Τα οικοπεδα της γειτονιάς .μας ήταν λένε ιδιοκτησια της Οικογένειας Χαρακη. Οι παλαιοι θυμουνταν πως πρώτα ήταν αγροκτημα και ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να το χωρισει σε οικοπεδα σωστά και μισά όταν απογοητευτηκε από τους νορθρους υπαλληλους ,κηπουρους και μισταρκους του. Ετσι η φτωχολογια της Παφου και της Λεμεσου αγοράζε οικοπεδα από κοντά του και σιγά ,σιγά οι φτωχες υπηρετριες και οι φτωχόι χωρικοι εργάτες και υπαλληλοι εκτισαν το μικρό τους σπίτι και τα πίσω βοηθητικα τρία δωματια.
Μετά την εισβολή ο Άης Γιάννης ο Ελεημων ήταν πλέον πολύ μικρός για τα γονατισματα των φτωχων και των προσφυγων.
Έτσι αποκτησαμε και τον Αποστολο Αντρεα μας εις πείσμαν των κοντοθωρων
Η εκκλησία της γειτονιας μας ήταν παλαιοτερα ο Αγιος Ιωάννης ο Ελεήμονας ο Αης Γιάννης ο γνωστος στη λεωφόρο Μακαρίου. Τότε μικροι νήπια ακόμη λέγαμε μηχανικά το όνομα του. Ηταν και το γενικό όνομα της μεγαλογειτονιας μας ,της ενορίας μας. Ήταν όμως και ένας προσδιόρισμος ταυτότητας, καταγωγής, οικονομίκης κατάστασης.
Μετα την εισβολή δεν μας χωρούσε όπως ανώτερω εγραφει η εκκλησια μας. Ο κόσμος πολλής οι μανάδες και οι γιαγιάδες δεν είχαν αλλο αποκούμπι. Έτσι αποφασίστηκε να κτιστει στο κηπούι της οδου Αγίας Σοφίας μια μικρη έστω εκκλησια του Αποστόλου Ανδρέα.Μια εκκλησια στου Χαράκη. Βάλαμε όλοι μπρος. Πολέμησαν την απόφαση κάτι κομματικοι. Ο Θεος να τους συγχωρει. Αμα αποφάσισαν οι γιαγιάδες οι παππούδες οι δάσκαλοι. Μπροσταρηδες ο Νίκος Έλληνας ο λεβέντης
ο Ανδρέας Πηλαβάκης ο Φίλιππος μα προπάντος κατι βετεράνοι παππούδες με αρχηγο τον μαστρε Ζήνωνα. Έτσι αποκτησαμε και τον Αποστολο Αντρεα μας εις πείσμαν των πλανεμενων. Καλά το λέγαν οι πρωτινοι. Μεν τα βάλλεις με τον Αποστολον Αντρέα ούτε με τους αγίους και τις γιαγιάες.
Την πρώτη φορά που νυχτωσε Μεγάλη Πέμπτη και είχε ο Χαρακης δικήν του εκκλησία έστω προσφυγικη όλοι συναχτηκαν να ακούσουν που κοντά τα δώδεκα Ευαγγελια..Νομιζω είμασταν Πέμπτη τάξη. Ολοι ήταν ξηστιτζοι. Εκκλησια των φτωχων και των προσφυγων με όλα τα τερκαστα της. Ακομη και ξύλινη βάση για τα δώδεκα τζιερκα των ευαγγελιων είχαμε.
Πηγαμε ανωρις ,εχαρημαν πάρα το πενθος της ημέρας. Χαρμολυπη. Ειμαστεν εντος του ναου που κτιστηκε με την βοήθεια ολων. Μπροσταρισσες οι γιαγιαδες μας με μια τολμη, έναν θάρρος. Τωρα τον ΧΡΙΣΤΟ Εσταυρωμενον ευχαριστουσαν κλαιγοντας.
Στην επιστροφην ούλλο όδον Τηνου ως κάτω στη Σευχελλων ούλλοι σχολιαζαν την των Παθων ακολουθιαν την πρώτη Μεγάλη Πέμπτη του ναου μας ωσαν ναταν γρουση τζι ας έπερναμεν τζιαι καρεκλουες μαζίν μας μιας τζιαι οι σκαμνοι εν μας εκανουσαν. Ελαλουσαν οι μαναες μας οι γιαγιαδες μας πως αύριο Μεγάλη Παρασκευή πολλοί ενναρτουν που ούλλες τες γειτονιές να δουν τον Πρώτον μας Επιταφιον. Να δουν αν μας περνά να στολιζουμεν. Υστερα που τζαιρόν ελαλούσαν πως την νύχτα τζείνην άκουσεν η ΠΑΝΑΓΙΑ πολλές γονατιστες προσευχες ναν καλός ο Επιταφιος ο πρώτος μας,να χαρει τζι η φτωχολογια που κτισε.
