Τον σκέφτομαι συχνά. Ήταν από τα πρώτα μαθήματα που μου έμειναν από το Δημοτικό. Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ο
ασκητής, ο ανδρείος , ο χωρίς φόβον εμπροσθεν της του κόσμου εξουσίας. Ο ανδρας που έζησε αφοβα και ασκητικά
στην Έρημο. Ο Βαπτιστής του Κυρίου. Ο όμορφος με μιαν άλλην ομορφιάν ήθους. Φωνή βοώντος. Φωνή μετανοίας.
Φωνή αλλαγής και ηθικής ακεραιότητος. Ο Άγιος που πρωτογιόρταζα. Ο Άγιος ενός ηρωισμού και μιας τσπείνωσης που ακόμη με συγκινουν. Ο Άγιος που ηξιώθει να βαπτίσει υπακούοντας τον ΚΑΛΛΕΙ ΩΡΑΙΟΝ ΙΗΣΟΥΝ.
Οι εικόνες του που από μικρός τις εθαύμαζα. Παιδί με τα φτωχικά μου κοιτούσα ψηλα να δω τα φτωχικά του ιμάτια το πρόσωπό του τα μαλλιά του που σπάθωναν στην εικόνα. Δυνατός αλλοκοσμικά μου φαινόταν. Και από μικρός νομίζω τον ήθελα σύμμαχό μου. Και μεγαλώνοντας λίγο διαβάζοντας για αθρώπους ηρωικούς φωνήν έχοντας. Όλο και περισσότερο χαιρόμουν. Ενας συνονόματος μου είχε φωνήν άφοβον. Είχε φωνήν για το καλόν για την αλλαγήν βίου. Είχε φωνήν για τους άδικους τους άμετρους. Είχε φωνήν για την οδόν του Φωτός. Για τον Κύριον μας που ήταν και είναι η οδός η απάγουσα εις την Ζωήν.
Κάτι ένοιωθα κυπριώτικον μέσα μου. Τούτος ο Άγιος Γιάννης πουχαμεν τζιαι στα χώματα τηα Λαόνας ήταν τσιάκκος Εν
εφοάτουν. Με αλύσους με φυλακήν με σπαθκιά. Είσιεν που τα αλήθκεια φωνήν τζιαι καρκιαν ψυσιήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΖΙΑΙ
ΑΡΕΤΗΣ.
Που τότες ο πτωτικός εγώ ο πεφωρτισμένος εποφάσισα τουλάχιστον να έχω φωνήν αφου αλλες προκοπές εν είχα...
Ομιλούσε για τ ον Αγιον Ιωάννην τον Πρόδρομον και την προσφοραν του ο οσιακός πατήρ Ανανίας Κουστένης ‘’
Τι δουλειά κάνει ο άγιος Ιωάννης! Είναι και τώρα Πρόδρομος. Προτρέχει του Χριστού μας, που είναι ο δρόμος. Που ’ναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή» και η Ανάσταση.
Προτρέχει. Έρχεται μπροστά από Κείνον στην κάθε ψυχή. Στην κάθε ύπαρξη. Στην κάθε οντότητα. Όπου κι αν είναι κι ό,τι κι αν κάνει. Και τι κάνει; Ετοιμάζει τον δρόμο του Κυρίου. Τον ερχομό του Κυρίου στην κάθε ψυχή. Αφού ο Ιησούς μας είναι «ο
ευλογημένος ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Αφού είναι «ο ων και ο ην και ο ερχόμενος κατά την «Αποκάλυψη» του
Ευαγγελιστού Ιωάννου.
Προετοιμάζει, κι έρχεται, όπως είπαμε και το πρωί, ο άη-Γαννάκος και τι κάνει;
Θωπεύει τις ψυχές μας μυστικά και άρρητα. Μας κανακίζει. Μας καλοπαίρνει. Μας μαλώνει, αν χρειαστεί. Και το μάλωμα είν’ αγάπη και μάλιστα περίσσευμα αγάπης, πολλές φορές.
Κλαίει μαζί μας. Χαίρεται μαζί μας. Έχει σχέση μεγάλη και σπουδαία. Παρακαλεί για τις ψυχές μας. Και κάνει και τι δεν κάνει,
προκειμένου να ’ρθούμε σε αίσθηση και σε μετάνοια και συναίσθηση! Να αναζητήσουμε τον Κύριο. Να επιθυμήσουμε
τον Σωτήρα και λυτρωτή και ευεργέτη μας Χριστό, που ναι το παν.
Ο άγιος Ιωάννης δουλεύει πολύ, πάρα πολύ, επάνω σ’ αυτό. Σ’ όλες τις ψυχές και υπάρξεις και στον καθένα χωριστά. Με
μοναδικό τρόπο. Οπότε δουλεύει στους αιώνες ο άγιος Ιωάννης. Και δεν κάθεται καθόλου. Αναπαμό δεν έχει και ησυχία δεν
βρίσκει. Γιατί αγαπάει τόσο πολύ τους ανθρώπους ο άγιος Ιωάννης, που γίνεται θυσία. Που κοπιάζει. Που προσπαθεί. Που
κλαίει. Που θρηνεί. Που ικετεύει. Που παρακαλεί, για όλους μαζί και τον καθένα μας.’’
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ο Άγιος που αγάπησα πολύ από την πρώτη και δευτέρα Δημοτικού .Από τότε που μας τον
ιστόρησε γλαφυρά η Κυρία Αγνή η χρυσαφένια μας δασκάλα στο Ζ Δημοτικό Μορφή προφητική ταπεινή και ρωμαλέα μαζί. Αντιστασιακή και απροσκύνητη Αγαπήθηκε από τον λαό. Διωκτηκε και μαρτύρησε από την αυθαιρετούσα εξουσία. Αγάπησε ο Άγιος τον Χριστό μας και αξιώθηκε να τον βαφτίσει Αύριο η μνήμη του μαρτυρίου του υπομνηματίζει την βάσανον όσων ομιλούν έστω και ταπεινά για την ακραιά εκτρεπόμενη εξουσία και όσους την ασκουν φιλήδονα και άμέτρως απάνθρωπα. Η κεφαλή του επί πίνακι ,το μαρτύριον του δόξα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας που αψηφά τις εξουσίες και τους ισχυρούς του κόσμου ετούτου του φθαρτού και πλανόμενου στις οδους της αδικίας.
Τον αγάπησεν ο λαός μας. Τον αγάπησαν οι ποιητές μας. Ξέχωρά ο Παντελης Μηχανικός που γυρευε την αντρεία φωνή
του.
Τον αγάπησαν στους τόπους μας στη Δρούσια στη Λαόνα. Τόσοι Γιαννήες μες το χωρκόν.Είχαμεν του τιμήν μεάλην
Ερέξαμεν που τον Άην Γιάννην ελάλεν η γιαγιά μου
Είχαμεν τζιαι έχουμεν του ωραίαν εικόναν στην
Εκκλησιαν μας του Άη Πιφάνη
Ο Άης Γιάννης βοήθεια μας στους καιρούς μας τους πεφορτισμένους
Για τον ηγαπημένον ούτον Προφήτην και ανθρωπον του Θεού κορυφαίον εγραψε γλαφυρα και ο Καθηγητης και σοφός γνώστης της βιβλικής γραμματείας Γεώργιος Πατρώνος ‘’ Η μητέρα του Ιωάννη, η Ελισάβετ, που ήταν και συγγενής της Παρθένου Μαρίας, όπως είδαμε στο πέμπτο κεφάλαιο του βιβλίου αυτού, «συνείληφεν υιόν εν γήρει αυτής» κατά θαυμαστό τρόπο (Λουκ. 1,36).
Κατά τη συνάντηση δε εκείνη των δύο εγκύων γυναικών, όπως γράφει το κείμενο, «εσκίρτησεν εν αγαλλιάσει το βρέφος εν τη
κοιλία αυτής» και η Ελισάβετ «επλήσθη Πνεύματος αγίου» και απεκάλυψε μετά τον ασπασμό, ότι η Μαρία θα γίνει με την
κύηση και γέννηση «η μήτηρ του Κυρίου» (Λουκ. 1,4344). Από την άλλη πλευρά ο πατέρας του Ιωάννη, ο Ζαχαρίας, ιερέας του
Ναού την περίοδο εκείνη, βεβαιώνεται ύστερα από οραματική εμπειρία, ότι η γέννηση του υιού του θα πραγματοποιηθεί
κάτω από θαυμαστές συνθήκες και «χειρ Κυρίου» θα τον συνοδεύει συνεχώς για να φέρει σε πέρας την υψηλή αποστολή του.
Το όνομα δε Ιωάννης που θα πάρει, και η όλη μετέπειτα ζωή του θα είναι μια αληθινή μαρτυρία αυτής ακριβώς της θαυμαστής κλήσης του (Λουκ. 1, 60 εξ.).
Αυτός, λοιπόν, ο Ιωάννης, η μετέπειτα «φωνή βοώντος εν τη ερήμω», σύντομα θα αναδειχθεί ένα είδος «ενσάρκου Αγγέλου»
και προδρόμου για να ετοιμάσει «την οδόν Κυρίου» (πρβλ. Ησ. 40, 3) και «ίνα μαρτυρήση περί του φωτός» (Ιωάν. 1,7).
Χαρακτηριστικό της «προδρομικότητάς» του αυτής θα είναι το κήρυγμα μετανοίας και το βάπτισμα ύδατος «εις άφεσιν
αμαρτιών», σύμφωνα και με πρόρρηση του Ησαΐα, που λέει «φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου,
ευθείας ποιείτε τας τρίβους αυτού» (Λουκ. 3, 3-4· Ησ. 40, 3-5). Με αποκορύφωση στο τέλος την ίδια τη βάπτιση του Ιησού
Χριστού.
Η εμφάνιση του Βαπτιστή ήταν ασκητική και η ζωή του εντελώς λιτή, αφού, «το ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου και ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού· η δε τροφή αυτού ην ακρίδες και μέλι άγριον» (Μαθτθ. 3,4). Επί πλέον διέθετε τεράστια πνευματική αίγλη και επιρροή, καθ’ όσον «εξεπορεύετο προς αυτόν πάσα η Ιουδαία χώρα και οι Ιεροσολυμίται πάντες εβαπτίζοντο εν τω Ιορδάνη ποταμώ υπ’αυτού εξομολογούμενοι τας αμαρτίας αυτών» (Μάρκ. 1, 5). Όλα αυτά, καθώς και η γενικότερη χαρισματική του φύση, κατέστησαν τον Ιωάννη τη μεγαλύτερη θρησκευτική και πνευματική προσωπικότητα της εποχής του. Αυτόν τον ειδικά απεσταλμένο άνθρωπο του Θεού σεβάστηκαν βαθύτατα οι δίκαιοι και οι ταπεινοί του Ισραήλ’’.
Ο Άης Γιάννης βοήθεια μας στους καιρούς μας τους πεφορτισμένους μας δείχνει έναν δρόμον ανδρείας και μας στηρίζει σε έναν δρόμον υπομονης προς συνάντησην του Χριστού και της Παναγίας μας πουταν κατά παντού της Κύπρου το ποκούμπιν των προγόνων μας και μυστική δύναμη της βιωτης τους στα δύσκολα και αγωνιώδη αδιέξοδα κάθε εποχής. Στις μέρες μας αναπνέουμε σκεφτόμενοι τα παλαιά ξωκκλησια του Αγίου, την επιβλητικήν μορφήν του στις παλαιές εικόνες .
Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος ο ασκητής, ο ανδρείος , ο χωρίς φόβον εμπροσθεν της του κόσμου εξουσίας.Ο ανδρας που έζησε αφοβα και ασκητικά στην Έρημο. Ο Βαπτιστής του Κυρίου. Ο όμορφος με μιαν άλλην ομορφιάν ήθους. Φωνή βοώντος. Φωνή μετανοίας. Φωνή αλλαγής και ηθικής ακεραιότητος.
