Η οδός ΚΑΡΑΤΖΑ διασταύρωνε την οδό Λευκωσίας και σε οδηγούσε ευθειά στο ποταμούι που ερχόταν από ψηλά πιο πάνω απο το Ταχυδρομείο της Λεωφόρου. Ο δρόμος έστριβε λοξως αριστερά. Ακριβώς πάνω στη γωνία ήταν η εντυπωσιακή μεγάλη καρυθκιά που της έβαλλάν πόσταν τα κοπέλλια του Γυμνασίου άμαν επεινούσαν. Ετρώαν καρύθκια ανευ αναστολής τζιαι εν η αλήθκεια κανένας εν μας είπεν ποττε τα μαύρα σου τα μμάθκια. Παρά της αλλαγές στον χώρο τον συγχρονό πεζόδρομό η καρυθκιά μας εν τζιαμε γιγάντιά ακόμα φορτωμένη καρύθκια. Εκόψαν της τον έναν κλώνο μόνον. Εγερασεν νάκκον μα κρατά καλά. Φυλλωσια πλούσια σιερετά σας χρώματα όμορφα έτοιμά να σε πλανέψουν τζιαι να σε ταξιδέψουν.
Απεναντι που την καρυθκιάν μέσα που τον τοίχον του σχολείου μας ολοκληρη ησειρά των κυπαρισσιών μας εν τζιαμέ ως κάτω που το Κλειστον μας το Γυμναστήριόν. Σιερετούν σε με το βαθύν το πράσινόν το χρώμαν τους αν κατεβείς που τ αυτοκίνητόν τζιαι δεις τα τζιαι μιλήσεις τους για τους καλούς τζιαιρούς. Εννα σε καταλάβουν......
Χρόνους πολλους που τον τόπον πουτάν το ποταμούιν τζιαι που την καρυθκιάν που φύλαεν το Αθηναίδειόν Στ Γυμνάσιον Λέμεσού....
