Με τον παππού τον Νεοφυτο τον Σιαφκαλη μας ενωναν πολλά. Πρωτα η αγάπη του για μένα τον μιτσήν και ολιγον αδιακριτον. Μολις ανακαλυψα το παλατι των βιβλίων και περιοδικων του και την ασπρομαυρη του τηλεόραση που με έβρισκες που με εχαννες στην ξεχωριστή αυλή της θκειας της Ασπασιας της αρχοντισσας. Ο θείος ο Νεοφυτος έτσι τον ελεγαν οι θκειαες μας οι θκειουες μας η μάνα μας ήταν κυριολεκτικά μαστορης των παλαιων διηγησεων. Εισιεν έναν τροπον χαρουσιμον τζιαι συναρπαστικον μαζί. Ηταν η χαρά σου να τον ακούεις. Ητο μορφωμενος καλός μελετητης και δεν εκομιζε καμμιαν ταραχη εις τη συναναστροφην του. Μαλλον ηρεμία σκορπιζε και ειρήνη καρδιας.
Μας ενωνε επίσης η καταφαση της ζωής με αργούς ανθρώπινους ρυθμους. Πηγαιναμε μαζί στο περιβολι του και τον θαυμαζα που εργαζοταν αργά τελετουργικα αβιαστα. Ποτιζαμε τα δεντρά από την δοξαμενη. Με επιμελεια και γλυκητητα φροντιζαμεν τους υδατινους αυλακας. Οταν κουραζομασταν διαλεγαμεν από έναν σιος πασιή τζιαι ακούαμεν τα τραούθκια του περβολιου . Η προετοιμασια για την επιστροφην γίνοταν με ηρεμια και με μια αγάπη και φροντίδα για τα ζώα μας. Επιστρεφαμε το δειλινον εφιπποι συνομιλουντες ιλαρα καλοσυνατα και με χαμόγελο.
Στα εορτια τραπέζια ητο περιζητητος. Πασχα και Δεκαπενταύγουστος ερχοταν στου παππού του Γιαννη και στης γιαγιάς της Σοφρωνιας ασσεν τζιαι για έναν ποτό. Ο παππούς χαιροταν πολύ όταν καθοταν δίπλα του και ιστορουσεν την παλιά όμορφη Δρουσιαν. Ολοι τον ακουαν με προσοχή και γελουσαν με τις ωραίες λεπτομέρειες που θυμοταν. Παραδεισιος τρυφη η παρέα μαζί του και το ομοτραπεζον.
Κάποτε εις μιαν τράπεζα εορταστικην εις το δευτερον ημιχρονον όταν έφτασε κοντά μας ηπίαμε και χαρηκαμεν διηγησεις και περιγραφες τσιλλωντας τα οινοπνευματωδη με φρεσκες αγκιναρες που τον απέναντι οχτον που φερναμε με τον Παναο και τον Γιαννον. Η γιαγιά τηγανιζε προσθετα δωρηματα και έφκαλεν νεον κιρταμαν και καππαριν. Ηβρεν μας γιομαν βαθύ μα που να σηκωστουμεν που έτσι βασιλική τράπεζα. Εν τω μεταξύ περνουσαν για τον εορταστικην περίπατο στα Ππιουρκα και η προσκληση ητο ανοιχτη. Ολο και κάποιος φιλος συγγενης κατεβαινεν να πιεί για το καλον της εορτης και να ακούσει τα ωραία τσιαττιστα.
Εορτες και σκολες με τον μαλαματενιον παππού Νεοφυτον Σιαφκαλην.
Πόσα εδιδαχτηκα κοντά του...
Ήταν μια Δρουσια με αδρωπους που δωριζαν φως και χαμόγελο. Διπλα τους εν εφοάσουν τίποτε..Μόνον εγελας που καρκιας
