραία της
Λευκωσιάτικης επικαιρότητος και να ζει τον αρχαίον κόσμον της Κύπρου.Ένας κόσμος πρωτινός που ήταν κομμάτι της νεότητος εκείνου του καιρού και ακόμη θάλλει κρυφίως
Ο Μιχάλης Πασιαρδής μου εξηγούσε πολλά για μια Κύπρο που δεν ήξερα.Την αγροτική Κύπρο πέριξ της Λευκωσίας.....
4.ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ ΚΑΙ ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΣΙΑΡΔΗΣ
Ο Κυριάκος ήταν και είναι ένας θυσαυρός μας ατίμητος.Ο στοχαστής αγωνιστής της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.Δεν ξεχνώ τον Μιχάλη τον ποιητή μας τον μεγάλο να μου τονίζει προ δεκαετιών πως άλλη θα ήταν η ζωή της Κύπρου αν δεν ανεβαινέ εξαιφνής στον ουρανό εκείνο το τραγικό Φθινόπωρο του 1958.
Χαρακτηριστικό πρόσωπο του κάλλους και του ήθους της δεκαετίας του πενήντα που δώριζε στην Κύπρον μας ΑΔΡΩΠΟΥΣ θυσίας και αγάπης για τους άδολους ανθρώπους του τοτινού νησιού μας.
Ο Κυριάκος Μάτσης.
