Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε από τη λαϊκή παράδοση, ο Προφήτης Ηλίας (ή ο Αϊ-Λιας) ήταν πολυταξιδεμένος ναυτικός, που κινδύνευσε αρκετές φορές στη θάλασσα. Παρ’ όλ’ αυτά δεν είναι γνωστός ως Άγιος θαλασσινός, αλλά έχει ταυτιστεί με τις ορεινές περιοχές και συνήθως εκεί συναντά κανείς και τις εκκλησίες που είναι αφιερωμένες στο όνομά του.
Αυτό οφείλεται, μάλλον, σύμφωνα με την ίδια παράδοση, στο γεγονός ότι κουράστηκε από τα πολλά ταξίδια και τις περιπέτειες και αποφάσισε να αφήσει τη θάλασσα για πάντα. Έτσι, πήρε ένα κουπί στον ώμο και ρωτούσε όποιον συναντούσε τί είναι αυτό. Όσο οι άνθρωποι αναγνώριζαν το κουπί, τόσο συνέχιζε να κατευθύνεται στα ορεινά. Σε μια ψηλή κορυφή βρήκε ένα βοσκό, ο οποίος κοιτάζοντας το κουπί του απάντησε ότι έβλεπε απλώς ένα ξύλο. Σε εκείνη την κορυφή έστησε μια καλύβα, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.
Αν και θα βρεις πολλές εκκλησίες και παρεκκλήσια του Προφήτη Ηλία στα ορεινά, στη Λεμεσό κτίστηκε το 1987 στην περιοχή του Ποταμού Γερμασόγειας, ένας μικρός ναός. Το 2007 κτίστηκε νέος ναός ρυθμού τρίκλιτης σταυροειδούς βασιλικής, δίπλα στον παλαιό.
Πηγή: Ιστορία της Εκκλησίας της Λεμεσού - Ιερομονάχου Σωφρονίου Γ.Μιχαηλίδη
