Της Κατερίνας Σιδέρη
Στο βιβλίο του «η οπτασία» ο συγγραφέςας Ταϊφούν Πιρσελίμογλου, μας παραθέτει τον κεντρικό ήρωά του, τον Χασμέτ, να κυνηγά κυριολεκτικά αλλά κάποιες φορές και μεταφορικά το όνειρό του, το οποίο είχε μετουσιώσει σε πραγματικότητα.
Πράγματι, οξύμωρος συνδυασμός που σίγουρα εμπεριέχει λιγότερη αλήθεια, λιγότερη λογική. Αλλά πάλι, χωρά η λογική στον έρωτα;
Κυνηγώντας το αερικό, το άπιαστο, το όνειρο, άλλοτε θείο και άλλοτε σατανικό όραμά του, θα ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι του από την Ιστανμπούλ, για να φτάσει στον προορισμό του, τη βομβαρδισμένη Βαγδάτη. Θα συναντήσει ερωτευμένους που χάρισαν πολλά στο βωμό του έρωτά τους, θα ακούσει της τραγικές, βάναυσες και τρομακτικές ιστορίες τους για ανεκπλήρωτους έρωτες, μα θα μείνει αλώβητος και προσκολλημένος στην δική του μοναδική αγάπη.
Ο ελεγκτής των τρένων, ο οδηγός του φορτηγού και οι φίλοι του, ο πωλητής των καθρεφτών, ο ακροβάτης, ο καπετάνιος του πλοίου, αλλά και ο ξενοδόχος, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μοιράζονταν τα προσωπικά τους βιώματα πόνου και συνάμα έρωτα μαζί του και κοιτώντας τον στα μάτια, ένιωθαν θλίψη, ειρωνεία, μίσος ή ερωτηματικά, αναγνωρίζοντας ο καθένας στο πρόσωπό του κομμάτια από τα δικούς τους βιώματα.
Αναζητώντας και προσεγγίζοντας τη γνήσια αγάπη που αναζωπυρώνονταν από τον ίδιο τον Χασμέτ, βίωσε ένα περιπετειώδες ταξίδι όπου το πεπρωμένο του καθοριζόταν από μια ασύλληπτη βούληση.
Ονομάζω το ταξίδι του αλλοπαρμένο, μιας και ευτράπελα γεγονότα εμφανίζονται απρόσμενα και επηρεάζουν διαρκώς τη ρότα του προορισμού του. Πρόκειται για ένα βιβλίο ωδή στη σατανική και συνάμα εξωπραγματική κατάρα του αληθινού έρωτα που λίγοι έχουν ζήσει, κάποιοι έχουν ζηλέψει και άλλοι δε θα κατανοήσουν ποτέ.
Τελικά, μπορεί το ταξίδι να αξίζει πάντα πιότερο από τον πορισμό όπως πολλοί πιστεύουν, μα στην περίπτωση του Χασμέτ, ο προορισμός ήταν η ανταμοιβή του για το γεμάτο περιπέτειες ταξίδι του. Αναζήτησε σαν αλλοτινός Οδυσσέας την Ιθάκη του, περιπλανήθηκε σε μέρη ξένα, αντιμετώπισε Σειρήνες μα και Συμπληγάδες και άντεξε μέχρι το τέλος, για να βρει την Πηνελόπη των ονείρων του.
Όπως σε κάθε βιβλίο που παρουσιάζω, έτσι και σε αυτό, απομονώνω όχι εύκολα, μια φράση που θεωρώ ότι το χαρακτηρίζει απόλυτα:
«Ο πραγματικός έρωτας είναι έργω γυναικών, οι οποίες δεν υπήρξαν ποτέ. Τις δημιουργούμε στη φαντασία μας και τις ερωτευόμαστε».
Δεν ξέρω αν έγινε έτσι και στην περίπτωση του ήρωα μας. Δεν ξέρω αν δημιούργησε με τη φαντασία του το απόλυτο θηλυκό, τη γυναίκα με απαράμιλλο φυσικό κάλος και απλά κυνηγούσε το άφθαρτο κενό. Ξέρω μονάχα ότι η πίστη του, η αφοσίωσή του, η επιμονή και η υπομονή του, στάθηκαν ικανές για να ολοκληρώσει ένα ταξίδι που έτσι κι αλλιώς ήταν προκαθορισμένο από το πεπρωμένο του, χωρίς επιστροφή…
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τσουκάτου.
