Διασφαλίζοντας τη συνέχιση της φροντίδας για εκείνους των οποίων η ζωή εξαρτάται από αυτην- ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Π.Ο.Υ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ
Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία εντείνεται, εκατοντάδες παιδιά με καρκίνο έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τα νοσοκομειακά κρεβάτια σε όλη τη χώρα και να κάνουν επικίνδυνα ταξίδια με την ελπίδα να επανασυνδεθούν με τις θεραπείες που χρειάζονται για να επιβιώσουν.
Ο 8χρονος Λεονίντ, υποβάλλοντας σε χημειοθεραπεία για όγκο στην ουροδόχο κύστη, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει ένα νοσοκομείο του Κιέβου καθώς κλιμακώθηκε ο βομβαρδισμός. Αυτός και η μητέρα του, Άννα, ξεκίνησαν να αναζητήσουν ασφάλεια και θεραπεία.
«Ο δρόμος ήταν μακρύς και τρομακτικός και ο Λεονίντ ήταν τρομοκρατημένος από τους βομβαρδισμούς και τις βόμβες», είπε η Άννα.
Ο Λεονίντ έφτασε με ασφάλεια στο Εξειδικευμένο Παιδικό Ιατρικό Κέντρο της Δυτικής Ουκρανίας στο Λβιβ, κοντά στα πολωνικά σύνορα, και συνέχισε τη θεραπεία του για τον καρκίνο. Δυστυχώς, η Άννα έμαθε ότι ο όγκος του γιου της είχε μεγαλώσει.
«Θέλουμε να πάμε στην Πολωνία το συντομότερο δυνατό, ώστε ο γιος μας να έχει τακτική θεραπεία», είπε. «Δεν θέλουμε να περιμένουμε. Κανείς δεν είναι σίγουρος τι θα συμβεί».
Ο ΠΟΥ συντονίζεται με τους εταίρους για την ανθρωπιστική βοήθεια για την υγεία, τόσο εντός της Ουκρανίας όσο και στα σύνορά της, και παρέχει προμήθειες, τεχνική υποστήριξη και αυξημένο προσωπικό. Ο Οργανισμός δημιουργεί έναν κόμβο υποστήριξης της Ουκρανίας στην Πολωνία και εργάζεται για να διασφαλίσει ότι οι γειτονικές χώρες διαθέτουν την υποδομή και την τεχνογνωσία για να εξυπηρετήσουν μια μαζική εισροή προσφύγων. Περισσότεροι από 3 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών.
Για να χρηματοδοτήσει την απάντηση, ο ΠΟΥ έχει ξεκινήσει μια έκκληση έκτακτης ανάγκης για την υγεία στην Ουκρανία. Τοπικοί και διεθνείς οργανισμοί εργάζονται ενάντια στον χρόνο για να επανασυνδέσουν τους παιδιατρικούς ασθενείς με καρκίνο με τις θεραπείες τους.
Παιδιά από όλη την Ουκρανία σταθεροποιούνται στο Εξειδικευμένο Παιδικό Ιατρικό Κέντρο της Δυτικής Ουκρανίας και στη συνέχεια μεταφέρονται με ασθενοφόρο στην κλινική Unicorn Marian Wilemski στην Πολωνία για διαλογή. Από εκεί, στέλνονται με μέλη της οικογένειάς τους σε ογκολογικά κέντρα παιδιών στην Πολωνία, αλλού στην Ευρώπη και μακρύτερα.
Η Yulia Nohovitsyna, που εργάζεται για ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, είπε ότι περίπου 170 παιδιά έχουν επωφεληθεί από το σύστημα παραπομπής μέχρι στιγμής.
Μία από αυτές είναι η Αναστασία, ένα παιδί από το Κίεβο. Έφτασε με τη μητέρα της, Ναταλία, στο Αμβούργο της Γερμανίας, στις 7 Μαρτίου, και ξανάρχισε τη θεραπεία της για οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία. Πέντε ημέρες νωρίτερα, η μητέρα και η κόρη είχαν εγκαταλείψει το Εθνικό Ειδικό Νοσοκομείο Παίδων του Okhmatdyt, το οποίο είχε δεχτεί πυρά πυροβολικού.
«Ήταν αδύνατο να συνεχιστεί η θεραπεία με τους συναγερμούς, τις σειρήνες και την πιθανότητα καταστροφής της πρωτεύουσας», είπε η Ναταλία. «Είμαι πολύ ευγνώμων σε όλους όσοι κανόνισαν την εκκένωση των παιδιών και τους γιατρούς που μας πήγαν για θεραπεία στη Γερμανία».
Ο καρκίνος είναι μεταξύ των μεγάλων προκλήσεων της έκτακτης ανάγκης για την υγεία στην Ουκρανία, δήλωσε αυτή την εβδομάδα ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ, Δρ Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους. Ο Δρ Tedros επεσήμανε επίσης την έλλειψη θεραπείας για αναπνευστικές και καρδιαγγειακές παθήσεις και άλλα προβλήματα.
Κατακλυσμός ασθενών
Λειτουργώντας ως χώρος στάσης της Ουκρανίας για νέους καρκινοπαθείς υπό διαμετακόμιση, το Εξειδικευμένο Παιδικό Ιατρικό Κέντρο Δυτικής Ουκρανίας αντιμετωπίζει τη μείωση των προμηθειών και την αύξηση των ασθενών, συχνά τραυματισμένων ασθενών – εισαγωγές 6 μηνών σε 1 εβδομάδα.
«Ετοιμαζόμαστε για το χειρότερο: ασφάλιση των παραθύρων, προετοιμασία χώρου για εκκένωση στο υπόγειο. Αλλά δεν είναι επαρκές για τους ασθενείς μας», είπε ο Δρ Σεβερίν Φερνέζα, ένας από τους γιατρούς του Κέντρου, ο οποίος αντιμετώπισε τα δάκρυα σε μια συνέντευξη με το προσωπικό του ΠΟΥ. «Δεν θέλω καν να σκεφτώ τι θα γινόταν αν αυτό το νοσοκομείο πάψει να λειτουργεί. Κανείς άλλος δεν μπορούσε να το διαχειριστεί».
Αν και η χημειοθεραπεία συνεχίζεται, οι ασθενείς πρέπει να οδηγούνται σε καταφύγια περίπου 4 φορές την ημέρα όταν ηχούν οι σειρήνες αεροπορικής επιδρομής. Πολλά από τα παιδιά έχουν ήδη βιώσει βομβαρδισμούς σε πόλεις όπως το Χάρκοβο και το Κίεβο και είναι τρομοκρατημένα από τις σειρήνες. Ένας ψυχολόγος εργάζεται με τα παιδιά δύο φορές την εβδομάδα, αλλά το προσωπικό του νοσοκομείου λέει ότι η ανάγκη για τέτοιες υπηρεσίες είναι πολύ μεγαλύτερη.
«Ο ίδιος ο καρκίνος είναι ένα πρόβλημα, αλλά οι διακοπές της θεραπείας, το άγχος και ο κίνδυνος μόλυνσης σημαίνουν ότι εκατοντάδες παιδιά μπορεί να πεθάνουν πρόωρα», δήλωσε ο Δρ Roman Kizym, Επικεφαλής του Κέντρου. «Πιστεύουμε ότι αυτά είναι τα έμμεσα θύματα αυτού του πολέμου».
Ο Άρθουρ, 6 ετών, είναι μεταξύ των νεοφερμένων στο Κέντρο. Έχει οξεία μυελογενή λευχαιμία, καρκίνο του αίματος. «Είμαστε ευγνώμονες για αυτήν την ευκαιρία να επιβιώσουμε και να συνεχίσουμε τη θεραπεία», είπε η Alina Mykolaivna, η μητέρα του αγοριού. «Αν διακόψαμε τη θεραπεία, τότε όλα τα μπλοκ χημειοθεραπείας που έκανε ο Άρθουρ πριν δεν θα είχαν νόημα».
Ο Δρ Kizym επαίνεσε τον διεθνή συντονισμό που έχει ήδη οδηγήσει στην εκκένωση και τη θεραπεία πολλών ασθενών. «Ωστόσο, αυτή είναι μια δύσκολη στιγμή», είπε. «Ορισμένες θεραπείες, όπως οι μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών, για τις οποίες εργάστηκα τόσο σκληρά για να διαθέσω στην Ουκρανία, είναι πλέον αδύνατες. Είναι αδύνατο να φέρεις μυελό των οστών δότη».
Η εγκατάσταση μεταμοσχεύσεων του νοσοκομείου βρίσκεται αχρησιμοποίητη, μια κορδέλα που ανοίγει με μεγάλη κρεμάστρα στην πόρτα πριν από το ξέσπασμα του πολέμου.
Ένας από τους ασθενείς του Dr Kizym είναι ο Leonid, το αγόρι με τον όγκο της ουροδόχου κύστης. Ανταποκρίνεται καλά στη θεραπεία, εξήγησε η μητέρα του, αλλά φαίνεται αδιάφορος. «Θέλει να γυρίσει σπίτι», είπε. «Του λείπει το σπίτι».
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΕΡΕΥΝΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ
ΑΠΟ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ Π.Ο.Υ
