Πηγή: Φιλελεύθερος - ΤΗΣ ΝΑΤΑΣΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
«Θέλω αυτοί που θα διαβάσουν τη συνέντευξη να δουν πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. Είναι απλώς εμπόδια που πρέπει να περάσεις. Με βλέπουν τώρα και λεν «τελικά εν ήταν τόσο σοβαρό αυτό που έπαθες». Όχι, ήταν πολύ σοβαρό. Είχα εγκαύματα δευτέρου και τρίτου βαθμού, τα χειρότερα που μπορεί να πάθει ένας άνθρωπος. Εν επερίμενε κανένας πως θα αναρρώσω. Εγώ το έκαμα έτσι μέσω του χαρακτήρα μου και των ανθρώπων που είχα δίπλα μου. Ο γιατρός μου στο Ισραήλ είπε μου «you are a miracle» (είσαι ένα θαύμα), δεν πίστευε το πώς ήμουν και πώς έγινα».
Πριν από ένα χρόνο, στις 30 Απριλίου του 2022, κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του από μολότοφ που έριξε χούλιγκαν προς το μέρος του, έξω από το Αντώνης Παπαδόπουλος. Έκτοτε υπέμεινε πολλά, αλλά πάλεψε και βγήκε νικητής, έχοντας πλέον στο σώμα και το πρόσωπό ελάχιστα σημάδια.
Αν ήταν άλλος στη θέση του μπορεί να ένιωθε οργή και μίσος. Ποιος θα τον αδικούσε άλλωστε; Είναι ένας νέος 20 χρονών, που είδε τη ζωή του ν’ ανατρέπεται σε μια στιγμή, επειδή προσπάθησε να σώσει ένα συνάνθρωπό του και να βοηθήσει να σβήσουν οι φωτιές που άναψαν ανεγκέφαλοι οπαδοί της Ανόρθωσης και του Απόλλωνα. Ο Ευριπίδης Φράγκος, όμως, όχι μόνο δεν νιώθει αυτά τα συναισθήματα, αλλά δίνει μέσα από τη συγκλονιστική συνέντευξη του στον «Φ» σπουδαία μαθήματα δύναμης και ανθρωπιάς.
«Σωματικά και ψυχικά είμαι πιο καλά απ’ ότι ήμουν. Ωρίμασα πολύ ως άνθρωπος. Σε πολλούς τομείς είδα πολύ διαφορετικά τη ζωή, εκτίμησα την. Εν έχω δεδομένα κάποια πράματα και το ότι κάηκα εν μου στέρησε την καλή μου πλευρά. Για να κάμεις τη διαφορά, πρέπει να βοηθάς όπου μπορείς».
Η δύναμη της θέλησης, η στήριξη της οικογένειάς και ειδικά της μητέρας του, αλλά και η εκπαίδευση που είχε στο στρατό ως καταδρομέας, διαδραμάτισαν, όπως λέει, καθοριστικό ρόλο στην πορεία της ανάρρωσής του.
«Έχει ένα χρόνο εν με άκουσε η μάμα μου να λέω μια φορά ότι πονώ ή ότι εν μπορώ. Προσπάθησα να μεν σταματήσω ό,τι έκανα πριν. Τα τρία πράγματα που κάνω εδώ και ένα χρόνο, επειδή είμαι ακόμη σε στάδιο ανάρρωσης, είναι να βλέπω τους σκύλους μου, να πηγαίνω στο κουρείο και στο γυμναστήριο. Για πολύ καιρό, επειδή δεν έπρεπε να είμαι στον ήλιο, έκαμα τη νύκτα μέρα. Ακόμα, όμως και στις δοκιμαστικές που είχαμε ως έφεδροι στις καταδρομές πήγαινα και έκανα τις αθλητικές μου. Βοήθησε πολύ η εκπαίδευσή μου. Ένας καταδρομέας είναι δρομέας ζωής».
Ο Ευριπίδης, δεν παραλείπει ν’ αναφερθεί και στους δύο γιατρούς στο Ισραήλ που τον βοήθησαν. «Οι γιατροί Μότι Χαράτς και Σωτήρης Τασιγιώργος, που έφεραν από το Ισραήλ ήταν εξαιρετικοί. Απομάκρυναν το νεκρό δέρμα και τοποθέτησαν τεχνητό. Όπως μου είπαν, το δέρμα μου θα χρειαστεί ακόμη δύο χρόνια για να επανέλθει. Πήγα ήδη μια φορά Ισραήλ και θα πάω ξανά. Αυτή τη φορά θα πάω και στα Ιεροσόλυμα. Η περιπέτειά μου με οδήγησε στην πίστη».
«Μάμα κρούζω…»
Όταν η κουβέντα πάει στην ημέρα που ξεκίνησε η μεγάλη του περιπέτεια, το πρόσωπό του σκοτεινιάζει.
«Κουρεύτηκα και ήρθα σπίτι. Ήταν να πάω να φάω ινδικά με την κοπέλα μου. Πήρα τον σκύλο μου τον Ρακ για να πάμε περίπατο κοντά στο σπίτι μου. Ήταν πριν γίνουν όλα εκείνα τα επεισόδια. Μετά από λίγο, άρχισαν να ρίχνουν κροτίδες και άλλα πράματα. Ο σκύλος εφοβήθηκε και ήρθε σπίτι μόνος του. Εγώ είδα τους αστυνομικούς που εν εκάμναν τίποτε. Είχε δύο μικρές φωτιές στο χωράφι και τις έσβησα.
Ύστερα πήγα και βοήθησα αυτόν που κάμνει σάντουιτς να φύγει τις καρέκλες του. Δίπλα είχε έναν Ανορθωσιάτη και τον έδερναν δέκα άτομα. Εκτυπούσαν τον με μια καρέκλα. Πήγα και τους έφυγα από πάνω του. Προχώρησα για να δω και τις άλλες εστίες φωτιάς. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Κάποιος έριξε κάτι με βενζίνη και κάηκα. Δεν ήταν κάτι που πάτησα, επειδή ήταν να καεί το παντελόνι μου. Με βρήκε η βενζίνη μες τα μάτια και στο σώμα μου από τη μέση και πάνω. Ένιωσα πόνο, αλλά ήρθα μόνος μου σπίτι. Έπιασα το λάστιχο και έβαλα νερό πάνω μου. Μπήκα σπίτι και είπα «μάμα κρούζω». Πανικοβλήθηκε και έφερε πετσέτες με νερό και έβαλε πάνω μου. Ήρθε μετά ο παπάς μου και με πήρε σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Νόμιζα πως θα μου βάλουν καμιά αλοιφή και θα φύγω. Όταν όμως πήγα στο νοσοκομείο λιποθύμησα. Ξαναξύπνησα στο Νοσοκομείο Λάρνακας, όταν άρχισαν να με διασωληνώνουν. Μετά επήραν με Λευκωσία και ήμουν για τέσσερις ημέρες σε καταστολή. Το πρώτο που θυμούμαι όταν με ξύπνησαν, ήταν την ψυχολόγο που με ρώτησε «τι μέρα είναι;». Είπα «Παρασκευή». Ήταν, όμως, Τετάρτη. Στα υπόλοιπα απάντησα σωστά».
Η πρώτη φορά που είδε τον εαυτό του στον καθρέφτη
Ο Ευριπίδης, λυγίζει όταν περιγράφει την πρώτη φορά που είδε τον εαυτό του στον καθρέφτη.
«Όταν είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, σοκαρίστηκα και έσκυψα το κεφάλι. Ήταν λογικό να σοκαριστώ, ήμουν γέριμος. Εν είπα, όμως, τι θα κάνω τώρα. Είπα στον εαυτό μου όπως και να ‘μαι εν να σάσω.
Με δάκρυα στα μάτια δείχνει μια φωτογραφία του από τη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Λευκωσίας. Η αλλαγή του τότε με το τώρα, είναι πραγματικά απίστευτη.
«Εν ήμουν όπως τώρα. Άνοιγα τα χέρια μου και έβλεπα πως εν υπήρχε δέρμα, είχα παντού αίματα. Τις πρώτες τρεις μέρες διερωτώμουν αν άξιζε τελικά αυτό που έκανα. Με βοήθησαν πολύ ο υποδιοικητής μου, που ήρθε και μου έδωσε το σήμα της 33ης Μοίρας Καταδρομών που υπηρέτησα και κάποιοι άλλοι ΣΥΟΠ. Ο υποδιοικητής μου είπε πως ήταν σημαντικό εκείνο που έκαμα».
Όταν τον ρωτώ εάν θα το ξαναέκανε, απαντά αμέσως καταφατικά. «Επειδή βοήθησα το άτομο που εδέρναν, θα το έκαμνα ξανά. Νιώθω πως οι πράξεις μου εκείνη τη μέρα, τιμούν με ως Ευριπίδη, επειδή έκαμα κάτι καλό και είμαι τούτος που είμαι σήμερα».
«Αν διαβάσει τη συνέντευξη αυτός που έριξε τη μολότοφ, τι θα ήθελες να του πεις;».
«Δεν σκέφτηκα ποτέ να του κάνω κάτι», απαντά άμεσα. «Ας τον κρίνει ο Θεός. Εγώ τον γολγοθά μου επέρασα τον και βλέπω μπροστά. Ας αναλογιστεί τις πράξεις του. Εγώ εν θα τον κρίνω».
ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ
Μάγκας είσαι όταν βοηθάς και προσφέρεις
Κάθε μέρα ο Ευριπίδης, έχοντας στο πλάι του τον Ρακ, περνά από το σημείο που σημάδεψε τη ζωή του. Από εκεί όπου πολύ συχνά εκτυλίσσονται επεισόδια και σκηνές βίας.
«Το να βάλεις κουκούλα και να κρατάς ρόπαλο εν σε κάμνει μάγκα», λέει. «Μάγκας είσαι όταν βοηθάς και προσφέρεις. Κάμε κάτι καλό παρά να κάμνεις επεισόδια και να ξοδεύεις λεφτά για μολότοφ και φωτοβολίδες. Έχει τόσο κόσμο που πεινά».
Λόγια προερχόμενα από έναν πραγματικό μάγκα, ο οποίος παρά την περιπέτειά του, δεν σταμάτησε να πιστεύει στη δύναμη της καλοσύνης. Κι ας έπαθε τόσα…
Υ.Γ. Προκειμένου να στείλει το μήνυμα πως τίποτα δεν είναι αδύνατο, ο Ευριπίδης αύριο στις 6:30 το απόγευμα, την ώρα ακριβώς που τραυματίστηκε, θα αναρτήσει στο facebook βίντεο με φωτογραφίες από την πορεία της ανάρρωσής του.
