Η Δρούσια είσιεν έναν φκιολάρην τον Κουρίδην. Μερακλήν πολλά. Άθρωπόν σοβαρόν. Με ορχήστραν κανονικήν. Έκαμνεν γάμους τριών τεσσάρων ημερών. Εσαζεν το φκιολίν του αργά μερακλήτικά . Επαιζεν ούλλους τους χαβάες. Ούλλά του γάμου σαν πρέπει του πρεπου. Ξιούρισμάν του γαμπρού . Καπνίσματα ,ζώσματά. Οδήγαν με φκιολίν τζιαι λαούτον τους μελλόνυμφους στην Εκκλησιάν του Αή Πιφάνη στο Καμπί του χωρκού μας.
Ύστερα στα τραπέζια εκράταν πολλά καλήν σειράν. Επαιζεν για τους κουμπάρους ,για τις κουμέρες, για τους συμπεθέρους ,για το αντρόυνόν. Ο κόσμός γυρόν εθαύμαζεν. Μες τη χαράν σαν το φκιολίν του εκελαήδαν.
Έπαιζεν ωραίους καρτσιλαμάες τζιαι εχορεύκαν τζιαι οι βρακάες μας τζιαι οι νέοι των χωρκών μα τζιαι οι βαρετοί οι πρωτοχορευτές. Κανενού εν εχάλάν χατήριν.
Πολλά αρεσκέν μου η ηρεμία η ψυχραιμία και η ακριβειά του. Άμαν έπαιζεν του τσιαττισμάτου τζιαι οι τσιαττιστές ήταν καλοί εσιερετούν τζιαι εχαμογέλαν.
Έκαμνεν γάμους πέλα σέλα της Πάφου. Προχτες ελαλούσαν μου πως επαιζεν σε έναν γάμόν εις την Καλλέπειά γρόνους του εβδομήντα ογδόντα τζιαι ούλλοι ελαλούσαν. Ήντα φκιολάρήν κοστεσσερα καράτιά εσιει η Δρούσια τζιαι η Λαόνα ούλλή.
Ελαλούσαν οι παλιοι πως την Κυριακήν του Πάσχα την Δευτέραν και την Τρίτη της Λαμπρής εκτός που τα παιχνίθκια στην αυλήν του σκολείου που τα εφτάσαμεν και ημείς οι ολίγον νεώτεροι εις τους καφενέες ερκουνταν ορχήστρες με πρώτην την ξακουστήν του μάστρε Κουρίδη. Παλιόττερα εφέρναν φκιολιά τζιαι λαούτα . Εγένουνταν χοροι τζιαι τραουθκιές. Αθθυμιον έχω μόνον έτσι μιαν οσιαν που μιαν λαμπράν ποξω πουν οι βεράντες του Σπυρή του Καννίδη.Εννάταν πριν την εισβολήν.
Άτε θκειε Κουρίδη Παίξε έναν πρώτον να χορέψουμέν. Μετα χαράς κοπέλλια...Έτσι νομίζω τ αθθυμουμαι..Περίτου την χαρά,τον κόσμο πουταν στες καρέκλες τζιαι επιννεν για τα καλά του Πάσχα με ευχές ΠΡΩΤΙΝΕΣ Χριστος ΑΝΕΣΤΗ...ΑΞΙΟΥΣΤΕ ..Αληθως Ανεστη
Από τη Δρουσιαν έρκουνταν μα τζιαι την Κρητου Τερραν,Από την Ιννιαν συγκοντα μα τζιαι που τες Αροες.
Έγραφα και παλαιοτερα πως "Το καφενείον του Σπυρη του Καννίδη ήτο εν παλάτιον εις την περιλάλητην κόμην της Δρούσιας. Η αμφιθεατρική του διάταξις ήτο πρωτογνωρος για κάθε επισκέπτην. Είχεν βεράνταν υψηλήν παραδείσιαν και εις το βάθος της άλλην δροσερότατην άνευ κυκλιδώματος ακμάζουσης το Θέρος ιδιαιτέρως τον Αύγουστον. Από της βεράντας με τα ωραια πράσινα κάγκελλα εισερχόσουν εις το κυρίως καφενείον με την σόπαν του τον Χειμώναν και το ωραίον ακραιον ουτσάκκιν στην αρίστερην γωνίαν.
Μία ωραία πόρτα ανοικτη σε ανέβαζεν εις το δευτερον επίπεδον προθάλαμον του πλουσίου εμπορικού καταστήματος του Καννίδη. Δεξιά υπήρχε εξοδος που έβγαζεν εις τον ωραίον ανηφορικόν δρομίσκον. Το δωμάτιον αυτον είχε πολλαπλες χρήσεις ήτο δε και χωρος συνάντησης του γυναικείου πελατειακού πληθυσμού με αυτονομίαν από το πλήθος των θαμώνων του μεγάλου καφενείου του πάνω μέρους της Κεντρικής Δρούσιας "Ολον αυτόν το κυρίως καφενείον εγεμιζεν με τους χωριανους που δεν εβρίσκαν τραπέζι η καρέκλα η. που γιαγιάες που επροτιμούσα να ακουουν τους χαβαες εκ του μακρωθεν αηνοντας τόπον εις τους νέους τζιαι τις νέες. Μονον εποσιεπαζαν σαν τους εμηνουσαν πως εχορευκεν το μασσιαίρι ο αρφοτεχνος τους η ετσιαττιζεν ο βαφτιστικος τους ο ψηλός ο λεβεντης πουκαμεν τζιαι στην ΕΟΚΑ τζιαι έκαμεν την περήφανη πον τον επκιααν οι Εγγλέζικα τζιαι ελαλούσαν της εις την Εκκλησία να σιέρεται το βαφτιστικον της....
Η ορχηστρα ετοιμαζετο από το Μεγαν Σάββατον Έπερνε θέση ,έβαλεν τα αμπλιφαιαρ μετά το εβδομηντα και όλα τα χρειωδη δια τα μουσικά όργανα εις την βεράνταν την υψηλήν παραδείσιαν την εις το βάθος την δροσερότατην Παντού και στες τρεις βεραντας τραπέζια,καρέκλες διά την έναρξην μετά τον εσπερινον της Αγάπης Κυριακήν του Πάσχα και επί τριημερον....
Η πισταα έπερνε φωθκιάν....τζιαι τα καρσονια εβουρούσαν πάνω κάτω
Ο ΤΕΛΕΤΑΡΧΗΣ αρχων ΚΟΥΡΙΔΗΣ εμπροσθεν των άλλων οργανώνων εγοητευεν ψυχην και καρδιά και χωρία ολόκληρα...
Έλα να πάμε μάνα μου τζιειστα βουνά τ Ακαμα....
