Φωτ.: Αρχείο
Πάνω από έντεκα χρόνια κρίσης στη Συρία έχει εξαντλήσει την ικανότητα του πληθυσμού να αντεπεξέλθει, παρόλο που η παγκόσμια προσοχή στρέφεται προς άλλες κρίσεις υψηλού προφίλ. Η εκτεταμένη καταστροφή και η σταδιακή υποβάθμιση των ζωτικών υποδομών – νερό, ηλεκτρισμός και υγειονομική περίθαλψη – διευρύνουν την ικανότητα του πληθυσμού να αντεπεξέλθει , ενώ χιλιάδες παιδιά εγκλωβισμένα σε στρατόπεδα και άλλους χώρους κράτησης στη βορειοανατολική Συρία εξακολουθούν να περνούν την παιδική τους ηλικία σε φρικιαστικά. σκληρές συνθήκες που κανένα παιδί δεν πρέπει να βιώσει ποτέ.
Σήμερα, καθώς η παγκόσμια προσοχή μειώνεται, η περίπλοκη κρίση στη Συρία θέτει σε τεράστια πίεση βασικές δημόσιες υπηρεσίες, φέρνοντάς τις κοντά στο οριακό σημείο τους. Υπάρχει ανάγκη να σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα όταν σχεδιάζουμε λύσεις πριν να είναι πολύ αργά. Χρόνια σύγκρουσης φέρνουν τα συστήματα πόσιμου νερού μεγάλων πόλεων της Συρίας, όπως το Χαλέπι, πιο κοντά στα σημεία θραύσης τους. Σήμερα, μόνο το 50% των συστημάτων ύδρευσης και αποχέτευσης εξακολουθούν να λειτουργούν σωστά σε ολόκληρη τη Συρία, μια μεγάλη κρίση νερού που επηρεάζει εκατομμύρια.
«Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της κρίσης οδήγησαν στην υποβάθμιση των υποδομών ζωτικής σημασίας. Όταν το νερό, η υγεία, ο ηλεκτρισμός και η εκπαίδευση δεν είναι διαθέσιμα στον πληθυσμό, τότε εκατομμύρια Σύριοι κινδυνεύουν να γλιστρήσουν στη φτώχεια και την απόγνωση», δήλωσε ο Peter Maurer, πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού.
Στη βορειοανατολική Συρία, χιλιάδες παιδιά περνούν τα παιδικά τους χρόνια στη μιζέρια και είναι καιρός να βρούμε την πολιτική βούληση να δράσουμε πριν χαθούν περισσότερες ζωές. Ο κόσμος δεν πρέπει να κοιτάξει αλλού ενώ τα παιδιά τραβούν την πρώτη και την τελευταία τους ανάσα σε καταυλισμούς ή μεγαλώνουν απάτριδες και σε κενό. Από τους περισσότερους από 56.000 ανθρώπους που ζουν στον καταυλισμό Al-Hol, τα δύο τρίτα είναι παιδιά που ζουν σε συνθήκες πολύ κάτω από τα διεθνή πρότυπα όσον αφορά την πρόσβαση σε τροφή, νερό, υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση. Αυτά τα παιδιά εκτίθενται ασταμάτητα σε κινδύνους και τα δικαιώματά τους συχνά αγνοούνται.
''Ονειρεύομαι να δοκιμάζω λεμόνια, ντομάτες και κρέας. Μακάρι να μπορούσα να τα φάω », είπε ο 12χρονος Rami*, κάτοικος του καταυλισμού Al-Hol. «Η μόνη μου ελπίδα είναι να φύγω από το στρατόπεδο το συντομότερο δυνατό».
Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες και πιο περίπλοκες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για την προστασία των παιδιών της εποχής μας, αλλά παρά την πολυπλοκότητα της κατάστασης, τόσο σε νομικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, δεν είναι αδύνατο να δράσουμε. Απαιτείται συλλογική δράση, καθώς υπάρχουν θετικά παραδείγματα επαναπατρισμών και τα κράτη μπορούν να μάθουν το ένα από το άλλο. Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουν αυτήν την κρίση μόνοι τους.
«Χαιρετίζουμε τις προσπάθειες που έχουν γίνει για τον επαναπατρισμό γυναικών και παιδιών πίσω στις χώρες καταγωγής τους, αλλά πρέπει να γίνουν περισσότερα και γρήγορα. Η έλλειψη προσοχής στη συριακή σύγκρουση δεν αποτελεί δικαιολογία για να μην επικεντρωθούμε στην επιστροφή γυναικών και παιδιών από τους καταυλισμούς στη βορειοανατολική Συρία», είπε ο κ. Maurer ενώ επισκέφθηκε τον καταυλισμό Al-Hol στις 12 Μαΐου.
Στο Χαλέπι, ο σταθμός ηλεκτροπαραγωγής al-Khafsa καταστρέφεται επίσης ανεπανόρθωτα και θα χρειαστούν τουλάχιστον πέντε χρόνια για να ανοικοδομηθεί αυτή η εγκατάσταση υπό σταθερές συνθήκες.
Σε ολόκληρη τη Συρία, μια παρακμάζουσα οικονομία λόγω των συνεπειών της κρίσης και των κυρώσεων μειώνει δραματικά την ικανότητα του πληθυσμού να αντιμετωπίζει ζωτικές ανάγκες και να έχει πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες. Οι ανθρωπιστικές ανάγκες στη χώρα παραμένουν τεράστιες. Το 90% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και περίπου 14,6 εκατομμύρια άνθρωποι, από τα 18 εκατομμύρια, εξακολουθούν να χρειάζονται ανθρωπιστική βοήθεια. Στο Χαλέπι, ο σταθμός ηλεκτροπαραγωγής al-Khafsa καταστρέφεται επίσης ανεπανόρθωτα και θα χρειαστούν τουλάχιστον πέντε χρόνια για να ανοικοδομηθεί αυτή η εγκατάσταση υπό σταθερές συνθήκες.
