Το 1866 είχε κτιστεί εκεί ένα μικρό παρεκκλήσι της Ι.Μονής Χρυσορροϊατίσσης, από τον τότε ηγούμενο Νεόφυτο. Από τον Απρίλιο 1891 η Μητρόπολις Κιτίου διευθέτησε ώστε να λειτουργεί κανονικά, ύστερα από απαίτηση πολλών ενοριτών της Αγίας Νάπας στην οποία υπήγετο τότε η περιοχή, οι οποίοι διαφωνούσαν με την κατεδάφιση του παλαιού ναού Αγίας Νάπας και το κτίσιμο νέου στη θέση του, και οι οποίοι ζητούσαν να καταστήσουν το πιο πάνω παρεκκλήσι ενοριακή τους εκκλησία. Πράγματο το 1912 αφού εξαγοράστηκε από τη μονή Χρυσορροϊατίσσης, χωρίστηκε εκκλησιαστικά και διοικητικά από την Αγία Νάπα και απετέλεσε ξεχωριστή ενορία.
Τον Απρίλιο 1912 τέθηκε από τον Κιτίου Ν.Μυλωνά ο θεμέλιος λίθος του νέου μεγάλου ναού-αφού κατεδαφίστηκε ο παλαιός-ο οποίος και αποπερατώθηκε το 1938. Είναι και αυτός εργο του Αλεξανδρινού αρχιτέκτονα Ζαχ.Βόνδα, ρυθμού σταυροειδούς με τρούλλο, αλλά και με αρχιτεκτονικές ιδιαιτερότητες.
Για την ανέγερση του είχε συσταθή 15μελής Επιτροπή, ενώ το Δημαρχείο Λεμεσού εισέφερε £50 – ποσό μεγάλο για την εποχή-για το σκοπό αυτό.
Πηγή: Ιστορία της Εκκλησίας Της Λεμεσού - Ιερομανάχου Σωφρονίου Γ.Μιχαηλίδη
