Η Βρεττανική αμηχανία απέναντι στην ευφανταστη προβολή του Κυπριακού αιτήματος αυτοδιάθεσης
Ανάμεσα στα πολλά κείμενα που μας έχει δωρίσει η Φανούλα Αργυρού αλλά και άλλοι ερευνητες ξεχωρίζουν κάποια με αναφορες στις δυσκολίες που συνεχως ανακύπτουν από τη συνεχη προβολή του Αγώνος των Κυπρίων στη διεθνή κοινή γνώμη από χιλιάδες" πομπους μηνυμάτων" στην Κύπρο την Ελλάδα το Ηνωμένο Βασίλειο τις ΗΠΑ καθώς και όλες τις γαλλόφωνες χώρες και περιοχες ανα την υφήλιο..
Στα κείμενα των βρεττανών ειδικών είναι διαχυτη η αντικειμενική δυσκολία στην αντιμετώπιση μιας πλημμυρίδας ειδήσεων, φωτογραφιών ,σε όλα τα μήκη και πλάτη της Κύπρου. Η παρουσία επίσης πολλών ειδησηογραφικών κινηματογραφιστών προβάλλει υπερβολικά τα αιτήματα και τις επαναστατικές πράξεις των Κυπρίων. Ενώ η κρίση στο Σουεζ με τα πολλά της στάδια δωρίζει προσθετη προβολή στην Κύπρο και την πραγματικότητα της αφου τα συνεργεία, οι ανταποκριτες ,οι πολεμικοι φωτορεπόρτερ καταφθάνουν κατα δεκάδες στο νησί ή το έχουν σαν βάση των συνεχών μετακινήσεων τους.
Ταυτόχρονα στην Ελλάδα λειτουργούν κέντρα πληροφόρησης ποικίλα με υπερεξάντληση των δυνατουήτων του Ταχυδρομείου που πλημμυρίζει με υλικό έντυπο την υφήλιο.Επιπρόσθετα οι συχνες μαχητικές διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας δημιουργολυν προσθετα κέντρα " παραγωγής "ειδήεων θετικών προς τον αγώνα της ΕΟΚΑ.
Η επιτυχία δε της δημοσιοποίησης με επαρκή τεκμηρίωση των κέντρων βασανιστηρίων στην Κύπρο δυσκολεύει τις αντισταθμιστικές δράσεις των Βρεττανων .Οι αντισταθμιστικές αυτές δράσεις κατα ομολογία των Βρεττανών δεν ήταν καρποφόρα τουλάχιστον μέχρι το 1959.
