Στο μεταίχμιο αλλαγής χρονιάς, επισημαίνουμε ότι πολλές φορές αξιωματούχοι σε Κύπρο και Ελλάδα επαναλαμβάνουν για χρόνια ότι «πρέπει η Ευρωπ. Ένωση (ΕΕ) να καταλάβει το πρόβλημα» με την τουρκική επιθετικότητα στην Αν. Μεσόγειο, μαζί με άλλα «πρέπει να..», που φανερώνουν άγνοια ή έλλειψη ορθολογισμού.
Για κάθε κράτος της ΕΕ προέχουν τα δικά του συμφέροντα τα οποία επιδιώκει να εντάξει στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. To θέμα των ευρωτουρκικών σχέσεων, δεν είναι αποτέλεσμα πειθούς, αλλά στάθμισης συμφερόντων (οφέλους και κόστους) που καθορίζει την στάση καθενός. Για τηνΓερμανία προέχουν οι εμπορικές σχέσεις με την Τουρκία -π.χ. πώληση υπερσύγχρονων υποβρυχίων- και προς τούτο υπέδειξε στον Κύπριο Υπουργό Εξωτερικών να μην ζητά κυρώσεις στην Τουρκία, αλλά να προωθεί Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) στο Κυπριακό, με το οποίο η Λευκωσία συμμορφώθηκε χωρίς οποιαδήποτε πίεση στη Γερμανία. Παρομοίως για την Ισπανία, για την οποία προέχει η συμπαραγωγή υψηλής τεχνολογίας ελικοπτεροφόρου με την Τουρκία κι έτσι στηρίζει τα ΜΟΕ του κ. Κασουλίδη αντί για κυρώσεις. Το ζητούμενο λοιπόν ήταν και παραμένει μια μεθοδευμένη ευρωπαϊκή πολιτική που να βασίζεται στον
ορθολογισμό συμφερόντων και αλληλεγγύης στην ΕΕ και όχι στην πολιτική της μιζέριας.
Επιπρόσθετα, το ευρωπαϊκό πλαίσιο παρέχει δυνατότητες για δικές μας πρωτοβουλίες, όπως την οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου που θα συνιστά ΑΟΖ της ΕΕ, καθώς και αμυντικής συμμαχίας με την Γαλλία του Προέδρου Μακρόν, η οποία, πέραν από την διαχρονική φιλία με Ελλάδα-Κύπρο, έχει ζωτικά συμφέροντα που θίγονται από τον νεο-
οθωμανικό επεκτατισμό. Δεδομένου ως του μόνου κράτους της ΕΕ μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας-ΟΗΕ, πυρηνικής δύναμης στο ΝΑΤΟ με Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνδρομής με την Ελλάδα, το ζητούμενο είναι να επεκταθεί η Αμυντική Συμφωνία ανατολικότερα ως την Κύπρο. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει η Κύπρος να παρέχει ανάλογο αντίτιμο στη Γαλλία (στρατιωτική βάση, περισσότερα δικαιώματα στην Κυπριακή ΑΟΖ, αγορά γαλλικού αμυντικού εξοπλισμού κ.ά.).
Τα πιο πάνω ζητήματα αφορούν δικές μας πρωτοβουλίες και όχι να ... «πρέπει η ΕΕ να καταλάβει το πρόβλημα». Το κυριότερο είναι να καταλάβουμε εμείς τη δική μας ευθύνη για την προστασία μας. Τα βαρύγδουπα λόγια ενόψει προεδρικών εκλογών από όσους ουδέποτε πίστεψαν στην αξία της αμυντικής αποτροπής, είτε από όσους έμπρακτα
απαξίωσαν την άμυνα εν μέσω πρωτοφανών εχθρικών ενεργειών, αποτελεί συχνό φαινόμενο. Κι ενώ οι απειλές είναι ενώπιόν μας, άλλοι προσδοκούν στον ΟΗΕ να μας σώσει κι άλλοι να μας λυπηθεί ο ... νεοσουλτάνος, ενώ ορθολογικά έπρεπε να έχουμε πολιτική με στρατηγικό βάθος ασκώντας πίεση και κόστος στην Τουρκία με ταυτόχρονη
αξιοποίηση στο έπακρον των δυνατοτήτων μας αφού διακυβεύεται η επιβίωσή μας.
Πάντως, καθώς διάφοροι «ειδικοί» δεν κατανοούν τα πιο πάνω, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών τα κατανοεί και αυτό αποτελεί την ελπίδα.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
