Έξι Εβδομάδες απέμειναν για Αρχή της Λύσης ή Αρχή του Τέλους του Κυπριακού
Ήλθε, είδε και απήλθε για τρίτη φορά η Μαρία Ανχέλα Ολγκίν. Αυτή τη φορά με μια δημόσια, δηκτική δήλωση προς τους δύο ηγέτες – σαν να μας λέει «κάντε κάτι να μην φύγω και αυτή τη φορά με άδεια χέρια».
Ουσιαστικά, η κυρία Ολγκίν μάς επισήμανε ότι δεν υπάρχει οποιοδήποτε εχέγγυο που θα την οδηγούσε σε θετική εισήγηση για επανέναρξη του διαλόγου.
Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι σε έξι βδομάδες έρχεται ο Ιούλιος, οπότε και εξαντλείται το εξάμηνο χρονοδιάγραμμα. Δεν είναι βέβαιο αν η ειδική απεσταλμένη θα μας επισκεφτεί ξανά, αλλά ακόμα και εάν το πράξει, θα είναι σίγουρα και η τελευταία φορά.
Και τότε, η επικοινωνιακή διαχείριση και οι διαρροές στα ΜΜΕ δεν θα είναι αρκετές για να αντιμετωπίσουν το αναπόφευκτο αδιέξοδο.
Φυσικά, ένα τέτοιο αδιέξοδο η τουρκική πλευρά θα το υποδεχθεί πολύ ευχαρίστως, αφού η -αναμενόμενη σε μια τέτοια εξέλιξη- δημόσια τοποθέτηση των Ηνωμένων Εθνών για έλλειψη κοινού εδάφους και η διαιώνιση της στασιμότητας δημιουργεί επιπρόσθετους κινδύνους για διεκδίκηση των εθνικών τους στόχων, την άρση της διεθνούς απομόνωσης και την πολιτική και οικονομική αναβάθμιση, με στόχο το απευθείας εμπόριο και τις πτήσεις σε βάθος χρόνου.
Το Κυπριακό, δυστυχώς, δεν βρίσκεται στο «παρά πέντε»: βρίσκεται στο «και πέντε». Με την ηγεσία της χώρας μας, κατά την προσφιλή της πρακτική, να περιορίζεται, όπως μας έχει συνηθίσει, στον ρόλο του παρατηρητή των εξελίξεων και του σχολιαστή των γεγονότων.
