Οι ιδέες και οι ενέργειες που οδήγησαν στη δημιουργία του μεγαλύτερου ανθρωπιστικού κινήματος στον κόσμο εξακολουθούν να είναι τόσο εκπληκτικά σύγχρονες και επίκαιρες όσο ποτέ. Οι εικόνες που παρουσιάζονται εδώ αποτίουν φόρο τιμής στα εκατομμύρια των ανθρώπων που εργάζονται σκληρά ακόμα και σήμερα για να κάνουν πράξη τις ιδέες ενός ανθρώπου που ήρθε αντιμέτωπος με τη φρίκη του πολέμου πριν από 160 χρόνια.
Στις 24 Ιουνίου 1859, ο μελλοντικός ιδρυτής της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού (ICRC), Ερρίκος Ντυνάν, έπαθε το σοκ της ζωής του. Έφτασε στο Σολφερίνο, μια πόλη στη βόρεια Ιταλία, για να ανακαλύψει ότι ο γαλλικός και ο αυστριακός στρατός είχαν μόλις δώσει μια από τις πιο αιματηρές μάχες σε ευρωπαϊκό έδαφος από τη Μάχη του Βατερλό . Στα χαντάκια, τα χωράφια και τις κοιλάδες γύρω από την πόλη, 40.000 στρατιώτες κείτονταν τραυματισμένοι ή νεκροί, εγκαταλειμμένοι στη μοίρα τους.
Ο Ντυνάν εξοργίστηκε με αυτό που είδε. Αυτό που επρόκειτο να κάνει θα άλλαζε βαθιά την πορεία του ανθρωπισμού. Ακόμα και σήμερα, 160 χρόνια μετά, οι ιδέες του παραμένουν τόσο ισχυρές όσο ποτέ, δίνοντας σε εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες σε όλο τον κόσμο τα μέσα για την πρόληψη και την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.
Κάθε χρόνο στα τέλη Ιουνίου, το προσωπικό του Ερυθρού Σταυρού της Ερυθράς Ημισελήνου και οι εθελοντές από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται στο πεδίο μάχης του Σολφερίνο, μιας μικρής πόλης στη βόρεια Ιταλία, όπου ξεκίνησαν όλα.
Κάθε χρόνο στα τέλη Ιουνίου, το προσωπικό του Ερυθρού Σταυρού της Ερυθράς Ημισελήνου και οι εθελοντές από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται στο πεδίο μάχης του Σολφερίνο, μιας μικρής πόλης στη βόρεια Ιταλία, όπου ξεκίνησαν όλα.
Μάρκο Κόκιτς/ΔΕΕΣ
Γιορτάζουν αυτό που τους κάνει να νιώθουν σαν οικογένεια: την κοινή κατανόηση της ανθρωπότητας και τη θέληση να ανακουφίσουν τον πόνο. Κατά τη διάρκεια μιας λαμπαδηδρομίας εννέα χιλιομέτρων, ακολουθούν τα βήματα εκείνων που έφεραν τραυματισμένους στρατιώτες από το πεδίο της μάχης στο πρώτο ιατρικό φυλάκιο στο κοντινό χωριό Καστιλιόνε. Η μάχη έλαβε χώρα στις 24 Ιουνίου 1859. Περισσότερα από 160 χρόνια αργότερα, αυτή η ανθρωπιστική ορμή ζει μέσα σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Ο Ντυνάν ήταν επιχειρηματίας της Γενεύης και είχε πάει στο Σολφερίνο καθαρά για επαγγελματικούς λόγους. Αντιμέτωπος όμως με τη φρίκη του πεδίου της μάχης, άρχισε να οργανώνει τις πρώτες βοήθειες για τους τραυματίες με τη βοήθεια του ντόπιου πληθυσμού. Έντυσε πληγές, έδωσε νερό σε διψασμένους στρατιώτες, πλήρωσε για σεντόνια και φαγητό από την τσέπη του και κατέγραψε τα τελευταία λόγια των ετοιμοθάνατων για να τους στείλουν στις οικογένειές τους. Ζήτησε επίσης από τις νικηφόρες γαλλικές δυνάμεις να απελευθερώσουν τους Αυστριακούς χειρουργούς που είχαν αιχμαλωτίσει, ώστε να μπορέσουν να περιθάλψουν τραυματίες στρατιώτες και από τις δύο πλευρές. Αυτό το ανθρωπιστικό πνεύμα ήταν ασυνήθιστο: εκείνη την εποχή οι στρατοί είχαν περισσότερους κτηνιάτρους στις τάξεις τους παρά χειρουργούς. Ένα άλογο άξιζε περισσότερο από έναν στρατιώτη. Και οι γιατροί ενός στρατού ήταν τόσο στρατιωτικός στόχος όσο κανένας άλλος
Όταν ο Ντυνάν επέστρεψε στη γενέτειρά του τη Γενεύη, άρχισε να γράφει το A Memory of Solferino , το οποίο εκδόθηκε το 1862. Στο βιβλίο του, εξέθεσε δύο βασικές ιδέες:
Θα πρέπει να δημιουργηθούν επιτροπές αρωγής για την εκπαίδευση εθελοντών σε περιόδους ειρήνης, ώστε να μπορούν να περιθάλψουν τους τραυματίες σε καιρό πολέμου. Αυτές οι επιτροπές έγιναν γρήγορα οι πρώτες Εθνικές Εταιρείες Ερυθρού Σταυρού.
Μια διεθνής συμφωνία θα πρέπει να αναγνωρίζει αυτές τις επιτροπές και να τους παρέχει προστασία στο πεδίο της μάχης. Η αρχική Σύμβαση της Γενεύης, που εγκρίθηκε το 1864, έκανε αυτές τις ιδέες πραγματικότητα και αποτελεί το θεμέλιο του σύγχρονου διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου .
Σήμερα, 160 χρόνια μετά, το Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου συγκεντρώνει 192 Εθνικές Εταιρείες, όλες ενωμένες από την επιθυμία να ανακουφίσουν τον ανθρώπινο πόνο και να παρέχουν βοήθεια στους πιο ευάλωτους ανθρώπους, όπου κι αν βρίσκονται. Η ουδετερότητά μας μας δίνει τη δυνατότητα να διασχίσουμε τις πρώτες γραμμές. Επιπλέον, οι πολιτικές απόψεις, η τάξη, η εθνικότητα, το φύλο, οι πεποιθήσεις και ούτω καθεξής ενός ατόμου δεν καθορίζουν ποτέ ποιος λαμβάνει βοήθεια. Μόνο ένα πράγμα έχει σημασία: ποιος έχει ανάγκη; Η ανθρωπιστική μας δράση βασίζεται στις γνωστές Θεμελιώδεις Αρχές του Κινήματος .
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΡΕΥΝΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ
Με πηγές από τον Ερυθρό Σταυρό
