Της Κατερίνας Σιδέρη
Τα αστυνομικά μυθιστορήματα, δεν είναι το φόρτε μου. Δε σας κρύβω όμως, ότι από τη στιγμή που πήρα το εν λόγω βιβλίο στα χέρια μου και απλώς το ξεφύλλισα στεκόμενη σποραδικά σε φράσεις, μου κέντρισε απίστευτα δυνατά, το ενδιαφέρον.
Αυτόματα οδηγήθηκα στην αρχή και η ανάγνωση έγινε αβίαστα. Από τις πρώτες σελίδες, το μυαλό μου συντονίστηκε στη ρότα του βιβλίου, με την αγωνία να έχει πάρει τα ηνία και να κατευθύνεται ολοταχώς με πορεία πλεύσης, τα αχαρτογράφητα νερά της ροής της συγκλονιστικής και συνάμα καθηλωτικής υπόθεσης…
Ο πρωταγωνιστής Μάριος, μαθηματικός που φαινομενικά έχει μια «στρωμένη» ζωή, έχοντας σύντροφό του την προγραμματισμένη Κλειώ, δικαστικό στο επάγγελμα και κολλητό του φίλο τον Στάθη, θα βρεθεί να αναζητά απεγνωσμένα τη λύση που κρύβεται πίσω από τον γρίφο των τηλεφωνημάτων και όχι μόνο, κάθε βράδυ στις δέκα και δέκα.
Εναλλαγές γεγονότων, χρονικών στιγμών και ξεχασμένες ιστορίες του χθες που σημάδεψαν ανεξίτηλα τη ζωή του Μάριου, αναδύονται από τις σελίδες του βιβλίου σαν αερικά και σαρώνουν τον αναγνώστη στο πέρασμά τους.
Πρόσωπα όπως η Αντωνία, η δυναμική ψυχολόγος Κάτια, η Εύα, ο Ισίδωρος, η Γεωργία που θεωρεί τον εαυτό της μη κοινωνικά ωφέλιμο λόγω της ανικανότητάς της να τεκνοποιήσει και η Έλενα που καταδικάστηκε πρόσκαιρα, να περάσει την υπόλοιπη ζωή της σε αναπηρικό αμαξίδιο, άλλοτε θα συνδράμουν τον Μάριο θετικά και άλλοτε θα τον οδηγήσουν στο τέλμα μιας ψυχολογικής δίνης, ικανής να τον αιχμαλωτίσει στα άδυτα νερά της…
Βιβλίο που δε διανοείσαι να αφήσεις από τα χέρια σου, που σου οξύνει την κριτική σκέψη και αναντίρρητα σε ωθεί να αδημονείς για τις καταιγιστικές του εξελίξεις. Συμπάσχεις με τον πρωταγωνιστή, επιθυμείς διακαώς να κατευνάσεις τους χτύπους της καρδιάς που τείνουν να την εκτροχιάσουν και επίμονα ανυπομονείς να εισχωρήσεις μαζί του στα άδυτα του μυαλού του και να γίνεις αρωγός του στη λύση της εξίσωσης του άγνωστου Χ.
Τι κρύβει η ώρα δέκα και δέκα;
Τι μπορεί να σημαίνουν οι λέξεις ΣΙΚ, ΠΑΝΤΑ, ΤΥΡΑΝΝΟΣ;
Ερωτήματα, που ο Σπύρος Κακατσάκης με περίτεχνο τρόπο τα αναμοχλεύει στην ιστορία και σε προκαλεί να τα ανακαλύψεις…
Ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα που προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους, αρχικά γιατί νιώθεις να ζεις στην κόψη του ξυραφιού όπως και οι ήρωές του και φυσικά γιατί το τέλος της ιστορίας, είναι τόσο απρόβλεπτο και ανατρεπτικό που αγγίζει τα όρια της παράνοιας.
Η φράση που θα χρησιμοποιήσω για να χαρακτηρίσω το βιβλίο δέκα και δέκα, είναι:
Το παρελθόν, αν δεν το αποδεχτείς με τον τρόπο που του πρέπει, σε στοιχειώνει, όσα χρόνια και αν περάσουν…
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.
Ευχαριστώ θερμά τον Σπύρο Κακατσάκη, για το ενυπόγραφο βιβλίου του.
